Hr.Ms. Wolf (1910)

holenderski niszczyciel typu Fret

Hr.Ms. Wolfholenderski niszczyciel z początku XX wieku, jedna z ośmiu zbudowanych jednostek typu Fret. Okręt został zwodowany 17 września 1910 roku w stoczni Koninklijke Maatschappij De Schelde(inne języki) w Vlissingen, a w skład Koninklijke Marine wszedł w 1911 roku. Jednostka została skreślona z listy floty w 1924 roku.

Hr.Ms. Wolf
Ilustracja
Hr.Ms. „Wolf” w 1912
Klasa

niszczyciel

Typ

Fret

Historia
Stocznia

Koninklijke Maatschappij De Schelde(inne języki), Vlissingen

Położenie stępki

1909

Wodowanie

17 września 1910

 Koninklijke Marine
Wejście do służby

1911

Wycofanie ze służby

1924

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 510 ton

Długość

70,4 metra

Szerokość

6,6 m

Zanurzenie

maksymalne: 2,8 m

Napęd
2 zespoły turbin parowych Krupp-Germania o łącznej mocy 8500 KM
4 kotły Yarrow, 2 śruby
Prędkość

30 węzłów

Zasięg

2360 Mm przy prędkości 8,5 węzła

Uzbrojenie
4 działa kal. 75 mm (4 x I)
4 km kal. 7,9 mm (4 x I)
Wyrzutnie torpedowe

2 × 450 mm (2 x I)

Załoga

83

Projekt i budowa

edytuj

Niszczyciele typu Fret[a] były pierwszymi seryjnymi holenderskimi jednostkami tej klasy wyposażonymi w turbiny parowe[1]. Początkowo jednostki miały cztery krótkie kominy, jednak później przebudowano je w ten sposób, że wysokość kominów zmniejszała się schodkowo od pierwszego do czwartego komina[2].

Hr.Ms. „Wolf” zbudowany został w stoczni Koninklijke Maatschappij De Schelde(inne języki) w Vlissingen (numer stoczniowy 134)[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1909 roku, a zwodowany został 17 września 1910 roku[1][3].

Dane taktyczno-techniczne

edytuj

Okręt był niszczycielem o długości całkowitej 70,4 metra, szerokości 6,6 metra i maksymalnym zanurzeniu 2,8 metra (normalne wynosiło 2 metry)[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 510 ton[2][4][b]. Siłownię okrętu stanowiły dwa zestawy turbin parowych Krupp-Germania o łącznej mocy 8500 KM, do których parę dostarczały cztery kotły Yarrow[1][2][c]. Prędkość maksymalna napędzanego dwoma śrubami okrętu wynosiła 30 węzłów[2][3]. Okręt zabierał zapas 120 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 2360 Mm przy prędkości 8,5 węzła (lub 670 Mm przy prędkości 20 węzłów)[1][5][d].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się cztery pojedyncze półautomatyczne działa kalibru 75 mm SA Nr 1 L/52 i cztery pojedyncze karabiny maszynowe kal. 7,9 mm L/80[1][2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm[1][3].

Załoga okrętu składała się z 83 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].

Służba

edytuj

Okręt został przyjęty w skład Koninklijke Marine w 1911 roku[1]. Niszczyciel wraz z budowanym jednocześnie Hr.Ms. „Fret” został wysłany do Holenderskich Indii Wschodnich, gdzie spędził cały okres służby[4][5]. Jednostkę wycofano ze składu floty w 1924 roku[1][5][e]. Zdjęte z okrętu wyrzutnie torpedowe wykorzystano w budowanych na przełomie lat 30. i 40. w Surabai kutrach torpedowych typu TM[5].

  1. Zwane również typem Wolf, od pierwszej zwodowanej jednostki.
  2. Brassey 1915 ↓, s. 183 podaje, że wyporność okrętu wynosiła 480 ton.
  3. Brassey 1915 ↓, s. 183 podaje, że moc siłowni wynosiła 7500 KM.
  4. Brassey 1915 ↓, s. 183 podaje, że okręt zabierał zapas 80 ton węgla.
  5. Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 387 podaje, że niszczyciel został wycofany ze służby w 1922 roku.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k Gogin 2014 ↓.
  2. a b c d e f g h Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 367.
  3. a b c Brassey 1915 ↓, s. 183.
  4. a b Moore 1990 ↓, s. 277.
  5. a b c d Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 368.

Bibliografia

edytuj
  • T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1915. London: William Cloves and Sons, 1915. (ang.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: FRET destroyers (1911–1914). Navypedia. [dostęp 2019-05-30]. (ang.).
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).