Edward Romuald Bogusławski
Edward Romuald Bogusławski (ur. 7 lutego 1848 w Warszawie, zm. 19 marca 1917 tamże) – historyk słowiańszczyzny, publicysta.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice |
Był synem pisarza Edwarda Wojciecha i Rozalii z Karasińskich. Po ukończeniu gimnazjum w Suwałkach (1865) rozpoczął studia na wydziale filologiczno-historycznym Szkoły Głównej (1865-1869). Od 1870 pracował jako nauczyciel prywatny w Warszawie. Od 1908 był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.
Był słowianofilem; uważał, że głównym wrogiem Polski i Słowiańszczyzny są Niemcy. Był lojalistą, dążył do ugody z Rosją. W swoich pracach udowadniał autochtonizm Słowian, uważał, że Słowianie zamieszkiwali tereny między Renem, Wisłą i Dźwiną.
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 28-1-15/16)[1].
Autor:
- Dowody autochtonizmu Słowian na przestrzeni zajmowanej przez nich w wiekach średnich, 1912;
- Historia Polski, 1889
- Historia Słowian, t. 1-2, 1888-1889;
- Historia słowiańska przedr. sądem w Berlinie, 1889;
- Lito-windyjskie i Windyjskie nazwy gór, rzek, jezior i osad w Europie, 1889;
- Metoda i środki poznania czasów przedhistorycznych przeszłości Słowian, 1901;
- Początki Chorwacji Illiryjskiej, 1893;
- Problemat słowiański, 1889.
Przypisy edytuj
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: URBAN BOGUSŁAWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-05-08].
Bibliografia edytuj
- Zofja Wilczyńska: Bogusławski Edward Romuald. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 207. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0