Henryk Szulc
Henryk Szulc (ur. 11 maja 1928 w Luboniu, zm. 6 czerwca 2012 tamże) – polski botanik.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| doktor nauk przyrodniczych | |
| Specjalność: botanika | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
28 czerwca 1965 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn Stanisława i Katarzyny z domu Skrzypek. Do 1939 ukończył tylko cztery klasy szkoły powszechnej. Skierowany przez okupanta niemieckiego w wieku 14 lat pracy w warsztatach Zakładów Chemicznych w Luboniu. W 1944 zesłany do przymusowego kopania rowów strzeleckich w rejonie Gostynina. W 1949 zdał maturę w VI Liceum Ogólnokształcącym w Poznaniu i w tym samym roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Poznańskim (najpierw na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym, a potem Biologii i Nauk o Ziemi). Naukę (II stopień) kontynuował na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1954 został magistrem (praca: Badania nad mikrostrukturą niektórych rodzajów torfu, opieka prof. Stanisława Kulczyńskiego). 1 marca 1955 rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Botaniki Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. 1 stycznia 1965 został adiunktem. 28 czerwca 1965 uzyskał tytuł doktora (praca: Powstanie i rozwój korka u odmiany korkowej wiązu pospolitego "Ulmus campestris" var. suberosa, promotor: doc. Marian Nowiński). Od 1974 do 1 października 1989 (emerytura) był starszym wykładowcą. Pracował jeszcze przez rok na pół etatu, a potem jako wolontariusz[1].
Osiągnięcia i odznaczenia edytuj
Był jednym z głównych organizatorów dydaktycznych punktów konsultacyjnych poznańskiej Akademii Rolniczej w Bydgoszczy, Chodzieży, Pile, Lesznie, Kaliszu, Strzałkowie i Marszewie (od 1984 do 1987 był kierownikiem tego ostatniego)[1].
Odznaczony został m.in.:
- Złotym Krzyżem Zasługi (1975),
- Odznaką za Zasługi dla Województwa Leszczyńskiego (1982),
- Odznaką za Zasługi dla Województwa Kaliskiego (1987),
- Odznaką za Zasługi dla Wielkopolskiej Organizacji Związku Młodzieży Wiejskiej (1973)[1].
Był członkiem NSZZ Solidarność, Związku Nauczycielstwa Polskiego i Polskiego Towarzystwa Botanicznego (w poznańskiej komisji rewizyjnej tego ostatniego)[1].
Życie rodzinne edytuj
Od 1 grudnia 1955 żonaty z Marią Nowacką (1931-2011), z którą miał troje dzieci: Hannę Marczak (ur. 1958), Lidię Brenską (ur. 1960) oraz Zbigniewa (ur. 1968)[1].