Gardenia jaśminowata

Gardenia jaśminowata
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	goryczkowce
Rodzina	marzanowate
Rodzaj	gardenia
Gatunek	gardenia jaśminowata
	Nazwa systematyczna
	Gardenia jasminoides J. Ellis; Philos. Trans. 51:935, t. 23. 1761
Synonimy
	G. augusta Merr.; G. florida L.; G. radicans Thunb.; Warneria augusta L.;
	G. augusta Merr.; G. florida L.; G. radicans Thunb.; Warneria augusta L.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gardenia jaśminowata (Gardenia jasminoides) – gatunek ozdobnego, niewielkiego, wiecznie zielonego krzewu z rodziny marzanowatych (Rubiaceae). Pochodzi z lasów laurolistnych Chin, Japonii, Wietnamu i Tajwanu^[3]. Nazwa rodzajowa upamiętnia Aleksandra Gardena – botanika z Charleston w stanie Karolina (USA), żyjącego w XVIII wieku.

Morfologia edytuj

Pokrój: W sprzedaży jako niewielki krzew, 30x30 cm, który może osiągnąć 1,2 m wysokości i 1 m szerokości.
Liście: Skórzaste, błyszczące, ciemnozielone, wąskie, ostro zakończone o długości do 10 cm i szerokości do 5 cm.
Kwiaty: Kwitnie od maja do września. Kwiaty woskowe barwy białej, w miarę przekwitania stają się kremowe. Silnie pachną zapachem podobnym do jaśminu. Wielkość kwiatów to około 5–8 cm średnicy. U gatunku kwiaty są pojedyncze, u odmian pełne z kilkoma okółkami płatków.

Odmiany ozdobne edytuj

Najczęściej w sprzedaży jest odmiana ‘Veitchiana’ kwitnąca zimą. Niekiedy można znaleźć też inne odmiany, np. ‘Rothmanii’.

Zastosowanie edytuj

Roślina ozdobna ceniona ze względu na zapach i wygląd kwiatów oraz liści. Stosowana bywa jako kwiat do butonierki^[4]. Do Europy została sprowadzona w roku 1754.

Uprawa edytuj

Wymagania: Roślina trudna w uprawie. Wymaga obfitego podlewania letnią wodą; dużo światła, ale rozproszonego; temperatura optymalna latem to 15–18 °C, zimą 10 °C. Odmiany potrzebują temperatur wyższych. Przy czym konieczna jest wysoka wilgotność powietrza. Gdy przekwitnie, trudno zmusić ją do ponownego zakwitania.
Rozmnażanie: Przez sadzonkowanie wierzchołków pędów późną zimą lub wczesną wiosną.

Szkodniki edytuj

Roślina jest atakowana niekiedy przez wełnowce, przędziorki szklarniowce, tarczniki.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-27] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].
↑ JanJ. Adamski JanJ., Praktyczne porady: butonierki | Przegląd Dziennikarski [online] [dostęp 2022-01-15] (pol.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-05-27] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].

[4] JanJ. Adamski JanJ., Praktyczne porady: butonierki | Przegląd Dziennikarski [online] [dostęp 2022-01-15] (pol.).

[3]

[1]

[2]

[4]