Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie

Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynierzymskokatolicki kościół filialny, należący do parafii NMP Niepokalanie Poczętej w dekanacie Wołczyn, diecezji kaliskiej.

Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie
1063/66 z dnia 10.01.1966[1]
Kościół filialny
Ilustracja
Widok kościoła od ul. Dworcowej
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Wołczyn

Adres

Plac Wolności 1

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w Wołczynie

Wezwanie

św. Teresy z Lisieux

Wspomnienie liturgiczne

1 października

Położenie na mapie Wołczyna
Mapa konturowa Wołczyna, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie”
Położenie na mapie powiatu kluczborskiego
Mapa konturowa powiatu kluczborskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie”
Położenie na mapie gminy Wołczyn
Mapa konturowa gminy Wołczyn, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie”
Ziemia51°01′05,142″N 18°02′59,597″E/51,018095 18,049888
Strona internetowa

Historia

edytuj

Pierwsze informacje o drewnianym kościele pochodzą z 1315 roku. W 1588 roku uległ on spaleniu. Na jego miejsce w 1593 roku wybudowano, również drewnianą świątynię, która została rozebrana w 1776 roku. Obecny kościół wzniesiony zostaje w latach 1770–1799, staraniem księdza Georga Freitaga, który po zakończeniu budowy poświęca nową budowlę[2]. Od tej pory do 1945 roku, kościół należy do ewangelików i jest pod wezwaniem św. Barbary. Przy budowie użyto materiału budowlanego pochodzącego z ruin zamku Jana v. Borschnitz-Jeltsch, istniejącego na miejscu obecnego cmentarza. Wieża kościoła pochodzi z 1834 roku, na szczycie której położono metalową kulę z historycznymi dokumentami. W 1865 roku na wieży założono zegar. W latach 1899–1900 kościół został powiększony według projektu architekta Hansa Polziga, przez budowniczego Bernarda Schulza. W latach 1927–32 nastąpiło gruntowne odnowienie świątyni (wzniesiono obecny dach, wieżę). W latach 1929–1930 założono ogrzewanie kościoła. W 1945 roku kościół przejmują katolicy, a jego wezwanie zostaje zmienione na św. Teresy z Lisieux[3].

Architektura i wnętrze

edytuj

Kościół nie posiada wyraźnego stylu, jest orientowany, murowany, otynkowany, z kwadratową wieżą. Dachy mansardowe kryte są eternitem. Wieża podzielona jest gzymsami na pięć kondygnacji, okna w niej zamknięte są półkoliście z uskokiem. Kościół posiada troje drzwi klepkowych z okuciami barokowymi. Prezbiterium jest krótkie i wraz z zakrystią zbudowano je w latach 18991900. Nawa z kruchtami jest w kształcie prostokąta. W nawie widać sklepienia kolebkowe z płaskimi odcinkami stropowymi, wspartymi na profilowanych słupach drewnianych, stanowiących przedłużenie podpór empor. Kruchty sklepione są kolebkowo. Empory wzdłuż północnej, zachodniej i południowej ściany nawy wsparte są na osiemnastu profilowanych słupach. Empora od zachodu służy jako chór muzyczny i wybrzuszona jest w części środkowej. Okna znajdują się w dwóch kondygnacjach, zamknięte są łukiem spłaszczonym. Wejścia do kruchty zamknięte są półkoliście. Ołtarz główny posiada fragmenty dekoracji snycerskiej z I połowy XVIII wieku. We wnętrzu kościoła znajdują się ponadto:

Organy

edytuj

Organy zostały wybudowane przez firmę Sauer w 1926 roku jako opus 1330. Prospekt ma bogatą dekorację rokokową z kartuszem herbowym. Szafa organowa jest wcześniejsza od instrumentu i pochodzi z 1784 roku. Instrument był odnawiany w 1901 roku, 1926 roku i 1934 roku[4].

Dyspozycja instrumentu:

Manuał I Manuał II Pedał
1. Cornett 4-5 fach 1. Salicet 8' 1. Violoncello 8'
2. Rauschquinte 2 2/3' 2' 2. Vox coelestis 8' 2. Bassflöte 8'
3. Bordun 16' 3. Portunal 8' 3. Violon 16'
4. Oktave 4' 4. Geigen principal 8' 4. Subbass 16'
5. Flauto dolce 4' 5. Violine 4' 5. Lieblich gedeckt 16'
6. Principal 8' 6. Flute harm.4'
7. Gamba 8' 7. Piccolo 2'
8. Flöte 8' 8. Stillgedeckt 16'
9. Horn 8'

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 249 [dostęp 2012-06-23].
  2. Historia kościoła. [dostęp 2013-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 września 2012)].
  3. a b Kościół filialny parafii w Wołczynie. [dostęp 2013-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 września 2012)].
  4. Wołczyn ( Kościół św. Teresy (kapucynów)) [online], musicamsacram.pl [dostęp 2023-07-17] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj