Dulcyna

Dulcyna (z łac. dulcis – słodki) – organiczny związek chemiczny, arylowa pochodna mocznika. Odkryta w 1884 roku przez Josepha Berlinerbaua. Jest to biały krystaliczny proszek rozpuszczalny w wodzie, około 100–300 razy słodszy od cukru spożywczego. W przeciwieństwie do sacharyny nie daje gorzkiego posmaku. W pierwszej połowie XX wieku była stosowana jako sztuczny środek słodzący.

Dulcyna

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) 4-etoksyfenylokarbamid Inne nazwy i oznaczenia p-etoksyfenylomocznik
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C9H12N2O2
Masa molowa	180,20 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	150-69-6
PubChem	9013
SMILES CCOC1=CC=C(C=C1)NC(=O)N
InChI InChI=1S/C9H12N2O2/c1-2-13-8-5-3-7(4-6-8)11-9(10)12/h3-6H,2H2,1H3,(H3,10,11,12) InChIKey GGLIEWRLXDLBBF-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie 1210 mg/l (21 °C) w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalna w etanolu, bardzo dobrze w octanie etylu Temperatura topnienia 173,5 °C Temperatura rozkładu rozkłada się przy ogrzewaniu
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. Numer RTECS YT2275000 Dawka śmiertelna LD50 700 mg/kg (mysz, doustnie) LDLo 400 mg/kg (dziecko, doustnie)
Podobne związki
Podobne związki	fenacetyna
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wczesne testy medyczne (koniec XIX wieku) nie dały jednoznacznych wyników co do możliwych szkodliwych skutków spożywania dulcyny. Ostatecznie uznano, że korzyści płynące z jej stosowania przewyższają efekty negatywne i związek został dopuszczony do handlu z przeznaczeniem głównie jako słodzik dla diabetyków i osób otyłych. W 1951 roku FDA opublikowała wyniki badań wskazujących na długotrwałą toksyczność dulcyny i została ona wycofana z rynku.

Zobacz też

• aspartam