Elisabeth Söderström

Anna Elisabeth Söderström, zam. Olow[1] (ur. 7 maja 1927 w Sztokholmie[1][2][3], zm. 20 listopada 2009 tamże[2]) – szwedzka śpiewaczka operowa, sopran.

Elisabeth Söderström
Ilustracja
Elisabeth Söderström jako Lola w Rycerskości wieśniaczej, 1954
Imię i nazwisko

Anna Elisabeth Söderström

Data i miejsce urodzenia

7 maja 1927
Sztokholm

Pochodzenie

szwedzkie

Data i miejsce śmierci

20 listopada 2009
Sztokholm

Typ głosu

sopran

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewaczka

Odznaczenia
Komandor Orderu Wazów (Szwecja) Złoty Medal „Litteris et Artibus Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Kawaler Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (1947–2001) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)

Życiorys

edytuj

Śpiewu uczyła się u Adelaide von Skilondz, studiowała też językoznawstwo i historię literatury na uniwersytecie w Sztokholmie[1]. Zadebiutowała jako śpiewaczka w 1947 roku w pałacu Drottningholm jako Bastienne w Bastien i Bastienne W.A. Mozarta[1][4]. Od 1950 roku należała do zespołu Opery Królewskiej w Sztokholmie[1][4][5]. Gościnnie występowała na czołowych scenach operowych świata[4]. W 1955 roku debiutowała na festiwalu w Salzburgu rolą Ighino w Palestrinie Hansa Pfitznera, a w 1957 roku na festiwalu operowym w Glyndebourne jako Kompozytor w Ariadnie na Naksos Richarda Straussa[1]. W 1959 roku rolą Zuzanny w Weselu Figara debiutowała na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera[1][4]. W 1974 roku wystąpiła w Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie zaśpiewała partię Tatiany w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego[4]. Wzięła udział w prawykonaniu oper Ligetiego Le Grand Macabre (Sztokholm 1978)[4] i Argenta The Aspern Papers (Dallas 1988)[1][2].

Do jej popisowych ról należały Tatiana w Eugeniuszu Onieginie, Desdemona w Otellu, Cio-Cio-San w Madame Butterfly, Mimi w Cyganerii, Micaëla w Carmen, Maria w Wozzecku[4]. Dzięki znakomitym umiejętnościom lingwistycznym śpiewała bez problemu w kilku językach, m.in. po niemiecku, włosku, francusku, rosyjsku i czesku[1][5].

Opublikowała autobiografie pt. I min tonart (1978)[1][3][5] oraz Sjung ut, Elisabeth (1986)[3][5].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3392. ISBN 0-02-865530-3.
  2. a b c Encyclopædia Britannica Book of the Year 2010. London: Encyclopædia Britannica, 2010, s. 160. ISBN 978-1-61535-366-8.
  3. a b c d e f g International Who’s Who of Women 2002. London: Europa Publications, 2001, s. 537. ISBN 1-85743-122-7.
  4. a b c d e f g Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 310. ISBN 83-224-0334-8.
  5. a b c d e Elisabeth Elgán, Irene Scobbie: Historical Dictionary of Sweden. Lanham: Rowman & Littlefield, 2015, s. 251. ISBN 978-1-4422-5070-3.