Janusz Ingarden

Janusz Ingarden
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1923 ; Toruń
Data i miejsce śmierci	3 października 2005 ; Kraków
Zawód, zajęcie	inżynier architekt
Miejsce zamieszkania	Kraków
Narodowość	polska
Alma Mater	Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki
Rodzice	Roman Ingarden
Partnerka	żona Marta Ingarden
Dzieci	Barbara (fizyk), Andrzej (inżynier mechanik), Joanna (romanistka)
Krewni i powinowaci	brat Roman Stanisław Ingarden, brat Jerzy Kazimierz Ingarden
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Janusz Stefan Ingarden (ur. 1 sierpnia 1923 w Toruniu, zm. 3 października 2005 w Krakowie) – polski architekt.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Romana Witolda i Marii Adeli Józefy z domu Pol (1889–1978)^[1]. Jego bracia to Roman Stanisław (1920–2011) – fizyk oraz Jerzy Kazimierz (1921–1949) – pilot RAF-u, żołnierz armii Andersa.

Gimnazjum i liceum ogólnokształcące ukończył we Lwowie. W 1942 podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, kontynuował je we Lwowie do 1944, później kończył na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w lipcu 1948^[2]. W latach 1947–1948 studiował dodatkowo malarstwo w krakowskiej ASP.

Pierwszą pracą zarobkową Janusza Ingardena była inwentaryzacja kościoła św. Katarzyny, zlecona przez prof. Adolfa Szyszko-Bohusza. W 1948 zaczął pracę w Biurze Budowlanym Przemysłu Węglowego w Krakowie, gdzie projektował żłobki i przedszkola dla Śląska.

W czerwcu 1949 przeniósł się do krakowskiego Zakładu Osiedli Robotniczych, gdzie pomagał Tadeuszowi Ptaszyckiemu skompletować zespół architektów dla Projektu Miasta Nowa Huta. W styczniu 1950 podjął pracę w Biurze Projektowym Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt”. W 1951 wspólnie z żoną Martą Ingarden wygrał konkurs na Centrum Administracyjne Huty im. Lenina, budynki S i Z zrealizowano w latach 1952–1955. W 1954 również z żoną zaprojektował budynek Teatru Ludowego zrealizowany w 1955. Projektował osiedla mieszkaniowe Nowej Huty: Centrum A, Centrum B, Centrum C, Centrum D (tylko blok nr 1) i Teatralne oraz blok szwedzki na osiedlu Szklane Domy.

Równocześnie prowadził pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Geometrii Wykreślnej Politechniki Krakowskiej.

W latach 1966–1972 pełnił obowiązki głównego architekta miasta Krakowa. Z jego późniejszych projektów należy wymienić Hotel „Forum” z lat 1975–1977, Laboratorium Niskich Temperatur dla Instytutu Fizyki Jądrowej oraz budynek Hotelu „Ibis” w 1993. Poza Krakowem zrealizowano według jego projektu Hotel „Victoria” w Lublinie i osiedle mieszkaniowe w Oświęcimiu. Pracował także na zagranicznych kontraktach w Damaszku, Moskwie i Algierze.

Był członkiem SARP-u, wiceprezesem Oddziału Krakowskiego w latach 1967–1969^[3].

Ojciec trójki dzieci: córka Barbara jest fizykiem, syn Andrzej – inżynierem mechanikiem, a córka Joanna – romanistką mieszkającą z rodziną w Szwajcarii.

Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Salwatorskim (kwatera L1-1-19)^[4].

Grób Ingardenów na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie

Ordery i odznaczenia

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)
Złoty Krzyż Zasługi (15 lipca 1955)^[5]
Srebrny Krzyż Zasługi (16 stycznia 1953)^[6]
Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla m. Krakowa” (1969)
Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”
Złota Odznaka „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych” (1975)
Złota Odznaka SARP (1975)

Źródło:^[2]^[3].

Nagrody

Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za wkład w rozwiązania projektowe i ich realizację przy odbudowie miasta Nowa Huta (1955)^[7]
Nagroda Miasta Krakowa (1960)
Honorowa Nagroda SARP (1980)

Projekty

Osiedle Centrum C (1949)
Kraków, Nowa Huta
Centrum Administracyjne HiL (1951)
Kraków, Nowa Huta ul. Ujastek 1
(na zdjęciu budynek Z-północny)
Teatr Ludowy (1955)
Kraków, Nowa Huta os. Teatralne 33
Blok szwedzki (1957)
Kraków, Nowa Huta os. Szklane Domy 1
Hotel Forum (1977)
Kraków ul. M. Konopnickiej 28

Przypisy

↑ Janusz Stefan Ingarden M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-07-16].
↑ ^a ^b In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Janusz Ingarden. archimemory.pl. [dostęp 2022-09-05].
↑ ^a ^b Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984.
↑ Cmentarz parafialny Kraków Salwator – wyszukiwarka osób pochowanych. krakowsalwator.artlookgallery.com. [dostęp 2021-11-22].
↑ M.P. z 1956 r. nr 7, poz. 56 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego”.
↑ M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 203 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego”.
↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-16].

Bibliografia

Nowa Huta – architektura i twórcy miasta idealnego. Niezrealizowane projekty, Wydawnictwo Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, 2005.
Jerzy Piekarczyk, Ingardenowie, artykuł z miesięcznika „Kraków”, nr 12, październik 2005.

[1] Janusz Stefan Ingarden M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-07-16].

[:1-2] In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Janusz Ingarden. archimemory.pl. [dostęp 2022-09-05].

[:0-3] Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984.

[4] Cmentarz parafialny Kraków Salwator – wyszukiwarka osób pochowanych. krakowsalwator.artlookgallery.com. [dostęp 2021-11-22].

[5] M.P. z 1956 r. nr 7, poz. 56 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego”.

[6] M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 203 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego”.

[7] Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-16].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]