Wikipedia

Kościół św. Michała Archanioła w Poznaniu

kościół w Poznaniu

Kościół św. Michała Archanioła w Poznaniu – zabytkowa świątynia znajdująca się na poznańskim Grunwaldzie (Osiedle Św. Łazarz) przy ul. Stolarskiej 7. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.

Kościół św. Michała Archanioła w Poznaniu
659/Wlkp/A
(z 13 marca 2008)
wraz z domem parafialnym[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Poznań

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Michała Archanioła w Poznaniu

Wezwanie

św. Michała Archanioła

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Michała Archanioła w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Michała Archanioła w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Michała Archanioła w Poznaniu”
Ziemia52°24′16,5″N 16°54′07,0″E/52,404583 16,901944
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Historia edytuj

 
Wnętrze kościoła górnego

Budynek dzisiejszego kościoła powstał w latach 70. XIX wieku na potrzeby browaru akcyjnego Bavaria. Następnie w latach 1918-1929 mieściła się tu fabryka mebli.

W 1932 erygowano nową parafię, której patronuje Michał Archanioł. Jako pierwszy udostępniono dolny kościół, zaś 18 stycznia 1938 roku konsekrowano kościół górny, kończąc tym samym adaptację budynku na potrzeby sakralne[2].

W czasie II wojny światowej obiekt stanowił składnicę polskich książek i klisz fotograficznych (m.in. zbiory Uniwersytetu Poznańskiego), które trzymano tutaj w bardzo niesprzyjających warunkach. W 1945, z uwagi na trudną sytuację aprowizacyjną ludności, część z nich została rozkradziona na opał, zanim bezpieczeństwo zapewnił tutaj oddział ochrony obiektów Uniwersytetu Poznańskiego[3].

Świątynia została poważnie uszkodzona podczas II wojny światowej podczas bombardowania przeprowadzonego przez samoloty 8 Armii Powietrznej 9 kwietnia 1944 roku. Odbudowę przeprowadzono w latach 1948-1952 według projektu Kazimierza Ulatowskiego. Ponowna konsekracja miała miejsce w 1960 roku.

Opis edytuj

 
Wnętrze kościoła dolnego

Jest to kościół dwupoziomowy, jednonawowy, na planie prostokąta. Od południa przylega do bryły świątyni wieża na planie koła. Od strony wschodniej znajduje się kruchta w formie portyku wspartego na filarach. Na ścianach zewnętrznych znajdują się dwie tablice poświęcone bł. Marianowi Konopińskiemu i ks. Stefanowi Drygasowi oraz architektowi Sławoszowi Tadeuszowi Michałkowskiemu. W kruchcie natomiast tablice poświęcone m.in. 15 Pułkowi Ułanów Poznańskich (odsłonięte 28 kwietnia 1971) oraz jego dowódcom: płk. Tadeuszowi Mikke i ppłk. Zbigniewowi Kiedaczowi (odsłonięte we wrześniu 1986)[4].

Kościół górny przykrywa strop kasetonowy, witraże wykonał Zygmunt Kośmicki, zaś stacje drogi krzyżowej, sceny z życia Jezusa i Maryi oraz wizerunki aniołów pokrywające ściany zostały wykonane techniką fresku przez Łucję, Józefa i Michała Oźminów w latach 1956-1957.

W kościele górnym w ołtarzu głównym znajduje się rzeźba Michała Archanioła wykonana w 1956 roku. W częściach bocznych płaskorzeźby ukazujące czterech ewangelistów, a w zwieńczeniu Bóg Ojciec adorowany przez anioły autorstwa Kazimierza Bieńkowskiego. Lewy ołtarz boczny poświęcony jest Sercu Jezusowemu, zaś prawy Świętej Rodzinie. Po prawej wiszą również obrazy: Miłosierdzia Bożego oraz dwóch błogosławionych męczenników z okresu II wojny światowej związanych z tą parafią, a beatyfikowanych w 1999 roku: ks. Mariana Konopińskiego oraz Natalii Tułasiewicz. Pod emporą – figury św. Antoniego Padewskiego i św. Tadeusza Judy.

Kościół dolny podzielony jest na trzy nawy przez dwa rzędy kolumn, na których wspiera się sklepienie krzyżowe. Ołtarz znajdujący się w prezbiterium pochodzi z auli pobliskiego I LO im. K. Marcinkowskiego.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 155 [dostęp 2010-10-03].
  2. ↑ Wydarzenia (s. 94). Kronika Miasta Poznania 1/1938. [dostęp 2012-07-25]. (pol.).
  3. ↑ Adam Glapa, Wśród ludzi z czerwoną opaską, w: Trud pierwszych dni. Poznań 1945. Wspomnienia Poznaniaków, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s.69, ISBN 83-232-0322-9
  4. ↑ Kronika Miasta Poznania 2/2001 s. 255, 257-258. [dostęp 2012-04-13]

Bibliografia edytuj

  • Jerzy Sobczak, Kościoły Poznania, Zbigniew Szmidt, Michał Woźniak (ilustr.), Poznań: Wydawnictwo Debiuty, 2006, ISBN 83-922466-4-0, OCLC 832205456.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Michała_Archanioła_w_Poznaniu&oldid=71135345”