Kastylia-León (królestwo)
Po śmierci króla Leónu Alfonsa IX w 1230 roku, jego syn Ferdynand III, król Kastylii, zjednoczył ostatecznie oba królestwa. Unia ta okazała się trwała, a nowe państwo określano od tej pory jako królestwo Kastylii i Leónu lub też Koronę Kastylii i Leónu. W połowie XIII wieku było to największe państwo na Półwyspie Iberyjskim, zajmujące 300 tys. km² i liczące 3 mln mieszkańców.
| |||||
1230-1715 | |||||
| |||||
![]() | |||||
Stolica | Madryt | ||||
Ustrój polityczny | monarchia | ||||
Typ państwa | królestwo | ||||
Powierzchnia • całkowita |
380.000 km² | ||||
Liczba ludności (1516) • całkowita • gęstość zaludnienia |
4.500.000 11,8 osób/km² | ||||
Data powstania | 1230 | ||||
Data likwidacji | 1715 | ||||
Religia dominująca | katolicyzm | ||||
Jako samodzielne państwo królestwo to istniało do końca XV wieku, kiedy to, pod rządami „Monarchów Katolickich” Izabeli Kastylijskiej i Ferdynanda Aragońskiego, doszło do zjednoczenia Kastylii i Leónu z Koroną Aragońską i powstania Korony Hiszpańskiej. Przetrwały jednak znaczne różnice prawne i instytucjonalne między połączonymi terytoriami. Różnice te zlikwidowała dopiero dynastia burbońska u progu XVIII wieku.
Zobacz też: Królowie Kastylii i Leónu