Jan Kulpa (wykładowca)
Jan Kulpa (ur. 28 marca 1908 w Żywcu-Zabłociu[1], zm. 20 marca 1983 w Krakowie[2]) – polski wykładowca, nauczyciel, działacz społeczny, dyrektor Instytutu Nauk Pedagogicznych WSP w Krakowie.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nadzwyczajny | |
| Specjalność: pedagogika, polonistyka, metodyka nauczania | |
| Doktorat |
1961 |
| Habilitacja |
1966 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Był synem urzędnika kolejowego[1]. Szkołę powszechną rozpoczął w Żywcu, a następnie kontynuował edukację w Brzesku[1]. Ukończył studia polonistyczne (1930) i pedagogiczne (1932) na Uniwersytecie Jagiellońskim[2]. W 1933 złożył egzamin nauczycielski[1]. W latach 30. pracował jako nauczyciel w Seminarium Nauczycielskim w Ostrowcu Świętokrzyskim[2]. W 1936 zatrudniony został w kuratorium Krakowie jako instruktor języka polskiego[1]. W czasach okupacji zaangażowany był w organizację tajnego nauczania oraz współpracował z Batalionami Chłopskimi[2]. Redagował podziemne pismo "Wieś idzie"[1].
Po wojnie do 1950 pracował jako szef Wydziału Kształcenia Nauczycieli w kieleckim kuratorium[2]. W 1950 przeniósł się znów do Krakowa; Tam został dyrektorem II Liceum dla Pracujących[1]. W 1957 został zastępcą profesora w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej[2]. W 1961 uzyskał doktorat i awansowany został na starszego wykładowcę[2]. W 1966 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim[1]. W 1967 został docentem[1]. W 1969 wybrany na stanowisko dyrektora nowo powstałego Instytutu Nauk Pedagogicznych WSP[2]. Funkcję tę pełnił do 1978[2]. W międzyczasie, w 1972, został mianowany profesorem nadzwyczajnym[1]. W latach 1975-1978 był prorektorem WSP ds. nauczania[2]. Zasiadał w Senacie Uczelni[1].
Przewodniczył Komisji Nauk Pedagogicznych krakowskiego oddziału PAN[2]. Był działaczem ZSL i ZBOWiD[2]. Wybrano go na kierownika Sekcji Kształcenia Nauczycieli przy Zarządzie Głównym ZNP[1]. Współzakładał i przewodził krakowskiej sekcji Towarzystwa Wolnej Wszechnicy Polskiej[1]. Był ponadto działaczem Towarzystwa Wiedzy Powszechnej[1].
W działalności naukowej skupiał się na zagadnieniach metodyki nauczania[1]. Wydawał prace naukowe i materiały szkoleniowe nt. m.in. pedagogiki, technik uczenia się młodzieży, metodyki nauczania języka polskiego, kształcenia nauczycieli[1]. Wypromował kilkuset magistrów i 36 doktorów, opublikował ponad 500 pozycji naukowych[1].
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1].
Odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (1948)[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)[2]
- Odznaka Zasłużony Nauczyciel PRL (1968)[2]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1974)[2]
- Złota odznaka Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa (1976)[2]
- Wpis do Księgi Honorowej Miasta Krakowa (1979)[2]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Antoni Jopek, Jan Kulpa (28 III 1908 - 20 III 1983), „Biuletyn Polonistyczny”, 27/1, 1984, s. 152-156.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Jóżef Hampel, Feliks Kiryk, Iwona Pietrzkiewicz (red.), Leksykon profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946-2006, Kraków 2006, s. 290-291.