Heather Harper

Życiorys

Studiowała w Trinity College of Music w Londynie^[1]^[2], pobierała też lekcje u Helene Isepp i Frederica Huslera^[1]. Początkowo występowała w chórze Ambrosian Singers i chórze rozgłośni BBC^[2]. Na scenie operowej zadebiutowała w 1954 roku z zespołem Oxford University Opera Club w roli Lady Makbet w Makbecie Giuseppe Verdiego^[1]^[2]. Od 1956 do 1975 roku związana była z English Opera Group^[1]^[2]. W 1960 roku wzięła udział w angielskiej premierze Erwartung Arnolda Schönberga^[2]. W 1962 roku debiutowała na deskach Covent Garden Theatre w Londynie jako Helena w A Midsummer Night’s Dream Benjamina Brittena^[1]^[2]. W 1967 roku wystąpiła na festiwalu w Bayreuth jako Elza w Lohengrinie^[1]. W latach 1969–1972 występowała w Teatro Colón w Buenos Aires^[2]. W 1990 roku zakończyła karierę sceniczną, jednak jeszcze w 1994 roku wystąpiła z City of Birmingham Symphony Orchestra pod baturą Simona Rattle’a na festiwalu The Proms^[1]. Od 1985 roku uczyła śpiewu w Royal College of Music w Londynie^[1].

Odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego w stopniu komandora (1965)^[1].

Wykonywała m.in. role Arabelli w Arabelli Richarda Straussa, Małgorzaty w Fauście Charles’a Gounoda, Antonii w Opowieściach Hoffmanna Jacques’a Offenbacha, Hekuby w Królu Priamie Michaela Tippetta, Anny Trulove w The Rake’s Progress Igora Strawinskiego^[1]. Zajmowała się także wykonawstwem muzyki barokowej, dokonała licznych nagrań z dziełami Monteverdiego, Händla i J.S. Bacha^[2]. Uczestniczyła w prapremierowych wykonaniach War Requiem Benjamina Brittena (1962)^[1]^[2] oraz III Symfonii Michaela Tippetta (1972)^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1460. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 78. ISBN 83-224-0453-0.
↑ Anthony Tommasini: Heather Harper, Beloved Soprano and Britten Interpreter, Dies at 88. nytimes.com, 2019-04-24. [dostęp 2022-02-08]. (ang.).