Kamienica przy alei Juliusza Słowackiego 7 w Krakowie
Kamienica przy alei Juliusza Słowackiego 7 w Krakowie – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie, w Dzielnicy I Stare Miasto usytuowany przy południowej pierzei Al. Juliusza Słowackiego. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[1].
 nr rej. A- 997, 31.X.1995[1].
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Al. Juliusza Słowackiego 7 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1895 |
| Pierwszy właściciel |
Jan Sas-Zubrzycki |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 50°04′11,136″N 19°55′38,435″E/50,069760 19,927343
| |
Historia edytuj
21 września 1895 roku zatwierdzono plan budowy kamienicy według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego, który był jednocześnie właścicielem planowanego budynku (adres ówczesny inwestycji to ul. Kilińskiego 4). W 1939 roku dom przeszedł na własność Łucji de Tyssan. Po II wojnie światowej był własnością Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej Śródmieście miasta Krakowa[2].
Opis architektoniczny edytuj
Kamienica została wymurowana z cegły, na planie prostokąta, podpiwniczona, nakryta dachem dwuspadowym, od frontu trzykondygnacyjna, od tyłu dwukondygnacyjna. Do głównej części budynku dobudowano oficynę łączącą się z budynkiem pod kątem prostym, dwukondygnacyjną, otynkowaną.
Elewacja frontowa jest asymetryczna, trójosiowa, z rozbudowanym kamiennym portalem w prawej osi, z obramieniem, z trójdzielnym świetlikiem, w którym umieszczony jest witraż z herbem Sas. Portal jest zamknięty łukiem odcinkowym. Na kamiennej belce nadproża widnieje ryty napis: „POKÓJ TEMU DOMOWI”. W osi środkowej, na poziomie piętra znajduje się neogotycki, trójboczny wykusz wsparty na konsolach. Ma on postać przeszklonej galeryjki arkadowej o łukach trójlistnych, krytej daszkiem trójspadowym, z witrażami (z herbami Polski i Litwy). Także w osi środkowej, w dachu znajduje się drewniana, strzelista lukarna ze stromym, blaszanym dachem. Narożniki budynku są boniowane[2].
W poziomie znajduje się kamienny cokół. Między kondygnacjami wymurowano gzymsy – nad cokołem kamienny, nad pierwszym piętrem kamienno-ceglany, nad pozostałymi kondygnacjami ceglany. Okna piwnic posiadają obramienia kamienne, okna piętra zamknięte są łukiem odcinkowym z kluczem, okna drugiej kondygnacji zamknięte łukiem półkolistym z dekoracyjnym obramieniem z wystających przed elewację główek cegłówek, a trzeciej są prostokątne, bez obramienia[2].
Elewacja tylna jest dwukondygnacyjna z drewnianym gankiem. Okap dachu jest wsparty na eklektycznych kolumienkach z zastrzałami tworzącymi trzy półkoliste arkady. Część dachu nad pracownią jest przeszklona. W poziomie parteru, między oknami znajduje się tondo z płaskorzeźbą Madonny z dzieciątkiem w otoczeniu główek aniołków[2].
Wewnątrz budynku, w skrajnej osi zachodniej znajduje się sień przechodnia, która została pośrednio doświetlona z okrągłego świetlika z witrażem, nad wąską studnią klatki schodowej[3]. W sieni na niewielkiej neogotyckiej konsoli znajduje się figura Matki Bożej[3], nad nią maswerkowy baldachim[2]. Na klatce schodowej wybudowano wewnętrzny balkonik z neobarokowymi balasami. Kręcone schody posiadają dekoracyjną balustradę z kutego żelaza z motywami neorenesansowych masek i esownicami[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Wykaz obiektów wpisanych do Rejestru Zabytków Nieruchomych Województwa Małopolskiego z uwzględnieniem podziału na powiaty i gminy [online], wuoz.malopolska.pl [dostęp 2024-04-20].
- ↑ a b c d e f g P. Pencakowski: Kamienica, Kraków, Aleja Juliusza Słowackiego 7. Karta biała.. zabytek.pl. [dostęp 2024-04-20].
- ↑ a b Jerzy Wowczak: Jan Sas-Zubrzycki. Architekt, historyk i teoretyk architektury. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2017, s. 52-53, ISBN 978-83-65080-63-9.