Costantino Bresciani Turroni

Costantino Bresciani Turroni (ur. 26 lutego 1882 w Weronie, zm. 7 grudnia 1963 w Mediolanie) – włoski ekonomista, statystyk i polityk, w roku 1953 minister handlu zagranicznego w rządzie Giuseppe Pelli.

Costantino Bresciani Turroni

Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1882 Werona
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1963 Mediolan
Minister handlu zagranicznego
Okres	od 1953 do 1953
Poprzednik	Paolo Emilio Taviani
Następca	Giordano Dell’Amore

Autor Le Vicende der Marco Tedesco (1931) – analizy sytuacji gospodarczej Niemiec w latach 1914–1923 – okresu deprecjacji marki niemieckiej i hiperinflacji – która stała się kamieniem milowym w ówczesnych debatach na temat przyczyn niemieckiej inflacji.

Życiorys

Costantino Bresciani Turroni urodził się 26 lutego 1882 roku w Weronie jako jedyny syn Alessandro Brescianiego – inżyniera i Erminii Turroni. Ojciec zmarł, gdy Costantino miał półtora roku; samotną matką z dzieckiem zaopiekowała się rodzina Turronich – a Costantino przyjął w 1908 roku również nazwisko matki. Po dziesięciu latach matka ponownie wyszła za mąż – za Eduardo Volpiego, oficera policji. Z uwagi na specyfikę pracy Volpiego – częste przenosiny, rodzina zmuszona była do przeprowadzek a Costantino do zmiany szkoły. Costantino uczęszczał do szkół w Weronie, Vicenzie, Teramo i Palermo.

W 1898 roku rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Palermo (it. Università degli Studi di Palermo). Wkrótce jego zainteresowania skupiły się na ekonomii i Bresciani Turroni zaczął uczęszczać na wykłady z ekonomii politycznej, statystyki i ekonomii sektora publicznego. Po przeniesieniu ojczyma do Vicenzy, Bresciani Turroni przeniósł się na Uniwersytet Padewski (wł. Università degli Studi di Padova). W 1902 roku przedstawił pracę dyplomową na temat relacji pomiędzy obiegiem pieniądza i rozwojem gospodarczym. W latach 1903–1905 Bresciani Turroni przebywał w Berlinie, gdzie podjął dalsze studia m.in. u Gustava Schmollera, Adolpha Wagnera i Władysława Bortkiewicza. Ten ostatni wywarł ogromny wpływ na dalszą karierę naukową Brescianiego Turroniego, który po powrocie do Włoch poświęcił się statystyce.

W 1907 roku został wykładowcą statystyki na Uniwersytecie w Pawii (wł. Università degli Studi di Pavia), a w roku 1909 objął profesurę na uniwersytecie w Palermo. W 1917 roku zgodził się objąć katedrę statystyki na uniwersytecie w Genui (wł. Università degli Studi di Genova), jednak swoje obowiązki uniwersyteckie podjął dopiero we wrześniu 1919 roku z uwagi na udział w działaniach wojennych, a następnie uczestnictwo w delegacji włoskiej na konferencji pokojowej w Paryżu.

W 1920 roku ministerstwo spraw zagranicznych powołało Brescianiego Turroniego do włoskiej delegacji w pracach komisji reparacyjnej nadzorującej kwestie zapłaty reparacji wojennych przez pokonane Niemcy. W 1924 roku Bresciani Turroni został doradcą ds. finansów przy berlińskim biurze agencji nadzorującej płatności reparacji zgodnie z postanowieniami Planu Dawesa. W okresie tym Bresciani Turroni przerwał pracę dydaktyczną, poświęcając się funkcji doradcy oraz studiom nad inflacją niemiecką. Prace nad inflacją niemiecką zaowocowały serią artykułów w pismach fachowych (1923–1926), a następnie zebrane, zostały opublikowane w 1931 roku jako Le Vicende der Marco Tedesco – magnum opus Brescianiego Turroniego w dziedzinie ekonomii. Będąc w Berlinie Bresciani Turroni poznał Clarę Lubrecht, z którą ożenił się w 1926.

W 1925 Bresciani Turroni powrócił na uczelnię, i zgodnie z nowymi zainteresowaniami, objął katedrę ekonomii politycznej na Uniwersytecie Bolońskim (wł. Università degli Studi di Bologna). W 1927 roku przeniósł się na uniwersytet w Mediolanie. W 1927 roku na zaproszenie rządu egipskiego objął katedrę ekonomii politycznej na nowo powstałym Uniwersytecie Egipskim w Kairze. Wyjazd zagranicę motywowany był również sytuacją polityczną we Włoszech – w 1925 roku Bresciani Turroni poparł Manifest Antyfaszystowskich Intelektualistów (wł. Manifesto degli intellettuali antifascisti) napisany przez filozofa Benedetta Crocego w odpowiedzi na Manifest Intelektualistów Faszystowskich (wł. Manifesto degli intellettuali fascisti) Giovanniego Gentilego, co najprawdopodobniej przyczyniło się do odebrania mu funkcji odpowiedzialnego za opracowanie haseł z dziedziny ekonomii do nowej encyklopedii Enciclopedia Italiana powstającej pod redakcją Gentilego. Do Włoch powrócił w 1940 roku po wybuchu II wojny światowej, gdzie ponownie zajął się nauczaniem ekonomii politycznej na uniwersytecie w Mediolanie.

Po upadku reżimu faszystowskiego Bresciani Turroni powrócił do polityki – w 1945 opublikował pracę Il programma economico-sociale del liberalismo, która wywarła duży wpływ na polityczny program Włoskiej Partii Liberalnej (wł. Partito Liberale Italiano, PLI). W tym samym roku został prezydentem Banco di Roma, pozostając na tym stanowisku do roku 1959. W latach 1947–1951 z poparcia rządu włoskiego sprawował funkcję dyrektora Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (ang. International Bank for Reconstruction and Development, IBRD) – jednej z pięciu instytucji wchodzącej w skład Banku Światowego. W 1953 przez sześć miesięcy piastował tekę ministra handlu zagranicznego w rządzie Giuseppe Pelli. Bresciani Turroni przeszedł na emeryturę w 1957. Zmarł po długiej chorobie 7 grudnia 1963 w Mediolanie.

Poglądy na gospodarkę i działalność naukowa

Zainteresowania naukowe Brescianiego Turroniego skupiały się głównie na zagadnieniach monetarnych, inflacji i cyklu koniunkturalnego.

Analiza inflacji niemieckiej

W 1931 Bresciani Turroni opublikował wyniki swoich przemyśleń nad przyczynami i przebiegiem inflacji w Republice Weimarskiej – Le Vicende der Marco Tedesco. Analiza ta cieszy się uznaniem wśród wielu ekonomistów – Paul Samuelson i William Nordhaus (1992) uznali Brescianiego Turroniego za największy autorytet w kwestii inflacji niemieckiej. Friedrich Hayek stwierdził, że

Niewiele innych obcojęzycznych książek na temat ekonomii zasługiwałoby na udostępnienie w języku angielskim w równym stopniu [co ta pozycja].

Dzieło w przekładzie na język angielski ukazało się drukiem w 1937 roku pod tytułem Economics of Inflation: A Study of Currency Depreciation in Post-War Germany.

Bresciani Turroni przyczyn hiperinflacji upatrywał w nadmiernej emisji pieniądza w celu pokrycia rosnących deficytów budżetowych wynikających z potrzeby finansowania I wojny światowej, powojennej odbudowy gospodarki oraz spłat reparacji wojennych, przez co uważany był przez niektórych za bezkompromisowego zwolennika ilościowej teorii pieniądza.

Publikacje

Publikacje za listą Samuelsa:

• Tesi di laurea, 1902
• Dell’inluenza delle condizioni economiche sulla forma della curva dei redditi, 1905
• Sull’interpretazione e comparazione di seriazioni di redditi e di patrimoni, 1907
• Über die Methoden der Einkommenverteilungsstatistik, 1907
• A proposito della „Legge dei piccoli numeri”, 1908
• Le variazioni „ciccliche” dei prezzi, 1912
• Cause dell’attuale aumento generale dei prezzi, 1913
• Di alcune relazioni fra prezzi a termine nelle borse dei prodotti, 1915
• Oscillazioni dello sconto e di prezzi, 1916
• Relazioni fra sconto e prezzi durante i cicli economici, 1916
• Dell’inluenza del comercio a termine sulle fluttuazioni dei prezzi, 1917
• „Mitteleuropa”. L’impero economico dell’Europa centrale, 1917
• Movimenti di lunga durata dello sconto e dei prezzi, 1917
• La politica commerciale dell’Italia, 1920
• Considerazioni sui barometri economici, 1928
• The movement of wages in Germany during the depreciation of the mark and after stabilization, 1929
• I limiti del trasferimento di un tributo di guerra, 1930
• Le Vicende del Marco Tedesco, 1931
• Über die Elastizität des Verbrauchs ägyptischer Baumwolle, 1931
• Le Previsioni Economiche, 1932
• Inductive Verification of the Theory of International Payments, 1933
• Egypt’s balance of trade, 1934
• Some consideration on Egypt’s monetary system, 1934
• The „purchasing power parity”, 1934
• The theory of saving, 1936
• The Economics of Inflation. A Study of Currency Depreciation in Post-war Germany, 1937
• La curva dei redditi. Considerazioni sulla legge Paretiana die seconda approssimazione, 1937
• Les traveaux publics en Allmagne comme moyen de lutte contre le chomage, 1937
• On Pareto’s Law, 1937
• The „multiplier” in practice: some results of recent German experience, 1938
• Osservazioni sulla teoria del moltiplicatore, 1939
• La politica finanziara durante la depressione, 1939
• On the limits of state interference in economic affairs, 1939
• Une experience d’Economie dirigee: le systeme economique de Mohamed Aly El Kebir, 1939
• Living space, versus an international system, 1940
• Quelques aspects de la pensee economique contemporaine: economie libre ou „enchainee”?, 1940
• La funzione del regime aureo a del regime dei „clearings” e la ricostruzione dei rapporti commerciali internazionali, 1941
• Introduzione alla Politica Economica, 1942
• Gegenwärtige Strömungen in der italienischen Wirtschaftswissenschaft, 1944
• Zur Theori der Unternehmung, 1944
• Il Programma Economico Sociale del Liberalismo, 1945
• Einführung in die Wirtschaftspolitik, 1948
• Corso di Economia Politica, tom 1, 1949
• Economic Policy for the Thinking Man, 1950
• Two contrasting opinions regarding Italian economic policy, 1950
• Banking policy and the Keynesian „Multiplier”, 1951
• Corso di Economia Politica, tom 2, 1951
• Introduccion alla Politica economica, 1953
• Working of the slidding scale applied to wages in Italy, 1956
• Politica monetaria e piena occupazione, 1957
• Saggi di economia, 1961
• Articles contributed by Costantino Bresciani Turroni to the Review of Economic Conditions in Italy in the Years from 1947 to 1962, 1964
• Moneta e credito, 1997

Bibliografia

• Heinz D. Kurz: Costantino Bresciani Turroni. W: Ferdinando Meacci: Italian economists of the 20th century. Edward Elgar Publishing, 1998, s. 134–162. ISBN 1-85278-886-0. (ang.).
• Piero Bini: Costantino Bresciani Turroni: the eulogy of monetary stability. W: Warren J. Samuels: European economists of the early 20th century. Edward Elgar Publishing, 2003, s. 1–36. ISBN 1-85898-810-1. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Costantino Brusciani-Turroni: Economics of Inflation: A Study of Currency Depreciation in Post-War Germany. Ludwig von Mises Institute. ISBN 1-61016-060-6. [dostęp 2011-08-21]. (ang.).brak strony w książce