Konkurs Piosenki Eurowizji 1962
7. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 18 marca 1962 w Villa Louvigny w Luksemburgu przez krajowego nadawcę publicznego CLT, dzięki zwycięstwu reprezentanta Luksemburgu podczas konkursu w 1961[1].
![]() | |||||
Informacje ogólne | |||||
Finał |
18 marca 1962 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce |
Villa Louvigny, | ||||
Nadawca | |||||
Prowadzący |
Mireille Delannoy | ||||
Występ interwałowy |
Achille Zavatta | ||||
Uczestnicy | |||||
Łącznie |
16 reprezentacji | ||||
| |||||
Głosowanie | |||||
Każdy kraj wyznaczał 10-osobowe jury, które przyznało trzem ulubionym piosenkom kolejno 3,2 lub 1 punkt. Punkty poszczególnych sędziów zsumowano i stworzono punktację krajową. | |||||
Zero punktów | |||||
Zwycięzca | |||||
Reprezentant | |||||
Piosenka | |||||
Muzyka |
Roland Valade | ||||
Tekst |
Claude Henri Vic | ||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
Koncert finałowy prowadziła Mireille Delannoy, a zwyciężczynią została reprezentantka Francji – Isabelle Aubret, który za utwór „Un premier amour” otrzymała 26 punktów[1].
Pierwszy raz w historii konkursu któryś z uczestników zdobył zero punktów, stając się tzw. „nul-pointerem”[1]. W tym roku aż cztery kraje nie zdobyły ani jednego głosu: Austria, Belgia, Holandia i Hiszpania[1].
Po występie Francji nastąpiła krótka przerwa w zasilaniu prądu, która zakłóciła transmisję koncertu w telewizji. Podobna sytuacja miała miejsce w trakcie holenderskiej prezentacji, która z powodu usterki niemal w całości odbyła się w ciemności[1].
LokalizacjaEdytuj
Na organizację konkursu w 1962 wybrano Villa Louvigny. Budynek służył jako siedziba nadawcy Compagnie Luxembourgeoise de Télédiffusion, poprzednika RTL Group. Budynek siedziby znajduje się w Municipal Park w dystrykcie Ville Haute[1].
Kraje uczestnicząceEdytuj
W konkursie uczestniczyli reprezentanci wszystkich 16 nadawców publicznych, którzy brali udział w konkursie w 1961.
W konkursie uczestniczyło kilku wykonawców, którzy brali udział w poprzednich konkursach. Reprezentantem Belgii po raz czwarty został Fud Leclerc, który wcześniej startował w konkursie w 1956, 1958 i 1960. Reprezentujący Francję Jean Philippe brał udział w finale konkursu w 1959. Camillo Felgen i François Deguelt startowali w barwach, kolejno, Luksemburgu i Monako w finale konkursu w 1960.
Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent.
George de Godzinsky | Henri Segers | Jean Roderes | Bruno Uher |
---|---|---|---|
Kai Mortensen | Ego Kjerrmann | Rolf-Hans Müller | Dolf van der Linden |
Franck Pourcel | Øivind Bergh | Cédric Dumont | Jože Privšek |
Wally Stott | Jean Roderes | Cinico Angelini | Raymond Lefèvre |
WynikiEdytuj
Legenda: 1. miejsce Tabela wynikówEdytuj
Międzynarodowi nadawcy i głosowanieEdytujPoniższy spis przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1961 wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa, a także nazwiskami komentatorów relacjonujących koncert dla lokalnych telewidzów[18].
PrzypisyEdytuj
Linki zewnętrzneEdytuj |