Włochy w Konkursie Piosenki Eurowizji
Włochy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od samego początku, czyli od 1956. Od czasu debiutu, konkursem w kraju zajmuje się włoski nadawca publiczny Rai[1]. Reprezentantem kraju zazwyczaj zostanie laureat Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo.
| |||||||||||
Informacje ogólne | |||||||||||
Nadawca | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rok i miejsce debiutu | |||||||||||
Liczba udziałów |
47 razy | ||||||||||
Organizacja konkursu | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Strona internetowa |
Włochy trzykrotnie wygrały finał konkursu: w 1964 (Gigliola Cinquetti z piosenką „Non ho l’età”)[2], 1990 (Toto Cutugno z piosenką „Insieme: 1992”)[3], oraz w 2021 (Måneskin z piosenką „Zitti e buoni”). Do tej pory nadawca trzy razy pełnił funkcję gospodarza: w 1965, 1991 oraz 2022, a konkursy odbyły się odpowiednio: w Neapolu[4], Rzymie[5] i Turynie.
Telewizja włoska kilkukrotnie wycofywała się z udziału w konkursie. Po raz pierwszy nie wysłała swojego reprezentanta na konkurs w 1981, tłumacząc to „malejącym zainteresowaniem telewidzów”[6]. Dwa lata później wróciła do konkursowej rywalizacji[7]. Włochy nie wzięły również udziału w konkursie w 1986[8], by powrócić w kolejnym roku[9]. Kraj nie wysłał swojego reprezentanta na konkursy w latach 1994–1996[10]. Po powrocie na konkurs w 1997[11] telewizja wycofała się z udziału 1998[12], by powrócić po trzynastoletniej przerwie i uczestniczyć w finale konkursu w 2011[13][14]. Telewizja dołączyła wówczas do grupy krajów tzw. „Wielkiej Czwórki” (tj. Niemiec, Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii), tworząc tzw. „Wielką Piątkę”, mającą zagwarantowane miejsce w finale dzięki wpłacaniu najwyższych składek organizacyjnych[15].
Historia Włoch w Konkursie Piosenki EurowizjiEdytuj
UczestnictwoEdytuj
Włochy uczestniczą w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956 i do tej pory wzięła w nim udział 47 razy. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska wszystkich włoskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki w poszczególnych latach[1].
Legenda:
1. miejsce
Historia głosowania w finale (1957–2022)Edytuj
Poniższe tabele pokazują, którym krajom Włochy przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw włoscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[16].
Kraje, którym Włochy przyznały najwięcej punktów:
|
Kraje, od których Włochy otrzymały najwięcej punktów:
|
Legenda: 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce |
Konkursy Piosenki Eurowizji organizowane we WłoszechEdytuj
Poniższy spis uwzględnia miejsce organizacji koncertów oraz nazwiska prowadzących.
Rok | Miejsce | Arena | Prowadzący |
---|---|---|---|
1965 | Neapol | Sala di Concerto della RAI | Renata Mauro |
1991 | Rzym | Teatro 15 di Cinecittà | Gigliola Cinquetti, Toto Cutugno |
2022 | Turyn | PalaOlimpico | Alessandro Cattelan, Laura Pausini, Mika |
Nagrody im. Marcela BezençonaEdytuj
Nagrody im. Marcela Bezençona – nagrody przyznawane od 2002 twórcom najlepszych konkurencyjnych piosenek. Patronem statuetki jest twórca Konkursu Piosenki Eurowizji, Marcela Bezençona[17].
Nagrody przyznawane są obecnie w trzech kategoriach[17]:
- Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
- Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
- Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)
Poniższy spis uwzględnia włoskich zdobywców Nagrody im. Marcela Bezençona[17]:
Nagroda Dziennikarzy
Rok | Wykonawca | Piosenka | Autor(zy) |
---|---|---|---|
2015 | Il Volo | „Grande amore” | Francesco Boccia, Ciro Esposito |
2017 | Francesco Gabbani | „Occidentali’s Karma” | Francesco Gabbani, Filippo Gabbani, Fabio Ilacqua, Luca Chiaravalli |
Nagroda Kompozytorów
Rok | Wykonawca | Piosenka | Autor(zy) |
---|---|---|---|
2019 | Mahmood | „Soldi” | Mahmood, Dardust, Paolo Alberto Monachetti |
2023 | Marco Mengoni | „Due vite” | Marco Mengoni Davide Petrella Davide Simonetta |
Faworyt OGAEEdytuj
OGAE (fr. Organisation Générale des Amateurs de l'Eurovision[18], pol. Stowarzyszenie Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji) – pozarządowa organizacja non profit i międzynarodowy fanklub Konkursu Piosenki Eurowizji, założony w 1984 w Savonlinnie przez Jari-Pekka Koikkalainena[19][20][21][22][23].
Od 2007 OGAE przeprowadza przed każdym konkursem internetowy plebiscyt, w którym wszystkie kluby głosują na piosenki konkursowe, przy użyciu tzw. „systemu eurowizyjnego” (1-7, 8, 10 i 12 punktów dla 10 najwyżej ocenionych utworów; klub nie może głosować na propozycję z własnego kraju)[21].
Spis poniżej prezentuje wszystkich włoskich zwycięzców plebiscytu na faworyta OGAE:
Rok | Artysta | Piosenka | Autor(zy) |
---|---|---|---|
2015 | Il Volo | „Grande amore” | Francesco Boccia, Ciro Esposito |
2017 | Francesco Gabbani | „Occidentali’s Karma” | Francesco Gabbani, Filippo Gabbani, Fabio Ilacqua, Luca Chiaravalli |
2019 | Mahmood | „Soldi” | Mahmood, Dardust, Paolo Alberto Monachetti |
Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki EurowizjiEdytuj
W październiku 2005 odbył się specjalny koncert jubileuszowy Gratulacje: 50 lat Konkursu Piosenki Eurowizji, który został zorganizowany przez Europejską Unię Nadawców (EBU) z okazji 50-lecia Konkursu Piosenki Eurowizji. W trakcie koncertu odbył się plebiscyt na najlepszą piosenkę w całej historii imprezy. W stawce konkursowej znalazła się m.in. włoska propozycja „Nel blu dipinto di blu” Domenico Modugno, która zajęła trzecie miejsce podczas 3. Konkursu Piosenki Eurowizji. Utwór zajął ostatecznie drugie miejsce z 267 punktami na koncie, przegrywając jedynie z przebojem „Waterloo” zespołu ABBA[24].
UwagiEdytuj
- ↑ Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
- ↑ Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
- ↑ Brak rundy półfinałowej do 2003.
- ↑ a b c „Wielka Piątka” to grupa państw, która wpłaca największe składki członkowskie do Europejskiej Unii Nadawców (EBU), z tego względu ma rokrocznie zagwarantowany udział w finale widowiska. Do grupy tych państw należą: Wielka Brytania, Francja, Hiszpania, Niemcy oraz Włochy.
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Italy in the Eurovision Song Contest. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1964. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1990. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1965. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1991. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1981. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1983. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1986. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1987. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1994. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1997. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1998. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Sietse Bakker: Italy applied for 2011 Eurovision Song Contest!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2010-12-02. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Victor M. Escudero: and finally... Italy is back with Raphael Gualazzi!!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-02-19. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Jarmo Siim: Results of the Semi-Final Allocation Draw. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2011-01-17. [dostęp 2013-12-19]. (ang.).
- ↑ Points to and from ITALY. eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).
- ↑ a b c Marcel Bezençon Award - an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2015-07-15]. (ang.).
- ↑ The story of OGAE & Vision. ogae.co.uk. [dostęp 2015-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-11)].
- ↑ Mikä ihmeen OGAE?. [w:] OGAE Finlandia [on-line]. euroviisuklubi.fi. [dostęp 2015-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-10)]. (fiń.).
- ↑ Status OGAE Polska. [dostęp 2013-02-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-30)].
- ↑ a b ogae.net - Eurovision Fanclub Network. [w:] OGAE [on-line]. ogae.net. [dostęp 2015-07-15]. (ang.).
- ↑ Fan clubs. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-15].
- ↑ About us (OGAE International). ogaeinternational.com. [dostęp 2015-07-15].
- ↑ Congratulations. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-07-05]. (ang.).