Ferdynand Orleański

Ferdynand Filip Maria Orleański, fr. Ferdinand Philippe Marie de Orléans (ur. 12 lipca 1844 w Neuilly-sur-Seine, zm. 29 czerwca 1910 w Wimbledonie) – francuski arystokrata, członek rodu panującego Królestwa Francuzów, książę Alençon.

Ferdynand Orleański
Ferdynand Filip Maria
Ferdinand Philippe Marie d’Orléans
Ilustracja
1910
Herb
Książę Alençon
Dynastia

Burbonowie orleańscy

Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1844
Neuilly-sur-Seine

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1910
Wimbledon (ob. Londyn)

Ojciec

Ludwik Karol Orleański

Matka

Wiktoria Koburg-Kohary

Żona

Zofia Karolina Wittelsbach

Dzieci

Ludwika Wiktoria, Emanuel

Rodzeństwo

Ludwik Gaston, Małgorzata Adelajda, Blanka Maria

Faksymile
Odznaczenia
Order św. Huberta (Bawaria) Order Ernestyński (Saksonia) Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji w Posłuszeństwie – Zakon Maltański (SMOM)

Życiorys

edytuj

Urodził się jako drugi syn spośród czwórki dzieci Ludwika Karola Orleańskiego (1814–1896), księcia Nemours i jego żony Wiktorii Franciszki Koburg-Koháry (1822–1857). Obok starszego brata Ludwika Gastona (1842–1922) miał dwie młodsze siostry: Małgorzatę Adelajdę (1846–1893) i Blankę Marię (1857–1932). W chwili narodzin Ferdynand był piąty w kolejności dziedziczenia tronu. Nadano mu imiona na cześć swojego stryja Ferdynanda Filipa (1810–1842). W dniu chrztu otrzymał od dziadka Ludwika Filipa I (1773–1850) tytuł książęcy, nadany na wniosek miasta Alençon. W wyniku wydarzeń rewolucji w 1848 rodzina Ferdynanda udała się na emigrację do Wielkiej Brytanii, aby zamieszkać w Claremont. Odebrał surowe wychowanie prowadzone głównie przez ojca, który marginalizował rolę matki. Kiedy Ferdynand miał 13 lat zmarła jego matka, a pieczę nad wychowaniem dzieci ojciec oddał babce Marii Amelii Burbon-Sycylijskiej (1782–1866). W 1858–1861 uczęszczał do Old Royal High School w Edynburgu.

W 1861–1866 dzięki protekcji stryja Antoniego (1824–1890) służył w armii hiszpańskiej jako kadet szkoły oficerskiej w Segowii. Po zakończeniu kursu wstąpił do regularnej służby. Urlopowany w 1866 wziął udział wraz z kuzynem Ludwikiem Filipem (1845–1866) w podróży do Australii. Jednak na wieść o śmierci babki (1866) zawrócił w Aleksandrii. W 1867–1868 brał udział w tłumieniu serii buntów na Filipinach, za co otrzymał awans na stopień kapitana. Po upadku Izabeli II, w 1868 regent Francisco Serrano zaoferował Ferdynandowi, aby objął władzę w kraju[1]. Jednak w obawie przed wzrostem znaczenia stryja Antoniego, i sprzeciwu Napoleona III, odrzucił tę propozycję, uzasadniając ją przywiązaniem do tradycji francuskiej[2].

Po tych wydarzeniach Ferdynand Orleański odciął się od działalności politycznej i zamieszkał wraz z nowo założoną rodziną w Palermo. W związku ze wzrostem nastrojów nacjonalistycznych we Włoszech, został oskarżony przez prasę o sprzyjanie ruchowi monarchistycznemu, mającemu na celu rozbicie świeżo zjednoczonego kraju i odnowienie Królestwa Obojga Sycylii. Chcąc zamanifestować swój sprzeciw wobec podobnym pomówieniom, wyjechał do Austro-Węgier i zamieszkał w Tyrolu (Meren, później w Mentelbergu). Po upadku II Cesarstwa, powrócił do Francji, zamieszkując chwilowo w Paryżu, aby ostatecznie przenieść się do Vincennes. W 1872 Ferdynand Orleański wstąpił do służby w wojsku francuskim, otrzymując awans na stopień majora. W 1888 został zwolniony ze służby na podstawie ustawy, która wykluczała z pełnienia funkcji państwowych wszystkich członków rodów Burbonów i Bonapartych. Odrzucił zaproszenie swojego kuzyna Ludwika Filipa (1838–1894) do emigracji. Ponownie zamieszkał w Paryżu.

W 1876 wstąpił do Franciszkańskiego Zakonu Świeckich. Po tragicznej śmierci żony w 1897 złożył prośbę u papieża Piusa X o wstąpienie do regularnego zakonu (1904). Została ona odrzucona, po czym poświęcił się podróżowaniu po Europie. Zmarł w 1910 w trakcie objazdu po Anglii. Został pochowany w Kaplicy Królewskiej w Dreux.

Krąg rodzinny

edytuj

28 września 1868 na Zamku Possenhofen w Pöcking poślubił Zofię Karolinę Wittelsbach (1847–1897), córkę Maksymiliana Józefa (1808–1888) i Ludwiki Wilhelminy (1808–1892), królewny bawarskiej. Z małżeństwa tego pochodzi dwoje dzieci:

Odznaczenia

edytuj

Przodkowie

edytuj
Prapradziadkowie Ludwik Filip Orleański Gruby

(1725–1785)

∞1743

Ludwika Henryka

Burbon-Conti

(1726–1759)

Ludwik Jan Burbon

(1725–1793)

∞1744

Maria Teresa d’Este

(1726–1754)

kr. Hiszpanii

Karol III

(1716–1788)

∞1738

Maria Amelia Saska

(1724–1760)

ces. rzymsko-niemiecki

Franciszek I

(1708–1765)

∞1736

aks. Austrii

Maria Teresa

(1717–1780)

ks. Saksonii-Koburga-Saalfeld

Ernest Fryderyk

(1724–1800)

∞1749

Zofia Antonina

z Brunszwiku-Wolfenbüttel

(1724–1802)

hr. Reuss-Ebersdorf

Henryk III

(1724–1779)

∞1754

Karolina Erbach-Schönberg

(1727–1796)

Ignác József Koháry

(1726–1777)

∞ok. 1750–1760

Maria Gabriella Cavriani

(1736–1803)

Jiří Kristián Waldstein-Wartenberg

(1743-1791)

∞1765

Elisabeth von Ulfeldt

(1747–1791)

Pradziadkowie Ludwik Filip Orleański Równy (1747–1793)

∞1769

Ludwika Maria Burbon (1753–1821)

kr. Obojga Sycylii, Ferdynand I (1751–1825)

∞1768

Maria Karolina Rakuszanka (1752–1814)

ks. Saksonii-Koburga-Saalfeld, Franciszek (1750–1806)

∞1777

Augusta Karolina Reuss-Ebersdorf (1757–1831)

Ferenc József Koháry (1767–1826)

∞1792

Marie Antonie Waldstein-Wartenberg (1771–1854)

Dziadkowie kr. Francuzów, Ludwik Filip I (1773–1850)

∞1809

Maria Amelia Burbon-Sycylijska (1782–1866)

Ferdynand Jerzy Koburg (1785–1851)

∞1815

Maria Antonina Koháry (1797–1862)

Rodzice Ludwik Karol Orleański (1814–1896)

∞1840

Wiktoria Franciszka Koburg-Koháry (1822–1857)

Ferdynand Filip Orleański (1844–1910)

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj