Jan Adamski (bakteriolog)

polski lekarz, bakteriolog, wirusolog, wykładowca akademicki

Jan Adamski (ur. 3 maja 1887 we wsi Zielonagóra k. Obrzycka, zm. 17 grudnia 1966 w Poznaniu[1]) – polski lekarz, bakteriolog, wirusolog, profesor Akademii Medycznej w Poznaniu.

Jan Adamski
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1887
Zielonagóra

Data i miejsce śmierci

17 grudnia 1966
Poznań

profesor nauk medycznych
Specjalność: bakteriologia i wirusologia
Alma Mater

Uniwersytet w Lipsku

Doktorat

1912
Uniwersytet w Monachium

Habilitacja

1935

Profesura

1946

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Instytut Higieny w Poznaniu
Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie dróżnika Piotra i Józefy z Wasilewskich (zm. 1933). Miał dwóch braci: Stanisława (biskupa katowickiego) i Waleriana (księdza, socjologa). Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. Od 1906 studiował medycynę we Wrocławiu, Lipsku i Monachium, gdzie w 1912 się doktoryzował (praca Lebernekrosen bei Pankreasfettgewebsnekrose). Od 1912 do 1914 odbywał praktykę w Lubowie. Podczas I wojny światowej pełnił rolę lekarza w niemieckiej armii. W 1919 był w Holandii, Francji, Wielkiej Brytanii i Danii na stypendium Ministerstwa Zdrowia (6 miesięcy) z zakresu higieny portowej i bakteriologii podzwrotnikowej. W tym samym roku rozpoczął zatrudnienie w Instytucie Higienicznym w Poznaniu. Od 1921 do 1935 był pracownikiem Zakładu Mikrobiologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego. Habilitował się w 1935 (praca Badania nad morfologią i biologią krętka żółtaczki krwotocznej). W latach 1935–1939 był dyrektorem Wojewódzkiego Zakładu Higieny w Katowicach.

W czasie II wojny światowej pracował najpierw w Krakowie i Warszawie, a po powstaniu warszawskim w Częstochowie. W 1945 na krótko powrócił do Katowic na piastowane tam uprzednio stanowisko, ale wkrótce wyjechał do Poznania, gdzie objął katedrę Mikrobiologii Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego. W 1946 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1957 zwyczajnego. W 1959 przeszedł na emeryturę[1].

Ożenił się z Marią (1895–1974), córką Antoniego Borzuckiego, z którą miał dwójkę dzieci: Antoniego i Krystynę[1].

Zmarł w Poznaniu. Spoczywa w grobie rodzinnym na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (pole 9 kwatera 1-2-10)[2].

Osiągnięcia edytuj

Opublikował około 50 rozpraw naukowych, związanych z taką tematyką, jak: krętek choroby Weila, krętek kiły, promieniowiec promienicy. Podejmował próby hodowli wirusa żółtaczki zakaźnej[1]. Opracował autoszczepionki dla celów terapeutycznych wybranych przewlekłych chorób bakteryjnych u ludzi[3]. Opublikował dwa podręczniki akademickie: Krótka metodyka badań bakteriologicznych (1924) i Zarys mikrobiologii lekarskiej (1950)[1].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e praca zbiorowa, Wielkopolski Słownik Biograficzny, PWN, Warszawa-Poznań, 1981, s.19, ISBN 83-01-02722-3.
  2. Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2023-03-27].
  3. Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej UAM, Historia Katedry
  4. M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 979 „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu pracy sanitarnej”.