Wikipedia

Hiroyuki Kawai

dyplomata japoński

Hiroyuki Franciszek Kawai (jap. 河合 博之 Kawai Hiroyuki; ur. 1883 w Odawarze, zm. 14 sierpnia 1933 w Otwocku) – japoński dyplomata.

Hiroyuki Kawai
Franciszek Kawai
Ilustracja
Hiroyuki Kawai (1 lipca 1933)
Data i miejsce urodzenia

1883
Odawara

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1933
Otwock

Przyczyna śmierci

gruźlica

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

dyplomata

Narodowość

japońska

Alma Mater

Uniwersytet Tokijski

Stanowisko

poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny Japonii w II Rzeczypospolitej

Wyznanie

katolickie

Małżeństwo

Cecylia

Dzieci

trzy córki (w tym Maria, Genowefa)

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Pogrzeb Hiroyukiego Kawai (17 sierpnia 1933)

Życiorys edytuj

Urodził się w 1883 w mieście Odawara[1][2]. Ukończył szkołę średnią w Tokio oraz w 1908 studia prawa na Wydziale Prawa Uniwersytetu Tokijskiego[1][2]. Następnie studiował prawo, języki obce i ekonomię polityczną na uniwersytecie w Lyonie[1][2].

Podjął pracę w japońskiej służbie dyplomatycznej[1][3][4]. Od 1910 był attaché ambasady Japonii w Paryżu, od 1913 attaché ambasady Japonii w Petersburgu, od 1914 trzeci sekretarz poselstwa Japonii w Bernie[1][2]. Po zakończeniu I wojny światowej pełnił funkcję attaché przy delegacji japońskiej podczas konferencji pokojowej w Paryżu 1919–1920[1]. Później od 1920 był pierwszym sekretarzem ambasady Japonii w Paryżu[1].

Od 1921 pracował w ojczyźnie na stanowisku szefa III sekcji (wydziału) Departamentu Traktatów w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[1][2]. Później ponownie został skierowany do Europy, od 1923 pełniąc funkcję radcy ambasady Japonii w Brukseli[1]. Od 1926 do jesieni 1930 pełnił stanowisko radcy ambasady Japonii w Paryżu[1]. Do tego czasu w ramach swojej pracy brał udział w licznych kongresach i konferencjach międzynarodowych[1].

W grudniu 1930 został mianowany posłem nadzwyczajnym i ministrem pełnomocnym Japonii w Polsce, w miejsce dotychczas sprawującego to stanowisko posła Hajime Matsushimy[1]. Po wypoczynku w Japonii 25 czerwca 1931 przybył do Warszawy (podróżował Koleją Transsyberyjską), przejmując poselstwo Japonii w Polsce od chargé d’affaires Watanabe[1][3]. 1 lipca 1931 na uroczystej audiencji w Zamku Królewskim w Warszawie złożył listy uwierzytelniające na ręce prezydenta RP Ignacego Mościckiego[4][5][6]. Urzędował w siedzibie poselstwa Japonii, pałacu Marii Przeździeckiej przy ulicy Foksal 10[2][7][8][9]. W styczniu 1932 został jednym z dwóch japońskich delegatów na konferencję reparacyjną[10][11]. Na początku stycznia 1933 jako delegat rządu japońskiego wyjechał do Genewy celem przygotowania konferencji ekonomiczno-finansowej[12]. Władał czterema językami europejskimi[2]. Z uwagi na swoje doświadczenie i wiedzę zajmował wysoką pozycję w kołach dyplomatycznych II Rzeczypospolitej[2]. Był również powszechnie szanowany i darzony sympatią[2]. Udzielał się w działalności Towarzystwa Polsko-Japońskiego[13].

Zmarł wieczorem 14 sierpnia 1933 w sanatorium w Otwocku po niespełna dziewięciu miesiącach zmagania z gruźlicą[2][4][9][14][15] (pierwotnie zachorował na grypę w trakcie posiedzeń komisji przygotowawczej do konferencji ekonomicznej w Londynie, które odbywały się w Genewie od jesieni 1932, po czym wskutek komplikacji stopniowo podupadał na zdrowiu[9][16]). Pogrzeb odbył się 17 sierpnia 1933 w Warszawie[4][9][17][18][19]. Po przewiezieniu trumny z ciałem z siedziby poselstwa japońskiego przy ul. Foksal (konduktem kierował ks. Jan Kanty Lorek) oraz mszy świętej odprawionej w kościele św. Krzyża w Warszawie przez abp. Stanisława Galla i egzekwiach poczynionych przez nuncjusza apostolskiego abp. Francesco Marmaggiego, został pochowany tymczasowo w katakumbach na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie zwłoki miały pozostać do czasu przewiezienia ich do Japonii[4][9][18][19]. W pogrzebie uczestniczyli m.in. premier Janusz Jędrzejewicz, ministrowie rządu tegoż, korpus dyplomatyczny, przedstawiciele władz cywilnych i wojskowych[9] oraz wicedyrektor protokołu dyplomatycznego Rajnold Przezdziecki, który udekorował trumnę Wielką Wstęgą Orderu Odrodzenia Polski, którym poseł został pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Mościckiego[18][19][20].

Obowiązki chargé d’affaires w poselstwie Japonii w Polsce po śmierci Hiroyukiego Kawai objął Minoru Hirata, a po nim pod koniec sierpnia 1933 Takeo Kinoshita[21][22], zaś na początku września 1933 jako nowy poseł został wyznaczony dr Nobufumi Itō[23].

14 marca 1935, po mszy świętej odprawionej w przycmentarnym kościele św. Karola Boromeusza trumna z ciałem posła Kawai została przeniesiona z katakumb do nabytego przez poselstwo japońskie grobowca[24], obecnie znajdującego się w kwaterze 191 na cmentarzu Powązkowskim (kw. 191-5-5/6)[15][25].

Prywatnie edytuj

Hiroyuki Kawai był żonaty z Cecylią[26], miał córki: Marię (ur. ok. 1923), Genowefę (ur. ok. 1927) oraz trzecią urodzoną w pierwszej połowie 1933[2][9][27]. Zamieszkiwał w podwarszawskim Skolimowie[27][28]. W ostatnich dniach życia, na początku sierpnia 1933 za sprawą swojej małżonki (która była Japonką i katoliczką) będąc obłożnie chorym w wilii w Skolimowie został odwiedzony przez franciszkanina o. Maksymiliana Kolbego, w tym okresie prowadzącego działalność misyjną w Japonii[27]. Po rozmowie z zakonnikiem otrzymał od niego Cudowny Medalik z wizerunkiem Niepokalanej Maryi[27]. Wkrótce potem, na kilka godzin przed śmiercią 14 sierpnia 1933 nawrócony na wiarę katolicką Kawai na własną prośbę przyjął chrzest święty z rąk nuncjusza apostolskiego abp. Francesco Marmaggiego, jednocześnie przyjmując imię Franciszek, a także został mu udzielony sakrament namaszczenia chorych[2][9][27][29]. Został pochowany jako „Franciszek Kawai” i tak był tytułowany w przesłanych kondolencjach od papieża Piusa XI, przekazanych do nuncjusza Marmaggiego za pośrednictwem kard. Eugenio Pacelliego[19][30]. Na nagrobku w kwaterze 191 cmentarza Powązkowskiego widnieje tożsamość „Hiroyuki Franciszek Kawai”[15].

Sprawa przejścia Japończyka na katolicyzm odbiła się szerokim echem w polskim społeczeństwie[31]. Po śmierci posła jego żona przekazała kwoty pieniężne na cele społeczne w Warszawie[32][33]. Niespełna miesiąc później, na początku września 1933 ochrzczone w wierze katolickiej zostały także matka posła, Narahara, oraz służąca, zaś córki Maria i Genowefa przyjęły pierwszą komunię świętą[27]. 17 września 1933 wdowa po pośle Kawai wraz z rodziną opuściła Warszawę i wyjechała do Rzymu[34]. Tam 26 października 1933 wraz z dziećmi została przyjęta na audiencji przez papieża Piusa XI[26].

Nawrócenie posła Kawai było także szeroko komentowane w prasie w Japonii, zaś po przybyciu tam po raz kolejny na misję o. Maksymilian Kolbe wraz ze współbratem zakonnym o. Kornelem Czuprykiem 4 października 1933 złożyli wizytę biskupowi archidiecezji Nagasaki J.K. Hayasace, który był zainteresowany tą sprawą[35].

 
Grób Hiroyukiego Kawai na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

W związku z przyjęciem na łożu śmierci katolicyzmu i późniejszym chrześcijańskim pogrzebem, ukazało się szereg krytycznych informacji i zarzutów na łamach wydania numeru 30 czasopisma „Wolnomyśliciel Polski” z 10 września 1933 (dotyczyły rzekomego udzielenia chrztu św. już nieprzytomnemu posłowi Kawai oraz rzekomemu zarobkowi parafii w kwocie 5000 zł za pogrzeb – w rzeczywistości Kawai był świadomy przy udzielaniu sakramentu, a parafia otrzymała za pogrzeb 300 zł), które wkrótce zostały sprostowane przez Katolicką Agencję Informacyjną[36], zaś po złożeniu w sądzie przez proboszcza parafii Świętego Krzyża w Warszawie ks. Jana Kantego Lorka pozwu o zniesławienie parafii, redaktor ww. pisma Maria Jankowska wycofała się z opublikowanych treści i zadeklarowała wydrukowanie sprostowania i publicznych przeprosin[31]. Wobec nieopublikowania sprostowania i przeprosin w czasopiśmie ks. Lorek pod koniec 1934 ponowił sprawę o zniesławienie, w wyniku czego wyrokiem sądu w Warszawie z 27 grudnia 1934 Jankowska została skazana na karę aresztu w wymiarze 6 miesięcy oraz karę grzywny w wysokości 500 zł., zaś wobec okoliczności łagodzących (skazana dotychczas nie była karana, ponadto była odznaczana za działalność niepodległościową) obie kary orzeczono w zawieszeniu na 6 lat[14][37][38].

Przejście na wiarę katolicką posła Kawai nie było jedynym głośnym nawróceniem Japończyków w sferach dyplomatycznych. Na początku 1934 media światowe donosiły o analogicznej konwersji dokonanej przez córkę konsula generalnego Japonii w brazylijskim São Paulo oraz dwie córki ambasadora Japonii w Paryżu, Fusako i Mitsuko Satō[39].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Kronika polityczna. Nowy poseł japoński w Warszawie. „Kurier Warszawski”. Nr 351, s. 23, 24 grudnia 1930. 
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Zgon posła japońskiego w Warszawie. „Kurier Warszawski”. Nr 225, s. 5, 16 sierpnia 1933. 
  3. ↑ a b Kronika polityczna. Nowy poseł japoński w Warszawie. „Kurier Warszawski”. Nr 172, s. 1, 25 czerwca 1931. 
  4. ↑ a b c d e Poseł japoński min. Kawai zmarł wczoraj w Otwocku. „Nowiny Codzienne”. Nr 241, s. 1, 16 sierpnia 1933. 
  5. ↑ Kronika polityczna. Nowy poseł japoński. „Kurier Warszawski”. Nr 179, s. 1, 2 lipca 1933. 
  6. ↑ Złożenie listów uwierzytelniających prezydentowi RP Ignacemu Mościckiemu przez posła nadzwyczajnego i ministra pełnomocnego Japonii w Polsce Hiroyuki Kawai. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2018-07-16].
  7. ↑ Kronika polityczna. Państwowa uroczystość japońska. „Kurier Warszawski”. Nr 43, s. 4, 12 lutego 1932. 
  8. ↑ Kronika polityczna. Święto narodowe w poselstwie japońskiem. „Kurier Warszawski”. Nr 119, s. 2, 30 kwietnia 1932. 
  9. ↑ a b c d e f g h Nekrolog / Po zgonie posła Hirouki Kawai. „Kurier Warszawski”. Nr 225, s. 7, 9, 16 sierpnia 1933. 
  10. ↑ Delegaci japońscy na konferencję reparacyjną. „Kurier Warszawski”. Nr 14, s. 13, 14 stycznia 1932. 
  11. ↑ W trzech słowach. „Gazeta Handlowa”. Nr 11, s. 1, 15 stycznia 1932. 
  12. ↑ Kronika polityczna. Delegacja posła japońskiego. „Kurier Warszawski”. Nr 10, s. 3, 10 stycznia 1933. 
  13. ↑ Dziesięciolecie Tow. polsko-japońskiego. „Kurier Warszawski”. Nr 346, s. 4, 15 grudnia 1932. 
  14. ↑ a b Echa chrztu ambasadora japońskiego. Oszczercza napaść bezbożników na proboszcza parafji św. Krzyża. „Nowiny Codzienne”. Nr 360, s. 1, 28 grudnia 1934. 
  15. ↑ a b c Cmentarz Stare Powązki: HIROYUKI FRANCISZEK KAWAI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-07-16].
  16. ↑ Kronika polityczna. Z dyplomacji. „Kurier Warszawski”. Nr 32, s. 4, 1 lutego 1933. 
  17. ↑ Przed pogrzebem ministra Kawai. „Kurier Warszawski”. Nr 226, s. 4, 17 sierpnia 1933. 
  18. ↑ a b c Pogrzeb posła japońskiego. „Nowiny Codzienne”. Nr 243, s. 1, 18 sierpnia 1933. 
  19. ↑ a b c d Pogrzeb posła japońskiego w Warszawie. „Kurier Warszawski”. Nr 227, s. 5, 18 sierpnia 1933. 
  20. ↑ Śmierć posła japońskiego. „Nowiny”. Nr 65, s. 2, 19 sierpnia 1933. 
  21. ↑ Nowiny polityczne. W poselstwie japońskiem. „Nowiny Codzienne”. Nr 252, s. 3, 27 sierpnia 1933. 
  22. ↑ Kronika polityczna. Z poselstwa japońskiego. „Kurier Warszawski”. Nr 237, s. 3, 28 sierpnia 1933. 
  23. ↑ Telegramy. Nowy poseł Japonji w Polsce. „Kurier Warszawski”. Nr 244, s. 1, 4 września 1933. 
  24. ↑ Przeniesienie zwłok ś. p. posła Kawai. „Kurier Warszawski”. Nr 73, s. 3, 15 marca 1935. 
  25. ↑ Relacja ze spaceru: „Polacy z wyboru - spacer po Cmentarzu Stare Powązki” z dn. 21.07 Wolę pójść na Wolę - cykl spacerów po przeszłości i przyszłości dzielnicy. fundacja-hereditas.pl. [dostęp 2018-07-16].
  26. ↑ a b Pani Kawai na audjencji u papieża. „Kurier Warszawski”. Nr 297, s. 2-3, 27 października 1933. 
  27. ↑ a b c d e f Maksymilian Maria Kolbe: 1081b - Kwiatki Matki Bożej (Chrzest pana Hiroyuki Kawai posła cesarstwa Japonii w Polsce). niepokalanow.pl. [dostęp 2018-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-16)].
  28. ↑ Kronika polityczna. Jenerał Matusi w Warszawie. „Kurier Warszawski”. Nr 209, s. 11, 30 lipca 1932. 
  29. ↑ Podziękowanie ministra spraw zagr. Japonii dla ks. nuncjusza apostolskiego w Warszawie. „Kurier Warszawski”. Nr 106, s. 12, 19 kwietnia 1934. 
  30. ↑ Kronika polityczna. Kondolencje Ojca św. z powodu śmierci ś. p. posła Kawai. „Kurier Warszawski”. Nr 236, s. 22, 27 sierpnia 1933. 
  31. ↑ a b Z sądów. Bezpodstawna insynuacja. „Kurier Warszawski”. Nr 135, s. 11, 18 maja 1934. 
  32. ↑ Dla uczczenia zmarłego. „Nowiny Codzienne”. Nr 259, s. 5, 3 września 1933. 
  33. ↑ Japonka – na cele społeczne Warszawy. „Nowiny”. Nr 70, s. 2, 7 września 1933. 
  34. ↑ Kronika polityczna. Z dyplomacji. „Kurier Warszawski”. Nr 254, s. 3, 14 września 1933. 
  35. ↑ Przez pola misyjne. Azja. Japonia. Niepokalanów Japoński. „Misje Katolickie”. Nr 12, s. 377, 1933. 
  36. ↑ Oburzające kłamstwa „bezbożników”. „Kurier Warszawski”. Nr 269, s. 3, 29 września 1933. 
  37. ↑ Napaść wolnomyślicieli. „Kurier Warszawski”. Nr 354, s. 11, 27 grudnia 1934. 
  38. ↑ Z sądów. Echa śmierci ś. p. posła Kawai. „Kurier Warszawski”. Nr 355, s. 6, 28 grudnia 1934. 
  39. ↑ Prądy katolickie w dyplomacji japońskiej. „Kurier Warszawski”. Nr 4, s. 2, 4 stycznia 1934. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hiroyuki_Kawai&oldid=71788535”