Cymatophlebia

wymarły rodzaj ważek

Cymatophlebia – wymarły rodzaj ważek z infrarzędu różnoskrzydłych i rodziny Cymatophlebiidae, jedyny z monotypowej podrodziny Cymatophlebiinae. Obejmuje 10 opisanych gatunków. Żyły w jurze i kredzie wczesnej.

Cymatophlebia
Deichmüller, 1886
Okres istnienia: jurakreda wczesna
201.4/100.5
201.4/100.5
Ilustracja
Cymatophlebia longialata
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

ważki

Podrząd

Epiprocta

Infrarząd

ważki różnoskrzydłe

(bez rangi) Euanisoptera
(bez rangi) Aeshnoptera
(bez rangi) Aeshnomorpha
(bez rangi) Panaeshnida
(bez rangi) Aeshnida
Nadrodzina

Cymatophlebioidea

Rodzina

Cymatophlebiidae

Podrodzina

Cymatophlebiinae

Rodzaj

Cymatophlebia

Typ nomenklatoryczny

Libellula longialata Germar, 1839

Morfologia

edytuj

Ważki te miały skrzydła o gęstym użyłkowaniu, tworzącym liczne komórki. Postnodalne i postsubnodalne żyłki poprzeczne nie były równo ustawione. Wydłużona pterostygma miała żyłkę wspierającą. Sektor radialny spłaszczony był dobrze wyodrębniony i silnie zakrzywiony. Kilka szeregów komórek widniało w przestrzeni pomiędzy tym sektorem a żyłką interradialną drugą. Ta z kolei była wyraźnie pofalowana i biegła równolegle do również pofalowanej drugiej gałęzi żyłki radialnej tylnej; obie osiągały tylną krawędź skrzydła pod bardzo ukośnym kątem. Gałęzie pierwsza i druga żyłki radialnej tylnej na odcinku położonym nasadowo od pterostygmy miały przebieg niemal równoległy lub zbieżny, a między nimi mieściły się dwa lub trzy szeregi komórek. Pomiędzy żyłką interradialną drugą gałęzią 3/4 żyłki radialnej tylnej brały swój początek dwie wyraźne, porozgałęziane żyłki wtórne. Występowały dwie żyłki ukośne, z których dystalna była dłuższa i bardziej ukośna od nasadowej[1]. Odwłok samców miał płaty genitalne wyrastające w kierunku brzuszno-bocznym z trzeciego tergitu oraz liściowatego kształtu przysadki odwłokowe[2].

Taksonomia

edytuj

Rodzaj ten wprowadzony został w 1886 roku przez Johannesa Victora Deichmüllera jako takson monotypowy[3]. Jedyny zaliczony doń przez Deichmüllera gatunek klasyfikowany był wcześniej w rodzajach Libellula[4], Aeshna[5], Anax[6] lub Petalia[7]. W 1854 roku John Obadiah Westwood wprowadził rodzaj Libellulium dla gatunku Libellulium agrias[8]. John Cowley w 1934 roku oraz Frank Morton Carpenter w 1992 roku uznali ów rodzaj za synonim Cymatophlebia[9][10]. W 1996 roku Günter Bechly podzielił Cymatophlebiidae na dwie podrodziny, Valdaeshninae i monotypową Cymatophlebiinae[11], ich diagnozy zaś podał w 2001 roku wraz z współpracownikami[12]. Libellulium zostało w jego publikacjach usunięte z synonimów Cymatophlebia i sklasyfikowane jako incertae sedis w obrębie rodziny, jako że nie da się wykluczyć jego przynależności do Valdaeshninae[12][2].

Do rodzaju tego zalicza się 10 opisanych gatunków[1]:

Skamieniałości C. standingae, C. yixianensis i C. zdrzaleki pochodzą z kredy wczesnej[13][1], pozostałych zaś gatunków z jury[12].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Daran Zheng, Edmund A. Jarzembowski, Su-Chin Chang, Bo Wang, Haichun Zhang. New cymatophlebiid dragonflies from the Lower Cretaceous of China and England (Odonata: Anisoptera: Cymatophlebiinae, Valdaeshninae). „Cretaceous Research”. 90, s. 311-317, 2018. DOI: 10.1016/j.cretres.2018.05.003. 
  2. a b Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Euanisoptera / Aeshnoptera, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.
  3. J.V. Deichmüller. Die Insecten aus dem lithographischen Schiefer. „Mitteilungen. Koniglichen Mineralogisch-Geologischen und Prehistorischen Museum in Dresden”. 7, s. 1-84, 1886. 
  4. E.F. Germar. Die versteinerten Insecten Solenhofens. „Nova Acta Physico-Medica Academiae Caesareae Leopoldino-Carolinae Naturae Curiosorum”. 19 (1), s. 187-222, 1839. 
  5. E. F. Germar. Beschreibung einiger neuen fossilen Insecten I. in den lithographischen Schiefern von Bayern und II. im Schieferthon des Steinkohlen-Gebirges von Wettin. „Beiträge zur Petrefacten-Kunde”. 5, s. 79-94, 1842. 
  6. H. Hagen. Die fossilen Libellen Europa's. „Entomologische Zeitung”. 9, s. 6-13, 1848. 
  7. H.A. Hagen. Ueber die Neuropteren aus dem lithographischen Schiefer in Bayern. „Palaeontographica”. 10, s. 96-145, 1862. 
  8. J.O. Westwood. Contributions to fossil entomology. „Quarterly Journal of the Geological Society of London”. 10, s. 378-396, 1854. 
  9. J. Cowley. The types of some genera of Gomphidae (Odonata). „The Entomologist”. 67, s. 273-276, 1934. 
  10. F.M. Carpenter: Treatise on Invertebrate Paleontology Part R, Arthropoda 4: Superclass Hexapoda 3/4. 1992, s. 83.
  11. Günter Bechly, Morphologische Untersuchungen am Flügelgeäder der rezenten Libellen und deren Stammgruppenvertreter (Insecta; Pterygota; Odonata), unter besonderer Berücksichtigung der Phylogenetischen Systematik und des Grundplanes der *Odonata, „Petalura”, Special Volume 2, 1996, s. 1–402.
  12. a b c G. Bechly, A. Nel, and X. Martínez-Declòs, E. A. Jarzembowski, R. Coram, D. Martill, G. Fleck, F. Escuillié, M. M. Wisshak, M. Maisch. A revision and phylogenetic study of Mesozoic Aeshnoptera, with description of numerous new taxa (Insecta: Odonata: Anisoptera). „Neue Paläontologische Abhandlungen”. 4, s. 1-219, 2001. 
  13. E.A. Jarzembowski. Fossil dragonflies in Horsham Museum. „Proceedings of the Geologists' Association”. 105, s. 71-75, 1994.