Franz Vincez Krommer, czes. František Vincenc Kramář (ur. 27 listopada 1759 w Kamenicy, zm. 8 stycznia 1831 w Wiedniu[1][2]) – czeski kompozytor.

Franz Krommer
Ilustracja
Imię i nazwisko

Franz Vincez Krommer

Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1759
Kamenice

Pochodzenie

czeskie

Data i miejsce śmierci

8 stycznia 1831
Wiedeń

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Życiorys

edytuj

Dzieciństwo i młodość spędził w drobnomieszczańskim środowisku czeskim uległym wpływom niemieckim[1]. Jego ojciec, Jiří Kramář, był właścicielem zajazdu i burmistrzem Kamenicy[1]. W latach 1773−1776 uczył się gry na organach i skrzypcach u swojego wuja, Antona Matthiasa Krommera (1742−1804), kompozytora i dyrygenta chóru w Tuřanach[1][2]. W zakresie kompozycji był samoukiem[1][2]. Około 1777 roku został organistą w Tuřanach[1]. W 1785 roku odwiedził Wiedeń, skąd udał się do Simontornya, gdzie w 1787 roku został dyrygentem kapeli nadwornej hrabiego von Styrum[1]. Od 1790 roku pełnił funkcję kapelmistrza katedry w Peczu, od 1793 roku kapelmistrza orkiestry hrabiego Károlyi i wkrótce potem księcia Grassalkovich de Gyarak[1][2].

W 1795 roku osiadł na stałe w Wiedniu, gdzie nauczał gry na skrzypcach i kompozycji[1]. W 1798 roku został kapelmistrzem na dworze księcia Ignaza Fuchsa[1][2]. Od 1810 roku był dyrygentem baletów w wiedeńskim Hoftheater[1]. Od 1815 roku pełnił funkcję odźwiernego apartamentów cesarskich Franciszka II, któremu towarzyszył w podróżach do Francji i Włoch[1]. Po śmierci Leopolda Koželuha w 1818 roku objął po nim stanowisko dyrektora muzyki kameralnej i dyrygenta dworu cesarskiego[1].

Ważniejsze kompozycje

edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[1])

Utwory orkiestrowe

  • 9 symfonii (I F-dur 1798, II D-dur 1803, III D-dur 1808, IV c-moll ok. 1820, V Es-dur ok. 1820, VI D-dur 1830, VII i VIII zaginione, IX C-dur 1830)

Utwory 2−3 instrumenty solowe i orkiestrę

  • 3 concertina na flet, obój i skrzypce (C-dur 1799, F-dur 1803, G-dur 1803)
  • 2 concertina na flet, klarnet i skrzypce (Es-dur ok. 1808, D-dur po 1808)
  • Concertante na 2 klarnety (ok. 1802)
  • Concerto Es-dur na 2 klarnety (ok. 1815)

Utwory na instrument solowy i orkiestrę

  • 8 koncertów skrzypcowych (I 1802, II−V 1803, VI 1808, VII ok. 1808, VIII ok. 1826)
  • Concerto F-dur na skrzypce i orkiestrę smyczkową
  • 2 koncerty na flet (G-dur ok. 1804, e-moll ok. 1826)
  • 2 koncerty na obój (F-dur 1803, F-dur 1805)
  • Koncert Es-dur na klarnet (1803)

Utwory kameralne

  • 26 kwintetów smyczkowych
  • 9 kwintetów na flet, skrzypce, 2 altówki i wiolonczelę
  • Kwintet na klarnet, skrzypce, 2 altówki i wiolonczelę
  • 73 kwartety smyczkowe
  • Douze valses viennoises na kwartet smyczkowy
  • 9 kwartetów na flet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę
  • 5 kwartetów na klarnet, skrzypce, altówkę i wiolonczelę
  • 2 kwartety na fagot, 2 altówki i wiolonczelę
  • 2 kwartety fortepianowe
  • Treize pièces na 2 klarnety i altówkę
  • 2 tria na fortepian, skrzypce i wiolonczelę
  • Trio na fortepian, altówkę i wiolonczelę
  • Trio smyczkowe
  • 27 duetów na 2 skrzypiec
  • 6 sonat na skrzypce i fortepian
  • 3 sonaty na skrzypce i altówkę
  • Sonata na skrzypce i kontrabas
  • wariacje na skrzypce i kontrabas

Utwory religijne

  • 2 msze na chór, organy i orkiestrę (C-dur i d-moll)

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 214−215. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1972. ISBN 978-0-02-865528-4.

Linki zewnętrzne

edytuj