Greet Minnen
Greet Minnen (ur. 14 sierpnia 1997 w Turnhout) – belgijska tenisistka.
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1997 |
| Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend |
| Trener |
Ann Devries |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 9 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
69 (18 października 2021) |
| Australian Open |
2R (2020) |
| Roland Garros |
1R (2020–2022) |
| Wimbledon |
2R (2022) |
| US Open |
3R (2021) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 1 WTA 125, 0 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
50 (6 czerwca 2022) |
| Australian Open |
2R (2022) |
| Roland Garros |
QF (2022) |
| Wimbledon |
2R (2019, 2021) |
| US Open |
3R (2021) |
Kariera tenisowaEdytuj
W rozgrywkach zawodowych zadebiutowała w lipcu 2014 roku w turnieju ITF w belgijskiej miejscowości Maaseik. W seniorskim debiucie doszła aż do finału, w którym przegrała z o trzy lata starszą Manon Arcangioli. We wrześniu 2015 roku w Pétange wygrała pierwszy tytuł w zawodowej karierze (ITF 15 000 $).
W lutym 2018 roku doszła do ćwierćfinału ITF $15 000 w Solarino. Trzy tygodnie później, w trzecim podejściu w tym samym turnieju, odniosła czwarte zwycięstwo singlowe w rozgrywkach ITF. W maju wygrała w tureckiej Antalyi, w sierpniu w Oldenzaal oraz we wrześniu w Santarém. W październiku wystąpiła po raz pierwszy w karierze w rozgrywkach WTA, w parze z Alison Van Uytvanck wystartowała w turnieju w Luksemburgu. W pierwszej rundzie pokonały rozstawione z numerem czwartym Dalilę Jakupović i Renatę Voráčovą 6:7(7), 7:6(2), 10–5. W półfinale druga para turnieju Kirsten Flipkens–Johanna Larsson skreczowała w drugim secie przy stanie 7:6(6), 3:1 dla Belgijek. W meczu mistrzowskim zmierzyły się z duetem Wiera Łapko–Mandy Minella. Zwycięstwo 7:6(3), 6:2 było dla Minnen pierwszym triumfem w turnieju WTA i to w debiucie. Po tym sukcesie awansowała aż o 508 pozycji w rankingu deblowym WTA – w notowaniu z 22 października została sklasyfikowana na 215. miejscu.
Życie prywatneEdytuj
Prywatnie związana jest z inną belgijską tenisistką Alison Van Uytvanck[1].
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
| Turniej | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | Q3 | 1R | 1R | 1R | 0 / 3 | 0 – 3 | ||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | Q3 | NH | 1R | 2R | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | Q1 | 1R | 3R | 0 / 2 | 2 – 2 | |||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 932 | – | 457 | 323 | 828 | 316 | 123 | 110 | 75 | 0 / 10 | 4 – 10 | |||||||||||||||
Występy w grze podwójnejEdytuj
| Turniej | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | 2R | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | QF | 0 / 3 | 3 – 3 | ||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 2R | NH | 2R | 1R | 0 / 3 | 2 – 3 | ||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 3R | 0 / 1 | 2 – 1 | |||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | – | 714 | 605 | – | 221 | 171 | 108 | 91 | 0 / 9 | 8 – 9 | |||||||||||||||
Występy w grze mieszanejEdytuj
Greet Minnen nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTAEdytuj
Gra podwójna 3 (2–1)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 20 października 2018 | Luksemburg | Twarda (hala) |  Alison Van Uytvanck
|
 Wiera Łapko Mandy Minella
|
7:6(3), 6:2 |
| Finalistka | 1. | 21 maja 2021 | Belgrad | Ceglana | Alison Van Uytvanck
|
 Aleksandra Krunić Nina Stojanović
|
0:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 18 września 2021 | Luksemburg | Twarda (hala) | Alison Van Uytvanck
|
 Erin Routliffe Kimberley Zimmermann
|
6:3, 6:3 |
Finały turniejów WTA 125Edytuj
Gra podwójna 1 (1–0)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 12 grudnia 2021 | Angers | Twarda (hala) |  Tereza Mihalíková
|
 Monica Niculescu Wiera Zwonariowa
|
4:6, 6:1, 10–8 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra podwójna 1 (0–1)Edytuj
|
| |||||||||||
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 2015 |  Australian Open
|
Twarda |  Katharina Hobgarski
|
 Miriam Kolodziejová Markéta Vondroušová
|
5:7, 4:6 |
PrzypisyEdytuj
- ↑ Jim Buzinski: Alison Van Uytvanck in relationship with fellow pro tennis player Greet Minnen (ang.). outsport.com, 2018-03-05. [dostęp 2018-07-09].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-09-15] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-09-15] (ang.).