Janusz Ingarden
Janusz Stefan Ingarden (ur. 1 sierpnia 1923 w Toruniu, zm. 3 października 2005 w Krakowie) – polski architekt.
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 października 2005 |
| Zawód, zajęcie |
inżynier architekt |
| Miejsce zamieszkania |
Kraków |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Rodzice | |
| Partnerka |
żona Marta Ingarden |
| Dzieci |
Barbara (fizyk), Andrzej (inżynier mechanik), Joanna (romanistka) |
| Krewni i powinowaci |
brat Roman Stanisław Ingarden, brat Jerzy Kazimierz Ingarden |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Romana Witolda i Marii Adeli Józefy z domu Pol (1889–1978)[1]. Jego bracia to Roman Stanisław (1920–2011) – fizyk oraz Jerzy Kazimierz (1921–1949) – pilot RAF-u, żołnierz armii Andersa.
Gimnazjum i liceum ogólnokształcące ukończył we Lwowie. W 1942 podjął studia na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, kontynuował je we Lwowie do 1944, później kończył na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w lipcu 1948[2]. W latach 1947–1948 studiował dodatkowo malarstwo w krakowskiej ASP.
Pierwszą pracą zarobkową Janusza Ingardena była inwentaryzacja kościoła św. Katarzyny, zlecona przez prof. Adolfa Szyszko-Bohusza. W 1948 zaczął pracę w Biurze Budowlanym Przemysłu Węglowego w Krakowie, gdzie projektował żłobki i przedszkola dla Śląska.
W czerwcu 1949 przeniósł się do krakowskiego Zakładu Osiedli Robotniczych, gdzie pomagał Tadeuszowi Ptaszyckiemu skompletować zespół architektów dla Projektu Miasta Nowa Huta. W styczniu 1950 podjął pracę w Biurze Projektowym Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt”. W 1951 wspólnie z żoną Martą Ingarden wygrał konkurs na Centrum Administracyjne Huty im. Lenina, budynki S i Z zrealizowano w latach 1952–1955. W 1954 również z żoną zaprojektował budynek Teatru Ludowego zrealizowany w 1955. Projektował osiedla mieszkaniowe Nowej Huty: Centrum A, Centrum B, Centrum C, Centrum D (tylko blok nr 1) i Teatralne oraz blok szwedzki na osiedlu Szklane Domy.
Równocześnie prowadził pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Geometrii Wykreślnej Politechniki Krakowskiej.
W latach 1966–1972 pełnił obowiązki głównego architekta miasta Krakowa. Z jego późniejszych projektów należy wymienić Hotel „Forum” z lat 1975–1977, Laboratorium Niskich Temperatur dla Instytutu Fizyki Jądrowej oraz budynek Hotelu „Ibis” w 1993. Poza Krakowem zrealizowano według jego projektu Hotel „Victoria” w Lublinie i osiedle mieszkaniowe w Oświęcimiu. Pracował także na zagranicznych kontraktach w Damaszku, Moskwie i Algierze.
Był członkiem SARP-u, wiceprezesem Oddziału Krakowskiego w latach 1967–1969[3].
Ojciec trójki dzieci: córka Barbara jest fizykiem, syn Andrzej – inżynierem mechanikiem, a córka Joanna – romanistką mieszkającą z rodziną w Szwajcarii.
Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Salwatorskim (kwatera L1-1-19)[4].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1969)
- Złoty Krzyż Zasługi (15 lipca 1955)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (16 stycznia 1953)[6]
- Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla m. Krakowa” (1969)
- Złota Odznaka „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”
- Złota Odznaka „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych” (1975)
- Złota Odznaka SARP (1975)
Nagrody
edytuj- Nagroda Państwowa II stopnia (zespołowa) za wkład w rozwiązania projektowe i ich realizację przy odbudowie miasta Nowa Huta (1955)[7]
- Nagroda Miasta Krakowa (1960)
- Honorowa Nagroda SARP (1980)
Przypisy
edytuj- ↑ Janusz Stefan Ingarden M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-07-16].
- ↑ a b In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Janusz Ingarden. inmemoriam.architektsarp.pl. [dostęp 2022-09-05].
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984.
- ↑ Cmentarz parafialny Kraków Salwator – wyszukiwarka osób pochowanych. krakowsalwator.artlookgallery.com. [dostęp 2021-11-22].
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 7, poz. 56 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego”.
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 203 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie budownictwa mieszkaniowego”.
- ↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-16].
Bibliografia
edytuj- Nowa Huta – architektura i twórcy miasta idealnego. Niezrealizowane projekty, Wydawnictwo Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, 2005.
- Jerzy Piekarczyk, Ingardenowie, artykuł z miesięcznika „Kraków”, nr 12, październik 2005.