Erazm Ciołek (sufragan krakowski)

Erazm Ciołek (ur. ok. 1492, zm. 6 grudnia 1546) – opat mogilski, mianowany biskupem tytularnym Laodicea in Phrygia, sufragan krakowski.

Erazm Ciołek

Biskup tytularny Laodycei
Kraj działania	Polska
Data urodzenia	ok. 1492
Data śmierci	6 grudnia 1546
Biskup sufragan krakowski
Okres sprawowania	1544–1546
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	14 listopada 1544
Sakra biskupia	data nieznana

Życiorys

Ojcem Erazma Ciołka był krakowski mieszczanin Maciej Ciołek, trudniący się wytwarzaniem mydła, natomiast matką była zmarła w 1518 Agnieszka, poprzez którą Erazm spokrewniony był z zasłużoną rodziną Zasańskich, zawiadującą na przełomie XV i XVI wieku hutą szkła w Zasani, dziś w obrębie Trzemeśni w powiecie myślenickim. Erazm miał dwóch braci: Stanisława (kanonika pułtuskiego i płockiego) oraz Jana, lekarza krakowskiego. Byli oni bliskimi krewnymi biskupa płockiego, również Erazma Ciołka: Stanisław odziedziczył po nim znaczną część nieruchomości, a i kariery ich oraz ich krewnych Zasańskich – dzięki wpływom w kapitule płockiej wuja biskupa – potoczyły się łatwiej.

Erazm Ciołek rozpoczął w 1507 naukę w Akademii Krakowskiej; był tam m.in. uczniem poznańskiego księdza Walentego Wróbla, przyjaciela jego rodziców. Stopień bakałarza uzyskał w 1509, a w 1512 – magistra sztuk wyzwolonych. W wieku lat 30, w 1522, został wybrany opatem zakonu cystersów w Mogile pod Krakowem; okres jego zwierzchnictwa zapisał się jako czasy rozwoju i rozbudowy opactwa.

W 1531 wyjechał do Rzymu jako poseł Zygmunta I z zadaniem uzyskania zatwierdzenia przez papieża Klemensa VII przywileju, nadanego polskim ordynariuszom w sprawie obsadzania kościelnych beneficjów oraz wystarania się o zezwolenie na zawarcie związku małżeńskiego pomiędzy księciem Jerzym Słuckim a Heleną Radziwiłłówną. Pomyślnie załatwiwszy powierzone mu królewskie poselstwo zadbał o uzyskanie u papieża przywileju dla opatów w Mogile, przyznającego im w katedrze krakowskiej miejsce w stallach pomiędzy kanonikami, obok opata tynieckiego. Uzyskawszy ten przywilej (28 listopada 1531), po pięciu latach został podniesiony do rangi kanonika krakowskiego.

W 1544 kapituła krakowska wybrała go biskupem sufraganem, w październiku wziął udział w synodzie piotrkowskim, a 14 listopada tegoż roku otrzymał od papieża godność biskupa laodycejskiego.

Po śmierci pochowany pod kościołem mogilskim.