Costantino Bresciani Turroni

Costantino Bresciani Turroni (ur. 26 lutego 1882 w Weronie, zm. 7 grudnia 1963 w Mediolanie) – włoski ekonomista, statystyk i polityk, w roku 1953 minister handlu zagranicznego w rządzie Giuseppe Pelli.

Costantino Bresciani Turroni
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1882
Werona

Data i miejsce śmierci

7 grudnia 1963
Mediolan

Minister handlu zagranicznego
Okres

od 1953
do 1953

Poprzednik

Paolo Emilio Taviani

Następca

Giordano Dell’Amore

Autor Le Vicende der Marco Tedesco (1931) – analizy sytuacji gospodarczej Niemiec w latach 1914–1923 – okresu deprecjacji marki niemieckiej i hiperinflacji – która stała się kamieniem milowym w ówczesnych debatach na temat przyczyn niemieckiej inflacji.

Życiorys

edytuj

Costantino Bresciani Turroni urodził się 26 lutego 1882 roku w Weronie jako jedyny syn Alessandro Brescianiego – inżyniera i Erminii Turroni[1]. Ojciec zmarł, gdy Costantino miał półtora roku; samotną matką z dzieckiem zaopiekowała się rodzina Turronich – a Costantino przyjął w 1908 roku również nazwisko matki[1]. Po dziesięciu latach matka ponownie wyszła za mąż – za Eduardo Volpiego, oficera policji[1]. Z uwagi na specyfikę pracy Volpiego – częste przenosiny, rodzina zmuszona była do przeprowadzek a Costantino do zmiany szkoły[1]. Costantino uczęszczał do szkół w Weronie, Vicenzie, Teramo i Palermo[1].

W 1898 roku rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Palermo (it. Università degli Studi di Palermo)[1]. Wkrótce jego zainteresowania skupiły się na ekonomii i Bresciani Turroni zaczął uczęszczać na wykłady z ekonomii politycznej, statystyki i ekonomii sektora publicznego[1]. Po przeniesieniu ojczyma do Vicenzy, Bresciani Turroni przeniósł się na Uniwersytet Padewski (wł. Università degli Studi di Padova)[1]. W 1902 roku przedstawił pracę dyplomową na temat relacji pomiędzy obiegiem pieniądza i rozwojem gospodarczym[2]. W latach 1903–1905 Bresciani Turroni przebywał w Berlinie, gdzie podjął dalsze studia m.in. u Gustava Schmollera, Adolpha Wagnera i Władysława Bortkiewicza[2]. Ten ostatni wywarł ogromny wpływ na dalszą karierę naukową Brescianiego Turroniego, który po powrocie do Włoch poświęcił się statystyce[3].

W 1907 roku został wykładowcą statystyki na Uniwersytecie w Pawii (wł. Università degli Studi di Pavia), a w roku 1909 objął profesurę na uniwersytecie w Palermo[2]. W 1917 roku zgodził się objąć katedrę statystyki na uniwersytecie w Genui (wł. Università degli Studi di Genova), jednak swoje obowiązki uniwersyteckie podjął dopiero we wrześniu 1919 roku z uwagi na udział w działaniach wojennych, a następnie uczestnictwo w delegacji włoskiej na konferencji pokojowej w Paryżu[2].

W 1920 roku ministerstwo spraw zagranicznych powołało Brescianiego Turroniego do włoskiej delegacji w pracach komisji reparacyjnej nadzorującej kwestie zapłaty reparacji wojennych przez pokonane Niemcy[2]. W 1924 roku Bresciani Turroni został doradcą ds. finansów przy berlińskim biurze agencji nadzorującej płatności reparacji zgodnie z postanowieniami Planu Dawesa[4]. W okresie tym Bresciani Turroni przerwał pracę dydaktyczną, poświęcając się funkcji doradcy oraz studiom nad inflacją niemiecką[4]. Prace nad inflacją niemiecką zaowocowały serią artykułów w pismach fachowych (1923–1926), a następnie zebrane, zostały opublikowane w 1931 roku jako Le Vicende der Marco Tedesco[4]magnum opus Brescianiego Turroniego w dziedzinie ekonomii[2]. Będąc w Berlinie Bresciani Turroni poznał Clarę Lubrecht, z którą ożenił się w 1926[2].

W 1925 Bresciani Turroni powrócił na uczelnię, i zgodnie z nowymi zainteresowaniami, objął katedrę ekonomii politycznej na Uniwersytecie Bolońskim (wł. Università degli Studi di Bologna)[5]. W 1927 roku przeniósł się na uniwersytet w Mediolanie[5]. W 1927 roku na zaproszenie rządu egipskiego objął katedrę ekonomii politycznej na nowo powstałym Uniwersytecie Egipskim w Kairze[4]. Wyjazd zagranicę motywowany był również sytuacją polityczną we Włoszech – w 1925 roku Bresciani Turroni poparł Manifest Antyfaszystowskich Intelektualistów (wł. Manifesto degli intellettuali antifascisti) napisany przez filozofa Benedetta Crocego w odpowiedzi na Manifest Intelektualistów Faszystowskich (wł. Manifesto degli intellettuali fascisti) Giovanniego Gentilego[4], co najprawdopodobniej przyczyniło się do odebrania mu funkcji odpowiedzialnego za opracowanie haseł z dziedziny ekonomii do nowej encyklopedii Enciclopedia Italiana powstającej pod redakcją Gentilego[5]. Do Włoch powrócił w 1940 roku po wybuchu II wojny światowej, gdzie ponownie zajął się nauczaniem ekonomii politycznej na uniwersytecie w Mediolanie[4].

Po upadku reżimu faszystowskiego Bresciani Turroni powrócił do polityki – w 1945 opublikował pracę Il programma economico-sociale del liberalismo, która wywarła duży wpływ na polityczny program Włoskiej Partii Liberalnej (wł. Partito Liberale Italiano, PLI)[6]. W tym samym roku został prezydentem Banco di Roma, pozostając na tym stanowisku do roku 1959[6]. W latach 1947–1951 z poparcia rządu włoskiego sprawował funkcję dyrektora Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (ang. International Bank for Reconstruction and Development, IBRD)[6][7] – jednej z pięciu instytucji wchodzącej w skład Banku Światowego[8]. W 1953 przez sześć miesięcy piastował tekę ministra handlu zagranicznego[6] w rządzie Giuseppe Pelli[9]. Bresciani Turroni przeszedł na emeryturę w 1957[6]. Zmarł po długiej chorobie 7 grudnia 1963 w Mediolanie[6].

Poglądy na gospodarkę i działalność naukowa

edytuj

Zainteresowania naukowe Brescianiego Turroniego skupiały się głównie na zagadnieniach monetarnych, inflacji i cyklu koniunkturalnego.

Analiza inflacji niemieckiej

edytuj

W 1931 Bresciani Turroni opublikował wyniki swoich przemyśleń nad przyczynami i przebiegiem inflacji w Republice WeimarskiejLe Vicende der Marco Tedesco. Analiza ta cieszy się uznaniem wśród wielu ekonomistów – Paul Samuelson i William Nordhaus (1992) uznali Brescianiego Turroniego za największy autorytet w kwestii inflacji niemieckiej[10]. Friedrich Hayek stwierdził, że

Niewiele innych obcojęzycznych książek na temat ekonomii zasługiwałoby na udostępnienie w języku angielskim w równym stopniu [co ta pozycja][11].

Dzieło w przekładzie na język angielski ukazało się drukiem w 1937 roku pod tytułem Economics of Inflation: A Study of Currency Depreciation in Post-War Germany[11].

Bresciani Turroni przyczyn hiperinflacji upatrywał w nadmiernej emisji pieniądza w celu pokrycia rosnących deficytów budżetowych wynikających z potrzeby finansowania I wojny światowej, powojennej odbudowy gospodarki oraz spłat reparacji wojennych, przez co uważany był przez niektórych za bezkompromisowego zwolennika ilościowej teorii pieniądza[10].

Publikacje

edytuj

Publikacje za listą Samuelsa[12]:

  • Tesi di laurea, 1902
  • Dell’inluenza delle condizioni economiche sulla forma della curva dei redditi, 1905
  • Sull’interpretazione e comparazione di seriazioni di redditi e di patrimoni, 1907
  • Über die Methoden der Einkommenverteilungsstatistik, 1907
  • A proposito della „Legge dei piccoli numeri”, 1908
  • Le variazioni „ciccliche” dei prezzi, 1912
  • Cause dell’attuale aumento generale dei prezzi, 1913
  • Di alcune relazioni fra prezzi a termine nelle borse dei prodotti, 1915
  • Oscillazioni dello sconto e di prezzi, 1916
  • Relazioni fra sconto e prezzi durante i cicli economici, 1916
  • Dell’inluenza del comercio a termine sulle fluttuazioni dei prezzi, 1917
  • „Mitteleuropa”. L’impero economico dell’Europa centrale, 1917
  • Movimenti di lunga durata dello sconto e dei prezzi, 1917
  • La politica commerciale dell’Italia, 1920
  • Considerazioni sui barometri economici, 1928
  • The movement of wages in Germany during the depreciation of the mark and after stabilization, 1929
  • I limiti del trasferimento di un tributo di guerra, 1930
  • Le Vicende del Marco Tedesco, 1931
  • Über die Elastizität des Verbrauchs ägyptischer Baumwolle, 1931
  • Le Previsioni Economiche, 1932
  • Inductive Verification of the Theory of International Payments, 1933
  • Egypt’s balance of trade, 1934
  • Some consideration on Egypt’s monetary system, 1934
  • The „purchasing power parity”, 1934
  • The theory of saving, 1936
  • The Economics of Inflation. A Study of Currency Depreciation in Post-war Germany, 1937
  • La curva dei redditi. Considerazioni sulla legge Paretiana die seconda approssimazione, 1937
  • Les traveaux publics en Allmagne comme moyen de lutte contre le chomage, 1937
  • On Pareto’s Law, 1937
  • The „multiplier” in practice: some results of recent German experience, 1938
  • Osservazioni sulla teoria del moltiplicatore, 1939
  • La politica finanziara durante la depressione, 1939
  • On the limits of state interference in economic affairs, 1939
  • Une experience d’Economie dirigee: le systeme economique de Mohamed Aly El Kebir, 1939
  • Living space, versus an international system, 1940
  • Quelques aspects de la pensee economique contemporaine: economie libre ou „enchainee”?, 1940
  • La funzione del regime aureo a del regime dei „clearings” e la ricostruzione dei rapporti commerciali internazionali, 1941
  • Introduzione alla Politica Economica, 1942
  • Gegenwärtige Strömungen in der italienischen Wirtschaftswissenschaft, 1944
  • Zur Theori der Unternehmung, 1944
  • Il Programma Economico Sociale del Liberalismo, 1945
  • Einführung in die Wirtschaftspolitik, 1948
  • Corso di Economia Politica, tom 1, 1949
  • Economic Policy for the Thinking Man, 1950
  • Two contrasting opinions regarding Italian economic policy, 1950
  • Banking policy and the Keynesian „Multiplier”, 1951
  • Corso di Economia Politica, tom 2, 1951
  • Introduccion alla Politica economica, 1953
  • Working of the slidding scale applied to wages in Italy, 1956
  • Politica monetaria e piena occupazione, 1957
  • Saggi di economia, 1961
  • Articles contributed by Costantino Bresciani Turroni to the Review of Economic Conditions in Italy in the Years from 1947 to 1962, 1964
  • Moneta e credito, 1997

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h Heinz D. Kurz: Constantino Bresciani Turroni. W: Ferdinando Meacci: Italian economists of the 20th century. s. 135.
  2. a b c d e f g Heinz D. Kurz: Costantino Bresciani Turroni. W: Ferdinando Meacci: Italian economists of the 20th century. s. 136.
  3. Piero Bini: Costantino Bresciani Turroni: the eulogy of monetary stability. W: Warren J. Samuels: European economists of the early 20th century. s. 2.
  4. a b c d e f Piero Bini: Costantino Bresciani Turroni: the eulogy of monetary stability. W: Warren J. Samuels: European economists of the early 20th century. s. 3.
  5. a b c Heinz D. Kurz: Costantino Bresciani Turroni. W: Ferdinando Meacci: Italian economists of the 20th century. s. 137.
  6. a b c d e f Heinz D. Kurz: Costantino Bresciani Turroni. W: Ferdinando Meacci: Italian economists of the 20th century. s. 138.
  7. Piero Bini: Costantino Bresciani Turroni: the eulogy of monetary stability. W: Warren J. Samuels: European economists of the early 20th century. s. 6.
  8. World Bank: The International Bank for Reconstruction and Development (IBRD). [dostęp 2018-12-25]. (ang.).
  9. Governo Italiano: Governo Italiano, Presidente del Consiglio Giuseppe Pella. [dostęp 2017-03-24]. (wł.).
  10. a b Piero Bini: Costantino Bresciani Turroni: the eulogy of monetary stability. W: Warren J. Samuels: European economists of the early 20th century. s. 11.
  11. a b Heinz D. Kurz: Costantino Bresciani Turroni. W: Ferdinando Meacci: Italian economists of the 20th century. s. 143. Cytat: Few other foreign books would equally deserve being made available in an English translation..
  12. Piero Bini: Costantino Bresciani Turroni: the eulogy of monetary stability. W: Warren J. Samuels: European economists of the early 20th century. s. 30–33.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj