Józef Rostafiński
Józef Rostafiński (ur. 14 sierpnia 1850 w Warszawie, zm. 5 maja 1928 w Krakowie) – botanik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego; członek PAU, pionier polskiej florystyki.
| ||
| ||
| Kraj działania |  Polska
| |
| Data i miejsce urodzenia | 14 sierpnia 1850 Warszawa | |
| Data i miejsce śmierci | 5 maja 1928 Kraków | |
| Profesor nauk biologicznych | ||
| Specjalność: botanik | ||
| Alma Mater | Szkoła Główna Warszawska | |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński | |
| Okres zatrudn. | 1878-1928 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Spis treści
ŻyciorysEdytuj
Urodził się w 1850 roku w Warszawie. Już jako dziecko zainteresował się botaniką pod wpływem profesora nauk naturalnych oraz wykładowcy w Akademii Duchownej Rzymsko-Katolickiej Józefa Wyszyńskiego. To z jego inspiracji w wieku 11 lat założył swoje pierwsze herbarium[1].
Studiował nauki przyrodnicze w Szkole Głównej w Warszawie (1866-1869), a następnie w Jenie, Halle i Strasburgu. Od 1877 (zatwierdzony 1878) był członkiem korespondentem, od 1883 – członkiem czynnym Akademii Umiejętności (od 1918 Polskiej Akademii Umiejętności). W latach 1920-1923 – dyrektor Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego PAU; w l. 1890-1907 – sekretarz Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego AU; od 1873 współpracownik (od 1877 członek) Komisji Fizjograficznej AU[2].
Jedna z jego książek, Przewodnik do oznaczania roślin w Polsce dziko rosnących, doczekała się 21 wydań między 1886 i 1979 rokiem.
Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Cierpiał na arteriosklerozę. Zmarł 5 maja 1928. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie 7 maja 1928[3].
Był żonaty, miał dzieci. Tuż przed jego śmiercią zmarła jego córka. Był ojcem Jana Rostafińskiego oraz dziadkiem Wojciecha Rostafińskiego.
Imieniem Józefa Rostafińskiego nazwano ulice w Krakowie, Wrocławiu.
PublikacjeEdytuj
- Śluzowce (Mycetozoa), Monografia, Pamiętnik Towarzystwa Nauk Ścisłych w Paryżu T. 5 (1874).
- O podzielności jaja (Mn a ovi natura) i zapłodnieniu u morszczynów.(1877)[2]
- Polska z czasów przedhistorycznych pod względem fizjograficznym (1887)[4]
- Zielnik czarodziejski to jest zbiór przesądów o roślinach, ZWAK, 1894, t. 18, s. 21.[3]
- Nasza literatura botaniczna XVI w. oraz jej autorowie lub tłomacze: studyjum krytyczne (1888) [4]
- Ludzie i świat Algieru ( 1896)
- Średniowieczna historia naturalna w Polsce (tom 1-2, 1900)
- Medycyna na Uniwersytecie Jagiellońskim w XV wieku. Szkic źródłowy i krytyczny (1900) [5]
- Początki botaniki oparte na opisie roślin. Z XVI oryginalnemi tablicami i 104 rycinami w tekście. [6]
- Słownik polskich imion rodzajów roślin (1900).
- Las, bór, puszcza, matecznik jako natura i baśń w poezji Mickiewicza ( 1921) [7]
- Wpływ przeżyć chłopięcych Mickiewicza na obrazy ostatnich dwu ksiąg Pana Tadeusza oraz o święceniu ziół na Matkę Boską Zielną (1922) [8]
Był także encyklopedystą. Na prośbę Zygmunta Glogera napisał do jego Encyklopedii staropolskiej hasło Rośliny miłośnicze. Jego nazwisko jako współtwórcę tej encyklopedii wymienia autor w posłowiu tomu IV[5].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Zemanek 2000 ↓.
- ↑ Piotr Köhler: Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952).. Kraków 2002.
- ↑ Groby profesorów UJ na Cmentarzu Rakowickim. 2010-10-20. [dostęp 2015-08-29].
- ↑ Nekrologia ś.p. Józef Rostafiński Czas 1928 nr 105 s.3 [1]
- ↑ Gloger t. IV 1903 ↓.
BibliografiaEdytuj
- † Józef Rostafiński. „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, s. 11, Nr 126 z 7 maja 1928.
- Alicja Zemanek: Józef Rostafiński botanik i humanista. Kraków: Komisja Historii Nauki, Polska Akademia Umiejętności, 2000, s. 13–106.
- Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. T. IV. Warszawa: Druk P. Laskauera i W.Babickiego, 1903.