Helophorus (Gephelophorus)
Helophorus (Gephelophorus) – podrodzaj chrząszczy z nadrodziny kałużnicokształtnych i rodzaju oguzek. Obejmuje dwa opisane gatunki.
| Helophorus (Gephelophorus) | |||
| Sharp, 1915 | |||
| Okres istnienia: miocen–dziś | |||
 Helophorus sibiricus | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Helophorus (Gephelophorus) | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Helophorus auriculatus Sharp, 1884 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Morfologia edytuj
Chrząszcze o wydłużonym, mniej lub bardziej wypukłym ciele[1][2] długości od 4,6 do 7 mm[3]. Ziarenkowanie powierzchni głowy i przedplecza jest gęste i grube, w formie guzków z małym dołkiem (punktem) na szczycie zaopatrzonym w pojedynczą, delikatną, ale sztywną szczecinkę. Głowa ma bruzdy szwu epikranialnego wyraźne, głębokie i wąskie, liniowate. Aparat gębowy ma krótkie głaszczki szczękowe o trochę niesymetrycznie ukształtowanym ostatnim członie. Przedplecze odznacza się obecnością siedmiu kompletnych, podłużnych, mniej lub bardziej zafalowanych rowków, z których dwa leżą na jego bocznych krawędziach[4]. Podgięcia brzegów przedplecza są przeciętnie szerokie na przedzie i wąskie w tyle[3]. Mała tarczka ma zarys okrągławy ze ściętym przodem[1][2]. Pokrywy mają na każdym międzyrzędzie pojedynczy, czasem podwojony, szereg delikatnych, zakrzywionych szczecinek podobnych tym występującym na głowie i przedpleczu. Brak jest na międzyrzędach wyraźnych guzków. U podstawy międzyrzędu pierwszego znajduje się wyraźny rządek przytarczkowy[4]. Co drugi międzyrząd jest wyniesiony[3]. Dziesiąty międzyrząd przybiera formę rozszerzonego na bok kila, który nakrywa od góry właściwą krawędź pokrywy, tworząc swą boczno-brzuszną powierzchnią wyraźną pseudoepipleurę[4] o szerokości nieco większej od epipleury[3]. Odnóża są jak na oguzkowatego przeciętnie długie, o stopach zaopatrzonych w umiarkowanie rozwinięte włoski pływne[4]. Odwłok ma pięć widocznych, wolnych sternitów (od trzeciego do siódmego) o równomiernej, pozbawionej guzków i dołków powierzchni, z których ostatni ma tylny brzeg zaokrąglony[1][2].
Rozprzestrzenienie edytuj
Przedstawiciele podrodzaju zamieszkują krainę nearktyczną (Kanadę i północne Stany Zjednoczone) oraz krainę palearktyczną – głównie część azjatycką, w Europie będąc ograniczonymi do Półwyspu Fennoskandzkiego i północy Rosji[4][5].
Taksonomia edytuj
Takson ten wprowadzony został w 1915 roku przez Davida Sharpa. Gatunkiem typowym wyznaczony został H. auriculatus[6][4]. Obejmuje dwa opisane gatunki[4][5][3]:
- Helophorus auriculatus Sharp, 1884
- Helophorus sibiricus Motschulsky, 1860
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Miguel Archangelsky, Rolf Georg Beutel, Albrecht Komarek: 12.2 Helophoridae Leach, 1815. W: Rolf G. Beutel, Richard A. B. Leschen: Arhtropoda: Insecta. Coleoptera, Beetles, Volume 1: Morphology and Systematics (Archostemata, Adephaga, Myxophaga, Polyphaga partim). 2nd edition. Berlin, Boston: Walter de Gruyter, 2016, s. 254-255, seria: Handbook of Zoology/Handbuch der Zoologie.
- ↑ a b c Michael Hansen, The Hydrophiloid Beetles. Phylogeny, Classification and a Revision of the Genera (Coleoptera, Hydrophiloidea). Biologiske Skrifter No. 40, „Insect Systematics & Evolution”, 3, 23, Copenhagen: The Royal Danish Academy of Sciences and Letters & Munksgaard, 1991, DOI: 10.1163/187631292X00164, ISSN 1876-312X.
- ↑ a b c d e f M. Fikácek, R. Angus. A long-living species of the hydrophiloid beetles: Helophorus sibiricus from the early Miocene deposits of Kartashevo (Siberia, Russia). „ZooKeys”. 130, s. 239-254, 2011. DOI: 10.3897/zookeys.130.1378.
- ↑ a b c d e f g Aleš Smetana. Revision of the subfamily Helophorinae of the Nearctic Region (Coleoptera: Hydrophilidae). „The Memoirs of the Entomological Society of Canada”. 117, Supplement S131, s. 3-154, 1985. Entomological Society of Canada. DOI: 10.4039/entm117131fv.
- ↑ a b M. Hansen: Helophoridae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 2. Hydrophiloidea – Histeroidea – Staphylinoidea. I. Löbl, A. Smetana (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2004, s. 36-41.
- ↑ David Sharp. Studies in Helophorini 1–8. „Entomologist's monthly magazine”. 51, s. 2-5, 1915.