Konkurs Piosenki Eurowizji 1962 – Wikipedia, wolna encyklopedia

7. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 18 marca 1962 w Villa Louvigny w Luksemburgu przez krajowego nadawcę publicznego CLT, dzięki zwycięstwu reprezentanta Luksemburgu podczas konkursu w 1961^[1].

Konkurs Piosenki Eurowizji 1962

Informacje ogólne

Finał

18 marca 1962

Miejsce

Villa Louvigny,
Luksemurg (Luksemburg)

Nadawca

Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion (CLT)

Prowadzący

Mireille Delannoy

Występ interwałowy

Achille Zavatta

Uczestnicy

Łącznie

16 reprezentacji

Mapa uczestników
Państwa uczestniczące w finale.

Głosowanie

Każdy kraj wyznaczał 10-osobowe jury, które przyznało trzem ulubionym piosenkom kolejno 3,2 lub 1 punkt. Punkty poszczególnych sędziów zsumowano i stworzono punktację krajową.

Zero punktów

Austria
Belgia
Hiszpania
Holandia

Zwycięzca

Francja

Reprezentant

Isabelle Aubret

Piosenka

„Un premier amour”

Muzyka

Roland Valade

Tekst

Claude Henri Vic

Konkurs Piosenki Eurowizji

◄ 1961

1963 ►

Koncert finałowy prowadziła Mireille Delannoy, a zwyciężczynią została reprezentantka Francji – Isabelle Aubret, który za utwór „Un premier amour” otrzymała 26 punktów^[1].

Pierwszy raz w historii konkursu któryś z uczestników zdobył zero punktów, stając się tzw. „nul-pointerem”^[1]. W tym roku aż cztery kraje nie zdobyły ani jednego głosu: Austria, Belgia, Holandia i Hiszpania^[1].

Po występie Francji nastąpiła krótka przerwa w zasilaniu prądu, która zakłóciła transmisję koncertu w telewizji. Podobna sytuacja miała miejsce w trakcie holenderskiej prezentacji, która z powodu usterki niemal w całości odbyła się w ciemności^[1].

LokalizacjaEdytuj

Osobny artykuł: Luksemburg.

Lokalizacja w Wielkim Księstwie Luksemburga.

Na organizację konkursu w 1962 wybrano Villa Louvigny. Budynek służył jako siedziba nadawcy Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion, poprzednika RTL Group. Budynek siedziby znajduje się w Municipal Park w dystrykcie Ville Haute^[1].

Kraje uczestnicząceEdytuj

W konkursie uczestniczyli reprezentanci wszystkich 16 nadawców publicznych, którzy brali udział w konkursie w 1961.

W konkursie uczestniczyło kilku wykonawców, którzy brali udział w poprzednich konkursach. Reprezentantem Belgii po raz czwarty został Fud Leclerc, który wcześniej startował w konkursie w 1956, 1958 i 1960. Reprezentujący Francję Jean Philippe brał udział w finale konkursu w 1959. Camillo Felgen i François Deguelt startowali w barwach, kolejno, Luksemburgu i Monako w finale konkursu w 1960.

Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent.

George de Godzinsky	Henri Segers	Jean Roderes	Bruno Uher
Finlandia^[2]	Belgia^[3]	Hiszpania^[4]	Austria^[5]
Kai Mortensen	Ego Kjerrmann	Rolf-Hans Müller	Dolf van der Linden
Dania^[6]	Szwecja^[7]	Niemcy^[8]	Holandia^[9]
Franck Pourcel	Øivind Bergh	Cédric Dumont	Jože Privšek
Francja^[10]	Norwegia^[11]	Szwajcaria^[12]	Jugosławia^[13]
Wally Stott	Jean Roderes	Cinico Angelini	Raymond Lefèvre
Wielka Brytania^[14]	Luksemburg^[15]	Włochy^[16]	Monako^[17]

WynikiEdytuj

Lp.	Kraj	Język	Artysta	Piosenka	Miejsce	Punkty
1	Finlandia	fiński	Marion Rung	„Tipi-tii”	7	4
2	Belgia	francuski	Fud Leclerc	„Ton nom”	13	0
3	Hiszpania	hiszpański	Victor Balaguer	„Llámame”	13	0
4	Austria	niemiecki	Eleonore Schwarz	„Nur in der Wiener Luft”	13	0
5	Dania	duński	Ellen Winther	„Vuggevise”	10	2
6	Szwecja	szwedzki	Inger Berggren	„Sol och vår”	7	4
7	RFN	niemiecki	Conny Froboess	„Zwei kleine Italiener”	6	9
8	Holandia	niderlandzki	De Spelbrekers	„Katinka”	13	0
9	Francja	francuski	Isabelle Aubret	„Un premier amour”	1	26
10	Norwegia	norweski	Inger Jacobsen	„Kom sol, kom regn”	10	2
11	Szwajcaria	francuski	Jean Philippe	„Le retour”	10	2
12	Jugosławia	serbsko-chorwacki	Lola Novaković	„Ne pali svetlo u sumrak”	4	10
13	Wielka Brytania	angielski	Ronnie Carroll	„Ring-A-Ding Girl”	4	10
14	Luksemburg	francuski	Camillo Felgen	„Petit bonhomme”	3	11
15	Włochy	włoski	Claudio Villa	„Addio, addio”	9	3
16	Monako	francuski	Francois Deguelt	„Dis rien”	2	13

Legenda:

1. miejsce

Tabela wynikówEdytuj

		Jury
		Finlandia	Belgia	Hiszpania	Austria	Dania	Szwecja	Niemcy	Holandia	Francja	Norwegia	Szwajcaria	Jugosławia	Wielka Brytania	Luksemburg	Włochy	Monako
Uczestnicy konkursu	Finlandia										1			3
	Belgia
	Hiszpania
	Austria
	Dania						1									1
	Szwecja					3			1
	Niemcy	2				1			2					2			2
	Holandia
	Francja		2	2	2		3	3			3	3	3	1	1	2	1
	Norwegia									2
	Szwajcaria							2
	Jugosławia	1	1				2			3						3
	Wielka Brytania	3		1		2						2	2
	Luksemburg		3	3	1							1					3
	Włochy												1		2
	Monako				3			1	3	1	2				3
KRAJE UPORZĄDKOWANIE WEDŁUG KOLEJNOŚCI WYSTĘPÓW

Międzynarodowi nadawcy i głosowanieEdytuj

Poniższy spis przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1961 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa, a także nazwiskami komentatorów relacjonujących koncert dla lokalnych telewidzów^[18].

Kolejność głosowania i krajowi sekretarze

Monako – nieznany
Włochy – Enzo Tortora
Luksemburg – nieznany
Wielka Brytania – Alex Macintosh^[19]
Jugosławia – Mladen Delić
Szwajcaria – Alexandre Burger
Norwegia – Kari Borg Mannsåker
Francja – nieznany
Holandia – Ger Lugtenburg
Niemcy- nieznany
Szwecja – Tage Danielsson
Dania – Claus Toksvig
Austria – nieznany
Hiszpania – Diego Ramírez Pastor^[20]
Belgia – Arlette Vincent^[21]
Finlandia – Poppe Berg^[22]

Komentatorzy

Austria – Emil Kollpacher (ORF)
Belgia – Nicole Védrès (RTB), Willem Duys(BRT)^[21]
Dania – nieznany (DR TV)
Finlandia – Aarno Walli (Suomen Televisio)^[22]
Francja – Pierre Tchernia (RTF)^[21]
Hiszpania – Federico Gallo (TVE)^[20]
Holandia – Willem Duys^[23] (NTS)
Jugosławia – Ljubomir Vukadinović (Televizija Beograd), Gordana Bonetti (Televizija Zagreb), Tomaž Terček (Televizija Ljubljana)
Luksemburg – Pierre Tchernia (Télé-Luxembourg)^[21]
Monako – Roberto Beauvais (Télé Monte Carlo)^[21]
Niemcy – Ruth Kappelsberger (Deutsches Fernsehen)
Norwegia – Odd Grythe (NRK i NRK P1)
Szwajcaria – Theodor Haller (TV DRS), Georges Hardy (TSR), Giovanni Bertini (TSI)^[21]
Szwecja – Jan Gabrielsson^[24] (Sveriges Radio-TV i SR P1)
Włochy – Renato Tagliani (Programma Nazionale)
Wielka Brytania – David Jacobs (BBC TV), Peter Haigh (BBC Light Programme)

PrzypisyEdytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Eurovision Song Contest 1962 (ang.). W: Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-04].
↑ Tipi-tii Marion Rung. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Ton nom Fud Leclerc. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Llámame Victor Balaguer. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Nur in der Wiener Luft Eleonore Schwarz. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Vuggevise Ellen Winther. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Sol och vår Inger Berggren. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Zwei kleine Italiener Conny Froboess. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Katinka De Spelbrekers. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Un premier amour Isabelle Aubret. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Kom sol, kom regn Inger Jacobsen. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Le retour Jean Philippe. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Ne pali svetlo u sumrak Lola Novaković. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Ring-A-Ding Girl Ronnie Carroll. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Petit bonhomme Camillo Felgen. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Addio, addio Claudio Villa. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Dis rien François Deguelt. www.4lyrics.com. [dostęp 2013-05-04].
↑ Eurovision 1962 Cast and Crew. IMDb. [dostęp 2013-05-04].
↑ Gordon Roxburgh „Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s”, Telos, UK, 2012, s. 295 isbn=978-1-84583-065-6.
↑ ^a ^b FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010 (hiszp.). eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2013-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 1962 (fr.). songcontest.free.fr. [dostęp 2013-05-04].
↑ ^a ^b Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? (fiń.). viisukuppila.fi. [dostęp 2013-05-04].
↑ Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival (niderl.). W: Eurovision Artists [on-line].
↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), s. 34. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2.

Linki zewnętrzneEdytuj

Zobacz multimedia związane z tematem: Konkurs Piosenki Eurowizji 1962