Hanusowszczyzna
Hanusowszczyzna (biał. Ганусаўшчына) – wieś na Białorusi położona w rejonie nieświeskim, w obwodzie mińskim.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1770 |
| Kod pocztowy |
222603 |
| Tablice rejestracyjne |
5 |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
 53°16′10″N 26°42′39″E/53,269444 26,710833
| |
Historia
edytujPod zaborami i w II Rzeczypospolitej folwark. W XIX i w początkach XX w. położona była w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie słuckim. Należała m.in. do ordynacji nieświeskiej Radziwiłłów[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie nieświeskim[a], w gminie Howiezna[2]. W 1921 miejscowość liczyła 57 mieszkańców, zamieszkałych w 2 budynkach, wyłącznie Polaków. 30 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego, 23 prawosławnego i 4 mojżeszowego[2].
W latach międzywojennych, w miejscowości znajdował się Rolniczy Zakład Doświadczalny. 10 lutego 1929 roku w Hanusowszczyźnie zanotowano temperaturę –43,0 °C[3], lecz temperatura ta nie jest dziś uznawana za jeden z rekordów klimatycznych Polski.
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. W 1964 zmieniono nazwę wsi na obecną. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Ludzie związani z miejscowością
edytujW miejscowości żył Ignacy Ceyzik, który dzierżawił tu majątek, a od 1811 roku zajmował się także podrabianiem pieniędzy. Sprawcę schwytano w 1814 roku, lecz do tego czasu zdążył wprowadzić do obiegu ok. 65 tys. rubli[4].
Uwagi
edytuj- ↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach słuckim (do 1919), baranowickim (1919–1920) i nieświeskim (1920–1945).
Przypisy
edytuj- ↑ Hanusowszczyzna, pow. słucki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 30.
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
- ↑ Władysław Niebrzydowski, Ziemia, krajoznawczy tygodnik ilustrowany, tom XV, Polska zima., 1 stycznia 1930.
- ↑ Ernest Szum, Ignacy Cejzyk – z Podlasia na Syberię (1779–1858). Szkic portretu biograficznego, s. 104–106.
Linki zewnętrzne
edytuj- Nasza Historia. Przedwojenne pogodowe szaleństwa w lutym, dostęp 2019-08-10 r.