Franciszek Kaim
Franciszek Kaim (ur. 10 lutego 1919 w Woli Drwińskiej, zm. 11 września 1996) – polski inżynier metalurg i polityk. Poseł na Sejm PRL VI i VII kadencji, wiceprezes Rady Ministrów (1970–1979), minister przemysłu ciężkiego (1967–1970) i minister hutnictwa (1976–1980).
| ||
Data i miejsce urodzenia | 10 lutego 1919 Wola Drwińska | |
Data i miejsce śmierci | 11 września 1996 Warszawa | |
Wiceprezes Rady Ministrów | ||
Okres | od 23 grudnia 1970 do 8 lutego 1979 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Minister hutnictwa | ||
Okres | od 27 marca 1976 do 8 października 1980 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Następca | Zbigniew Szałajda | |
Minister przemysłu ciężkiego | ||
Okres | od 21 listopada 1967 do 23 grudnia 1970 | |
Przynależność polityczna | Polska Zjednoczona Partia Robotnicza | |
Poprzednik | Janusz Hrynkiewicz | |
Następca | Włodzimierz Lejczak | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
ŻyciorysEdytuj
Syn Wojciecha. W 1948 ukończył studia w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Następnie pracował w Hucie Bobrek, skąd został przeniesiony do Huty Małapanew, gdzie stopniowo awansował, dochodząc do stanowiska dyrektora naczelnego w 1951. W tym samym roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1953 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Hutnictwa, a w 1957 w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego. Od 21 listopada 1967 do 23 grudnia 1970 był ministrem tegoż resortu w czwartym i kolejnym rządzie Józefa Cyrankiewicza. Od 23 grudnia 1970 do 8 lutego 1979 był wicepremierem w rządzie dotychczasowym oraz Piotra Jaroszewicza i kolejnym pod jego przewodnictwem. Od 27 marca 1976 do 8 października 1980 był ministrem hutnictwa w rządzie Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha i Józefa Pińkowskiego. W latach 1968–1971 był zastępcą członka, a od 1971 do 1981 członkiem Komitetu Centralnego PZPR. Od 1972 do 1980 był posłem na Sejm PRL VI i VII kadencji. Delegat na IV, V, VI, VII, VIII Zjazd PZPR. Uchwałą VIII Plenum KC z 9 lutego 1981 usunięty z KC, a w kwietniu tego samego roku usunięty z partii. Po wprowadzeniu stanu wojennego 13 grudnia 1981 – jako osoba związana politycznie z Edwardem Gierkiem został na pewien czas internowany.
W 1979 otrzymał tytuł doktora honoris causa krakowskiej AGH[1].
Franciszek Kaim został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 3 Tuje rz. 2 m. 16)[2].
OdznaczeniaEdytuj
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (1951)[3]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Doktoraty honoris causa nadane przez AGH. agh.edu.pl. [dostęp 2016-09-06].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-25].
- ↑ M.P. z 1951 r. nr 57, poz. 754
BibliografiaEdytuj
- Leksykon Historii Polski z 1995
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej
- Informacje w BIP IPN