Jan Szmurło (prawnik)
Jan Mieczysław Szmurło[1] (ur. 28 stycznia 1897 w Solwyczegodsku, zm. 1985 w Zakopanem) – polski działacz niepodległościowy i adwokat, kapitan artylerii rezerwy Wojska Polskiego, magister prawa.
| Pełne imię i nazwisko |
Jan Mieczysław Szmurło |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1897 |
| Data i miejsce śmierci |
1985 |
| Zawód, zajęcie | |
| Tytuł naukowy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 28 stycznia 1897 w Solwyczegodsku, w rodzinie Jana (1867–1952), lekarza, i Michaliny z Michałowskich (1870–1908)[1].
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 4. baterii 1 pułku artylerii Legionów Polskich[2]. Od 20 stycznia 1916 do wycofania Legionów Polskich z frontu wołyńskiego w październiku 1916 służył w polu[2]. 4 kwietnia 1917 został wykazany we wniosku komendy 1 pułku artylerii do odznaczenia austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[2]. 9 grudnia 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich pełniący służbę w 8 pułku artylerii polowej został mianowany z dniem 1 grudnia 1919 podporucznikiem w artylerii[3]. W czasie wojny z bolszewikami walczył na stanowisku oficera 4. baterii 8 pap[4]. Jesienią 1921 został zdemobilizowany i przydzielony w rezerwie do macierzystego pułku w Płocku[5][6]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 720. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[7][8]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 26 pułku artylerii polowej w Skierniewicach[9][10]. 29 stycznia 1932 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem z 2 stycznia 1932 i 24. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych artylerii[11][12]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i w dalszym ciągu posiadał przydział do 26 pułku artylerii lekkiej[13].
23 lutego 1924 został mianowany aplikantem sądowym w okręgu sądu apelacyjnego w Warszawie[14]. W 1926 został przyjęty w poczet aplikantów adwokackich[15].
W 1930 został wykreślony z listy aplikantów adwokackich i przyjęty w poczet adwokatów[16]. Praktykę adwokacką prowadził w Warszawie, początkowo razem z żoną przy ul. Emilii Plater 35, a następnie sam przy ul. Żurawiej 18[17][18].
Po II wojnie światowej był adwokatem w Zespole Adwokackim Nr 1 w Zakopanem[19].
Zmarł w 1985 w Zakopanem i został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Krupówki 1a (sektor N9, rząd 1, numer 9)[20]. W tym samym grobie została pochowana Janina Szmurło (1903–1992)[20].
Był żonaty z Wandą Grażyną z Gałeckich (1899–1993), działaczką niepodległościową i adwokatem, z którą miał dwie córki: Hannę Jadwigę, ps. „Ania”, po mężu Zapendowską (1928–2019), łączniczkę w kwatermistrzostwie Grupy Kampinos i Grażynę Zofię, ps. „Grażynka” (ur. 1930), sanitariuszkę w szpitalu 1 Rejonu „Brzozów” (Legionowo) Obwodu VII „Obroża”[21][22].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości – 3 maja 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][1][24]
- Krzyż Walecznych[25]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 13 czerwca 1939 „za zasługi na polu pracy społecznej”[26]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-29].
- ↑ a b c Szmurło Jan. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2024-03-29].
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 98 z 28 grudnia 1919, poz. 4150.
- ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 886, jako ppor. Jan Szumło.
- ↑ Pierwsza lista 1921 ↓, s. 49.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 289.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 851.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 776.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 766.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 686.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932, s. 103.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 135.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 638.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 7, s. 242, 1924-04-01. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości”. 21, s. 399, 1926-11-01. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Ruch służbowy. „Dodatek do Dziennika Urzędowego Ministerstwa Sprawiedliwości”. 10, s. 125–126, 1930-05-09. Warszawa: Ministerstwo Sprawiedliwości..
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1934 ↓, s. 387.
- ↑ Kirkiczenko, Kraczkiewicz i Rudzisz 1939 ↓, s. 411.
- ↑ Wykaz zespołów adwokackich i lista adwokatów w PRL według stanu na dzień 31 maja 1960 r.. „Palestra”. 4/7-8 (31-32) dodatek, s. 79, 1960. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze. [dostęp 2024-03-29].
- ↑ a b Jan Szmurło. Grobonet.com. [dostęp 2024-03-29].
- ↑ Hanna Jadwiga Szmurło. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-03-30].
- ↑ Grażyna Zofia Szmurło. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-03-30].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-29].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-29].
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 135, poz. 318.
Bibliografia edytuj
- Pierwsza lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1934 rok. Warszawa: Skład Główny Księgarni Ferdynanda Hoesicka, 1934.
- Jerzy Kirkiczenko, Marian Kraczkiewicz, Kazimierz Rudzisz: Kalendarz informator sądowy na 1939 rok. Warszawa: Wydawnictwo „Biblioteka Prawnicza”, 1939.
- Arkadiusz Tuliński: 6 Armia Wojska Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r.. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, 2020. ISBN 978-83-8229-062-2.