Ferdynand III Święty

święty Kościoła katolickiego

Ferdynand III Święty, również Ferdynand III Kastylijski, hiszp. Fernando III El Santo (ur. 1199 w Zamora, zm. 30 maja 1252 w Sewilli) – król Kastylii w latach 1217–1230 oraz Kastylii i Leónu w latach 1230–1252, tercjarz franciszkański[1], święty Kościoła katolickiego.

Święty
Ferdynand III Kastylijski OFS
Fernando III El Santo
król
Ilustracja
Św. Ferdynand III, portret pędzla Bartolomé Esteban Murillo z około 1671 roku
Data i miejsce urodzenia

1199
Zamora

Data i miejsce śmierci

30 maja 1252
Sewilla

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

31 maja 1655
przez Aleksandra VII

Kanonizacja

1671
przez Klemensa X

Wspomnienie

30 maja

Ferdynand III Święty
Ilustracja
Król Kastylii
Okres

od 1217
do 1230

Poprzednik

Henryk I Kastylijski

Następca

Kastylia i León

Król Leónu
Okres

1230

Poprzednik

Alfons IX

Następca

Kastylia i León

Król Kastylii i Leónu
Okres

od 1230
do 1252

Poprzednik

nowy tytuł

Następca

Alfons X Mądry

Dane biograficzne
Dynastia

burgundzka

Data i miejsce urodzenia

1199
Zamora

Data i miejsce śmierci

30 maja 1252
Sewilla

Ojciec

Alfons IX

Matka

Berengaria Kastylijska

Żona

Elżbieta Hohenstauf
Joanna Dammartin

Dzieci

Alfons X Mądry
Fadryk
Ferdynand
Eleonora
Berenguela
Henryk
Filip
Sancho
Jan Manuel
Maria
Ferdynand
Eleonora
Ludwika
Jimeno
Jan

Życiorys edytuj

Był synem króla Leónu Alfonsa IX i Berengarii Kastylijskiej[2].

Po śmierci króla Kastylii Henryka I w 1217 władczynią tego państwa została matka Ferdynanda, Berengaria. Zrzekła się ona szybko władzy w państwie na rzecz swojego syna, który jeszcze tego samego roku został koronowany w Valladolid na króla Kastylii. W 1219 Ferdynand ożenił się z Elżbietą, córką króla Filipa Szwabskiego i Ireny Angeliny.
Para miała 10 dzieci:

  • Alfonsa X Mądrego, króla Kastylii,
  • Fadryka,
  • Ferdynanda (1225–1243/1248),
  • Eleonorę (ur. 1227 – zm. w dzieciństwie),
  • Berenguelę (1228–1288/1289), zakonnicę w Las Huelgas,
  • Henryka,
  • Filipa (1231–1274),
  • Sancha, arcybiskupa Toledo i Sewilli (1233–1261),
  • Jana Manuela, pana Villena,
  • Marię (zm. w dzieciństwie w listopadzie 1235).
 
Statua Ferdynanda III w Madrycie (G.D. Olivieri, 1753).

Po śmierci ojca Alfonsa IX w 1230 Ferdynand, dzięki zabiegom swojej matki oraz poparciu hierarchii kościelnej i możnych, został koronowany na króla Leónu, co zapoczątkowało trwałą unię tych dwóch królestw, a władcy nowego państwa tytułowali się od tego czasu królami Kastylii i Leónu.

Po śmierci pierwszej żony Ferdynand ożenił się po raz drugi w 1235 z Joanną Dammartin, hrabiną Ponthieu, z którą miał 5 dzieci:

  • Ferdynanda, hrabiego Aumale (1239–1269),
  • Eleonorę, żonę Edwarda I – króla Anglii,
  • Ludwika (1243–1269),
  • Jimeno (1244 – zm. w dzieciństwie) i pochowanego w Toledo,
  • Jana (1245 – zm. w dzieciństwie) i pochowanego w Kordobie.

Cały okres jego panowania to nieustanna walka z Maurami. Był to szczytowy okres rekonkwisty. W 1233 zdobył Úbedę, w 1236 – Kordobę, w 1243 przyłączył do swojego królestwa Murcję, w 1245 – Jaén, a w 1248 – Sewillę. W tym też roku zmusił muzułmańskiego króla Grenady do hołdu wasalnego. Jego sukcesy na polu militarnym przyczyniły się do nadania mu przez potomnych przydomka „Zdobywca Andaluzji”.

W polityce wewnętrznej odniósł również liczne sukcesy. Po zdobyciu Sewilli do tego miasta przeniósł stolicę swojego państwa. Utworzył radę królewską złożoną z 12 zaufanych doradców. Posiadł duże zasługi na polu prawodawstwa, w tym zapoczątkował prace nad kodeksem, które ukończył syn Alfons. Popierał rozwój nauki i sztuki, był hojnym sponsorem uniwersytetów w Salamance, Walencji i Valladolid.

Zmarł podczas przygotowań do ekspedycji przeciwko północnoafrykańskim Arabom. Jego ciało spoczęło w grobowcu w katedrze sewilskiej, w odrębnej kaplicy królewskiej.

31 maja 1655 jego kult zatwierdził papież Aleksander VII. Kanonizowany został przez papieża Klemensa X w 1671 roku[2] i tym samym stał się pierwszym królem hiszpańskim wyniesionym na ołtarze.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Lázaro Iriarte OFMCap, Józef Salezy Kafel OFMCap, Andrzej Józef Zębik OFMCap, Krystyna Kuklińska OSC: Historia franciszkanizmu. Kraków: Bracia Mniejsi Kapucyni, 1998, s. 566. ISBN 83-910410-0-X.
  2. a b Saint Ferdinand III of Castille. CatholicSaints.Info. [dostęp 2015-12-19]. (ang.).

Bibliografia edytuj