Kim Borg

fiński śpiewak operowy i kompozytor

Kim Borg (ur. 7 sierpnia 1919 w Helsinkach, zm. 28 kwietnia 2000 w Fredensborg-Humlebæk w Danii) – fiński śpiewak operowy (bas), kompozytor i nauczyciel śpiewu.

Kim Borg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 sierpnia 1919
Helsinki

Data i miejsce śmierci

28 kwietnia 2000
Fredensborg-Humlebæk

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

śpiewak operowy (bas)

Odznaczenia
Medal Pro Finlandia Orderu Lwa Finlandii

Życiorys

edytuj

Kim Borg urodził się 7 sierpnia 1919 roku w Helsinkach[1]. Obdarzony basem, od 1935 roku uczył się śpiewu m.in. u Heikkiego Teittinena w Helsinkach, Adelaide von Skilondz (1882–1969) w Sztokholmie, Magnusa Andersena w Kopenhadze i Paoli Novikovej w Wiedniu, Rzymie i Nowym Jorku[1]. Podczas wojny zimowej służył w armii fińskiej jako fotograf[2]. W latach 1948–1949 studiował teorię muzyki w Akademii Sibeliusa[1]. Uczył się również prywatnie kompozycji u Aarre Merikanto (1893–1958) i harmonii u Leo Funtka (1885–1965)[1]. Ukończył również studia chemiczne, uzyskując tytuł inżyniera biochemii[3].

Pierwsze recitale dał w 1947 roku w Helsinkach i Sztokholmie[1]. Od 1949 roku zaczął śpiewać zawodowo[1]. Na scenie operowej debiutował w 1951 roku w Aarhus rolą Colline w Cyganerii[3] i w 1952 roku w Kopenhadze[1]. Występował na scenach Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Teatru Bolszoj w Moskwie, Opery Wiedeńskiej, oper w Monachium, Hamburgu, Sztokholmie i Helsinkach[1]. Do jego repertuaru operowego zaliczają się m.in. role: Sarastra (Czarodziejski flet), Eugeniusza Oniegina i Gremina (Eugeniusz Oniegin), Borysa Godunowa (Borys Godunow), Mefistofelesa (Faust), barona Scarpii (Tosca), Don Basilio (Cyrulik sewilski), Filipa II (Don Carlos) i Hansa Sachsa (Śpiewacy norymberscy)[1][3]. Wsławił się wykonaniem partii Borysa Godunowa w języku rosyjskim na deskach Teatru Bolszoj[3]. Nagrywał opery, oratoria i pieśni dla czołowych wydawnictw muzycznych, m.in. EMI i Deutsche Grammophon[2].

Od początku lat 50. XX w. mieszkał w Kopenhadze, gdzie w latach 1972–1989 nauczał śpiewu w Królewskim Duńskim Konserwatorium Muzycznym[3]. W 1950 roku poślubił Ebon Karin Ingeborg Ringblom, z którą miał troje dzieci[2].

Zmarł 28 kwietnia 2000 roku[3].

Muzyka

edytuj

Borg skomponował 2 symfonie, trzy tercety, jeden kwartet smyczkowy, koncert na puzon oraz koncert kontrabasowy[1]. Komponował również utwory wokalne, m.in. De Profundis na bas, klarnet, klarnet basowy i kontrabas[1].

Publikacje

edytuj
  • 1972 – Suomalainen laulajanaapinen[1]
  • 1992 – Muistelmia[1]

Nagrody i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j k l m Salonen, Esa-Pekka. W: Ruth-Esther Hillila, Barbara Blanchard Hong: Historical Dictionary of the Music and Musicians of Finland. Greenwood Publishing Group, 1997, s. 33. ISBN 978-0-313-27728-3. [dostęp 2018-10-02]. (ang.).
  2. a b c Alan Blyth. Kim Borg Singer with a broad view of musicianship. „The Guardian”, 2000-05-30. (ang.). 
  3. a b c d e f g Merete Harding, Søren Berg Rasmussen: Kim Borg. W: Dansk Biografisk Leksikon, Gyldendal 1979-84. T. 3. [dostęp 2018-10-02]. (duń.).
  4. Suomen Leijonan Pro Finlandia -mitalin saajat 1945-2017. [w:] ritarikunnat.fi [on-line]. [dostęp 2018-10-03]. (fiń.).