Chodów (województwo małopolskie)

wieś w województwie małopolskim

Chodów – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie miechowskim, w gminie Charsznica.

Chodów
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

miechowski

Gmina

Charsznica

Liczba ludności (2022)

436[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

32-250[3]

Tablice rejestracyjne

KMI

SIMC

0233460

Położenie na mapie gminy Charsznica
Mapa konturowa gminy Charsznica, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Chodów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Chodów”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Chodów”
Położenie na mapie powiatu miechowskiego
Mapa konturowa powiatu miechowskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Chodów”
Ziemia50°23′07″N 19°58′07″E/50,385278 19,968611[1]

Wieś położona w końcu XVI wieku w powiecie ksiąskim województwa krakowskiego była własnością klasztoru bożogrobców w Miechowie[4]. Do 1954 roku istniała gmina Chodów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Integralne części miejscowości: Chodowiec, Chodów-Przystanek[5].

Najstarsze wzmianki o Chodowie znaleźć można w dokumentach z pocz. XIII w., gdzie był wymieniany jako placówka filialna parafii miechowskiej, podległa klasztorowi bożogrobców. W 1336 r. właściciel wsi, chorąży sandomierski Zawisza uzyskał od króla Kazimierza Wielkiego przywilej do urządzenia jej na prawie średzkim. Przywilej powtórzony został w roku 1363 i rozszerzony o osadę Wola Chodowska (obecny Chodowiec) – prawdopodobnie wtedy zakładaną – ówczesnemu właścicielowi, kasztelanowi sądeckiemu, Krzesławowi. Brat Krzesława, biskup krakowski Zawisza z Kurozwęk wybudował w Chodowie nowy drewniany kościół parafialny i uposażył go w 1381 r. dziesięcinami z Poręby Dzierżnej i folwarku w Chodowie.

W 1404 r. Chodów wraz z Wolą Chodowską oraz sołectwem w Podmiejskiej Woli i prawem patronatu kościoła parafialnego kupili od ówczesnych właścicieli, Jana i jego brata, kasztelana wojnickiego Mikołaja miechowscy bożogrobcy (za 1400 grzywien srebra). Wśród miejscowych dóbr wymieniane były wtedy: 10 łanów kmiecych, cztery zagrody, karczma mająca grunty i folwark.

Po pożarze pierwotnego kościoła, nowy, również drewniany wybudowany został dzięki staraniom plebana, Stanisława z Wyszogrodu i poświęcony w 1619 roku. Gdy i ten spłonął, nową budowlę z drewna wzniósł pleban Baltazar Wróblewski. W notatkach z wizytacji w 1752 roku napisano, że kościół jest bardzo ubogi, kryty gontem i ma liche urządzenie i wyposażenie. W czasach zaboru rosyjskiego tutejsza parafia została na 80 lat zlikwidowana. W roku 1823 kościół przyłączono jako filialny do parafii w Uniejowie, a w 1904 r. parafię erygował ponownie biskup kielecki Tomasz Kuliński po interwencji Mikołaja Raja i innych mieszkańców wsi u cara Mikołaja II. Po pożarze w 1931 r., nową świątynię, już murowaną rozpoczęto budować w roku 1932 a ukończono w 1938.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 15887
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 147 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 104.
  5. GUS. Rejestr TERYT