Kleopatra (film 1934)

Kleopatra (ang. Cleopatra) – amerykański film kostiumowy z 1934 roku w reżyserii Cecila B. DeMille’a.

Kleopatra
Cleopatra
Gatunek

dramat, historyczny, kostiumowy

Rok produkcji

1934

Data premiery

5 października 1934
1934 (Polska)[1]

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

102 min

Reżyseria

Cecil B. DeMille

Scenariusz

Vincent Lawrence
Waldemar Young

Główne role

Claudette Colbert
Warren William
Henry Wilcoxon

Muzyka

Rudolph G. Kopp

Zdjęcia

Victor Milner

Scenografia

Roland Anderson
Hans Dreier

Kostiumy

Vicky Williams

Montaż

Anne Bauchens

Produkcja

Cecil B. DeMille

Wytwórnia

Paramount Pictures

Dystrybucja

Paramount Pictures[1]

Nagrody
Oscar w 1935 roku
Zwiastun filmu (ang.)
Claudette Colbert w scenie z filmu

Trzecia z kolei, lecz pierwsza dźwiękowa, choć jeszcze czarno-biała opowieść o losach ostatniej egipskiej królowej, Kleopatry VII i Juliusza Cezara. Zdjęcia do filmu rozpoczęto 13 marca 1934 roku, a ukończono 2 maja 1934 roku. Film był kręcony na 35 mm kamerze.

Obsada

edytuj

Nagrody

edytuj

Film był nominowany do Oscara w 1935 roku i zdobył jedną statuetkę w kategorii „najlepsze zdjęcia”.

Fabuła

edytuj

Historia Kleopatry VII i upadku Egiptu. Rok 48 p.n.e. W Egipcie trwa walka o władzę pomiędzy Kleopatrą a jej bratem Ptolemeuszem, który nakazuje wypędzić siostrę na pustynię i pod groźbą śmierci nie wracać do Aleksandrii.

Tymczasem do Egiptu, który znalazł się w sferze wpływów Rzymu, zmierza Juliusz Cezar, twórca potęgi imperium. Korzystając z jego obecności, Kleopatra, ukryta w zwoju kobierca ofiarowanego Cezarowi, dostaje się przed jego oblicze. Wykorzystując swe kobiece wdzięki, Kleopatra prosi go o pomoc w odzyskaniu władzy i względną niezależność dla swego kraju, obiecując w zamian rzymskiemu władcy możliwość dotarcia krótszą drogą do Indii.

Jej próby uwiedzenia cezara kończą się fiaskiem i dopiero zabicie niedoszłego zamachowca przekonuje do niej Juliusza. Oboje zostają kochankami. Ich romans niepokoi zwolenników cezara w Rzymie, oraz jego prawowitą żonę Kalpurnię. Mimo ostrzeżeń Juliusz Cezar przywozi Kleopatrę do Rzymu, niewiele sobie robiąc z rad dzielnego i popularnego wśród ludu rzymskiego wodza, Marka Antoniusza. W dniu, w którym ma wystąpić w senacie, Kalpurnia błaga go, by przełożył swoje wystąpienie, gdyż miała zły sen wieszczący cezarowi straszną śmierć. Jej obawy potwierdzają się: Cezar ginie wskutek spisku części senatorów. Zdruzgotana Kleopatra wraca do Egiptu, a tymczasem władzę w Rzymie mają sprawować wspólnie, decyzją senatu, siostrzeniec Juliusza, Oktawian, oraz Marek Antoniusz. Jemu też, jako przywódcy wojskowemu przypada rola pomszczenia Juliusza i ukarania Egiptu. Antoniusz aranżuje spotkanie z egipską królową w nadziei, że zdoła ją pojmać, lecz ona decyduje się podjąć go na statku. Olśniony jej urodą i przepychem, z jakim jest podejmowany, Antoniusz zakochuje się bez pamięci w Kleopatrze. To uczucie przypłaci życiem. Mimo to Kleopatrze nie uda się ochronić Egiptu przed Rzymianami.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Dorota Folga-Januszewska: Ach! Plakat filmowy w Polsce. Wyd. 2 poprawione. Olszanica: Wydawnictwo Bosz, 2013, s. 37. ISBN 978-83-7576-165-8.

Linki zewnętrzne

edytuj