Feliks Terlikowski
Feliks Kazimierz Terlikowski (ur. 13 stycznia 1885 w Łowiczu, zm. 23 lipca 1951 w Poznaniu) – polski biolog, gleboznawca i agrochemik.
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 lipca 1951 |
| profesor nauk rolniczych | |
| Specjalność: gleboznawstwo | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1910 |
| Profesura |
1919 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Akademia Rolnicza w Dublanach |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytuj
Maturę zdał w Warszawie w 1906 i od razu wyjechał do Genewy, by studiować na tamtejszym uniwersytecie (Wydział Przyrodniczy). Studiował chemię i nauki pokrewne. W 1909 otrzymał stanowisko asystenta. W 1910, po uzyskaniu stopnia doktora, wrócił do Polski i w 1911 objął asystenturę w Akademii Rolniczej w Dublanach przy Rolniczej Stacji Doświadczalnej. W 1914 uzyskał stopień adiunkta. W 1917 wyjechał do Wiednia i Pragi na stypendium naukowe. W tym samym roku powołano go na nowo utworzoną katedrę gleboznawstwa w Dublanach. Działania wojenne przerwały jego karierę na tej uczelni. W końcu sierpnia 1919 przybył do Poznania, gdzie zorganizował powoływaną do życia Katedrę Gleboznawstwa i Rolnictwa na Uniwersytecie Poznańskim. Pracował na niej do wybuchu II wojny światowej, a potem odbudowywał ją po 1945. W roku akademickim 1935/36 objął funkcję dziekana Wydziału Rolniczo-Leśnego i pełnił ją do końca 1948 roku[1]. Był też inicjatorem utworzenia Instytutu Torfowego w Baborówku. Wielokrotnie wyjeżdżał w naukowe podróże zagraniczne, m.in. do Holandii, Francji i USA.
Zmarł w Poznaniu, pochowany na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya (kwatera grobowce-16-5)[2].
Osiągnięcia
edytujBył twórcą poznańskiego ośrodka gleboznawczego. Ogłosił prawie sto rozpraw, artykułów, publikacji i podręczników, przede wszystkim z dziedziny gleboznawstwa, agrochemii i nawożenia. Jego główne zainteresowania to:
- nawozy sztuczne i ich oddziaływanie na rośliny,
- odczyny gleby, kwasowość, wpływy wapnowania,
- stosunki wodne gleby w łączności ze strukturą fizyczną i procesami przemian chemicznych, z właściwościami sorpcyjnymi,
- żyzność i aktywność gleby.
Wykonał szereg map gleboznawczych Wielkopolski i Pomorza. Współpracował przy tworzeniu map gleb Polski w skali 1:1000000. Był członkiem Towarzystwa Gleboznawczego, Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Polskiej Akademii Umiejętności (od 1948), Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk i Akademii Nauk Technicznych.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1951)[3]
Nagrody
edytuj- Państwowa Nagroda Naukowa III stopnia (zespołowa) w dziedzinie nauk rolniczo-leśnych za opracowanie mapy gleb polskich w skali 1:1000000 (1950)[4]
- Państwowa Nagroda I stopnia (1951)
Zobacz też
edytuj- Kolej szklarniowa Akademii Rolniczej w Poznaniu - tworzona z inicjatywy F. Terlikowskiego
- Mikołaj Kwinichidze (współpracownik naukowy)
Przypisy
edytuj- ↑ Informacja z mejla od kierownik Archiwum Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu z dnia 16 grudnia 2021.
- ↑ Terlikowski Feliks – miejsce pochówku [dostęp 2019-03-12]
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007 „za wybitną działalność naukową”.
- ↑ Przyznanie Państwowych Nagród Naukowych i Artystycznych. „Nowa Kultura”. Rok I, Nr 19, s. 2, 6 sierpnia 1950. Warszawa: Związek Literatów Polskich. [dostęp 2024-08-23].
Bibliografia
edytuj- Ryszard W. Schramm, Feliks Kazimierz Terlikowski, [w:] Sprawozdania Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, nr 44/45/1955, s.219–225.
Linki zewnętrzne
edytuj- M. Górski - wspomnienie pośmiertne. mazowsze.hist.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. - dostęp 18.9.2014.
- Terlikowski Feliks Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2014-09-18].
- Onet - dostęp 18.9.2014.