Eugeniów (uroczysko)

Eugeniów – uroczysko-dawna miejscowość[1], nieistniejąca wieś w województwie świętokrzyskim w powiecie koneckim w gminie Gowarczów[2].

Eugeniów
uroczysko-dawna miejscowość
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

konecki

Gmina

Gowarczów

Liczba ludności (1943)

285

SIMC

nie nadano

Położenie na mapie gminy Gowarczów
Mapa konturowa gminy Gowarczów, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Eugeniów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Eugeniów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Eugeniów”
Położenie na mapie powiatu koneckiego
Mapa konturowa powiatu koneckiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Eugeniów”
Ziemia51°18′13″N 20°29′27″E/51,303611 20,490833

Położony jest w gąszczu lasu. Aczkolwiek główna część dawnej wsi znajduje się obecnie w województwie świętokrzyskim, jej wschodnia część leży w województwie mazowieckim, w powiecie przysuskim, w gminie Przysucha.

Historia edytuj

Eugeniów to dawna wieś. W latach 1867–1954 należał do gminy Stużno w powiecie opoczyńskim, początkowo w guberni kieleckiej, a od 1919 w woj. kieleckim[3]. Tam 4 listopada 1933 wszedł w skład gromady o nazwie Eugenjów w gminie Stużno, składającej się z samej wsi Eugeniów[4]. 1 kwietnia 1939 wraz z resztą powiatu opoczyńskiego został włączony do woj. łódzkiego[5].

Podczas II wojny światowej Eugeniów włączono do Generalnego Gubernatorstwa (dystrykt radomski, powiat tomaszowski), nadal jako gromada (Eugieniów) w gminie Stużno, licząca w 1943 roku 285 mieszkańców[6]. Po wojnie początkowo w województwie łódzkim, a od 6 lipca 1950 ponownie w województwa kieleckim[7], jako jedna z 18 gromad gminy Stużno w reaktywowanym powiecie opoczyńskim[8].

Likwidacja Eugeniowa wiąże się z istniejącym w okolicy od końca XIX wieku poligonu wojskowego Barycz. Na początku lat 1950. został on rozbudowany i wówczas z tych terenów wysiedlono mieszkańców wsi: Budki, Eugeniów, Gąsiorów, Gródek, Huta, Januchta, Józefów, Kacprów, Ludwinów, Stefanów, Wola Nosowa i Zapniów. Jednak już na przełomie lat 50. i 60. poligon zlikwidowano, a już 1 stycznia 1959 utworzono na tym terenie Nadleśnictwo Barycz[9], którego głównym celem było zalesienie ponad 4000 ha gruntów rolnych byłego poligonu[10].

W miejscowości Brzeźnica wzniesiono krzyż i pamiątkowe tablice z 2005 roku. Tablica po lewej stronie poświęcona jest leśnikom i robotnikom leśnym pracującym tutaj w latach 1960–1975, natomiast tablica po prawej stronie mieszkańcom wsi, którzy mieszkali na tych terenach przed wysiedleniem[10].

Przypisy edytuj