Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Branicach

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Pannyrzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Branice diecezji opolskiej).

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
48/48 z 25.11.1948[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok od strony prezbiterium
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Branice

Adres

ul. Kościelna

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Wspomnienie liturgiczne

15 sierpnia

Położenie na mapie gminy Branice
Mapa konturowa gminy Branice, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego
Mapa konturowa powiatu głubczyckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny”
Ziemia50°03′06,8″N 17°47′43,4″E/50,051889 17,795389

Historia edytuj

Jest to świątynia wzniesiona na miejscu wcześniejszej, mniejszej budowli, w 1792 roku. Podczas kolejnych pożarów zostały zniszczone i odbudowane dach świątyni i wieża. Z czasem w kościele przestawali się mieścić wierni i w 1888 roku został położony kamień węgielny pod rozbudowę kościoła. Zostało przedłużone prezbiterium i dobudowany został transept. Przebudowana świątynia została poświęcona w 1889 roku.

Kolejna modernizacja i rozbudowa została wykonana na początku XX wieku, a jej inicjatorem był ówczesny proboszcz, Josef Martin Nathan. Projekt dobudowy naw bocznych opracował wrocławski architekt Hans Schlicht. Pod koniec 1915 roku prace w świątyni, we wnętrzu i na zewnątrz zostały całkowicie zakończone. W 1916 roku został zamontowany krzyż na wieży oraz zostały zawieszone dzwony, natomiast świątynia została konsekrowana.

Architektura edytuj

Budowla jest orientowana, trzynawowa, murowana, wybudowana z kamienia oraz cegły, otynkowana i otoczona skarpami. Przebudowana została w stylu neogotyckim na planie zbliżonym do krzyża z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i prostokątną wieżą usytuowaną przed korpusem nawy. Przy prezbiterium są umieszczone dwie prostokątne dobudówki: mniejsza od strony północnej oraz większa od strony południowej, w których są zlokalizowane zakrystia oraz grota lurdzka. Nawa główna oraz transept nakrywają dachy dwuspadowe, na ich skrzyżowaniu jest umieszczona sygnaturka. Z kolei prezbiterium nakrywa dach dwuspadowy, a przy zamknięciu dach trójpołaciowy. Natomiast nawy boczne nakrywają trzy dachy dwuspadowe o kalenicy prostopadłej do nawy głównej[2].

Przypisy edytuj

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2019-11-02].
  2. Kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP. zabytek.pl. [dostęp 2019-11-02].