Konkurs Piosenki Eurowizji 1965

europejski konkurs muzyczny oranizowany przez Europejską Unię Nadawców

10. Konkurs Piosenki Eurowizji 1965 został zorganizowany 20 marca 1965 w Neapolu przez włoskiego nadawcę publicznego Radiotelevisione italiana (Rai) dzięki zwycięstwie Giglioli Cinquetti, reprezentantki Włoch, w konkursie w 1964 roku.

Konkurs Piosenki Eurowizji 1965
ilustracja
Informacje ogólne
Finał

20 marca 1965

Miejsce

Sala di Concerto della RAI,
Neapol (Włochy)

Nadawca

Radiotelevisione italiana (Rai)

Prowadzący

Renata Mauro

Informacje dodatkowe
Reżyser

Romolo Siena

Główny dyrygent

Gianni Ferrio

Występ interwałowy

Mario Del Monaco

Uczestnicy
Debiut

 Irlandia

Powrót

 Szwecja

Łącznie

18 reprezentacji

Głosowanie
Każdy kraj wyznaczał 10 jurorów, którzy mieli do dyspozycji po trzy punkty, które mogli podzielić na jedną, dwie lub trzy piosenki. Po zsumowaniu punktów pierwsze, drugie i trzecie miejsce otrzymywało, kolejno 5, 3 i 1 pkt. Jeśli tylko jedna piosenka otrzyma od jurorów punkty, dostawała 9 pkt, a jeśli wyróżnione zostały dwa utwory – 6 i 3 pkt.
Zero punktów

 Belgia
 Finlandia
 Hiszpania
 Niemcy

Zwycięzca

 Luksemburg

Reprezentant

France Gall

Piosenka

Poupée de cire, poupée de son

Tekst i muzyka

Serge Gainsbourg

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 1964 1966 ►

Finał konkursu, który prowadziła Renata Mauro, wygrała France Gall, reprezentantka Luksemburga z utworem „Poupée de cire, poupée de sonSerge’a Gainsbourga, za który zdobyła łącznie 32 punkty[1].

Lokalizacja

edytuj

Konkursu przeprowadzono w Sala di Concerto della RAI, którą zbudowano na przełomie lat 50. i 60. XX wieku. Budynek znajduje się w Viale Marconi 9, w dystrykcie Fuorigrotta niedaleko Stadio San Paolo. W hali znajdują się trzy studia telewizyjne o łącznej powierzchni 1227 m²[2].

Kraje uczestniczące

edytuj

W konkursie wzięła udział rekordowa liczba 18 krajów, w tym debiutująca Irlandia oraz powracająca po rocznej przerwie Szwecja[1]. W stawce konkursowej pojawili się wykonawcy, którzy brali udział w poprzednich konkursach. Reprezentantka Hiszpanii Conchita Bautista uczestniczyła w finale konkursu w 1961, Vice Vukov z Jugosławii startował w konkursie w 1963, a Udo Jürgens z Austrii reprezentował kraj w finale konkursu w 1964.

 
France Gall i Serge Gainsbourg z Luksemburga odbierają Grand Prix z rąk Mario del Monaco.

Każdemu reprezentantowi towarzyszyła orkiestra, którą kierował wyznaczony przez kraj dyrygent. Głównym dyrygentem konkursu był Gianni Ferrio[3], który dyrygował orkiestrą w trakcie występów reprezentacji Irlandii, Austrii i Włoch. Ponadto orkiestrze dyrygowali: Dolf van der Linden (Holandia), Eric Robinson (Wielka Brytania), Adolfo Ventas Rodríguez (Hiszpania), Alfred Hause (Niemcy), Øivind Bergh (Norwegia), Gaston Nuyts (Belgia), Raymond Bernard (Monako), William Lind (Szwecja), Franck Pourcel (Francja), Fernando de Carvalho (Portugalia), Arne Lamberth (Dania), Alain Goraguer (Luksemburg), George de Godzinski (Finlandia), Radivoj Spasić (Jugosławia) i Mario Robbiani (Szwajcaria).

Wyniki

edytuj
Lp. Kraj Język[4] Artysta Piosenka Miejsce Punkty
1   Holandia niderlandzki Conny Van Der Bos 't is genoeg 11 5
2   Wielka Brytania angielski Kathy Kirby I Belong 2 26
3   Hiszpania hiszpański Conchita Bautista ¡Qué bueno, qué bueno! 15 0
4   Irlandia angielski Butch Moore Walking the Streets in the Rain 6 11
5   Niemcy niemiecki Ulla Wiesner Paradies, wo bist du? 15 0
6   Austria niemiecki Udo Jürgens Sag ihr, ich lass' sie grüßen 4 16
7   Norwegia norweski Kirsti Sparboe Karusell 13 1
8   Belgia niderlandzki Lize Marke Als het weer lente is 15 0
9   Monako francuski Marjorie Noël Va dire à l'amour 9 7
10   Szwecja angielski Ingvar Wixell Absent Friend[a] 10 6
11   Francja francuski Guy Mardel N'avoue jamais 3 22
12   Portugalia portugalski Simone de Oliveira Sol de inverno 13 1
13   Włochy włoski Bobby Solo Se piangi, se ridi 5 15
14   Dania duński Birgit Brüel For din skyld 7 10
15   Luksemburg francuski France Gall Poupée de cire, poupée de son 1 32
16   Finlandia fiński Viktor Klimenko Aurinko laskee länteen 15 0
17   Jugosławia serbsko-chorwacki Vice Vukov Čežnja 12 2
18   Szwajcaria francuski Yovanna Non, à jamais sans toi 8 8
Tabela punktacyjna
Wyniki
Holandia Wielka Brytania Hiszpania Irlandia Niemcy Austria Norwegia Belgia Monako Szwecja Francja Portugalia Włochy Dania Luksemburg Finlandia Jugosławia Szwajcaria
Uczestnicy konkursu Holandia   5
Wielka Brytania   5 1 6 3 1 5 5
Hiszpania  
Irlandia   3 5 3
Niemcy  
Austria 3 5   5 3
Norwegia 1  
Belgia  
Monako 5   1 1
Szwecja   3 3
Francja 1 3 1 3 5   3 1 5
Portugalia 1  
Włochy 3 1 1 3 3 3   1
Dania 5   5
Luksemburg 5 1 3 5 5 3 1 1   5 3
Finlandia  
Jugosławia 1 1  
Szwajcaria 3 5  
KRAJE UPORZĄDKOWANE SĄ WEDŁUG KOLEJNOŚCI WYSTĘPOWANIA

Międzynarodowi nadawcy i głosowanie

edytuj

Spis poniżej przedstawia kolejność głosowania poszczególnych krajów w 1965 roku wraz z nazwiskami sekretarzy, którzy przekazywali punkty od swojego państwa. Każdy krajowy nadawca miał również swojego komentatora całego festiwalu, który relacjonował w ojczystym języku przebieg konkursu. Nazwiska każdego z nich również są podane poniżej.

Lp. Kraj Sekretarz Komentator Nadawca
01   Holandia Dick van Bommel[5] Teddy Scholten Nederland 1[6]
02   Wielka Brytania Michael Aspel David Jacobs BBC1
David Gell BBC Light Programme
03   Hiszpania Pepe Palau Federico Gallo TVE[7]
04   Irlandia Frank Hall Bunny Carr Telefís Éireann
Kevin Roche Radio Éireann
05   Niemcy Lia Wöhr Hermann Rockmann ARD Deutsches Fernsehen[8]
06   Austria Ernst Grissemann Emil Kollpacher ORF
07   Norwegia Sverre Christophersen[9] Erik Diesen NRK/NRK P1[9]
08   Belgia Nand Baert Herman Verelst BRT
Paule Herreman RTB[10]
09   Monako TBD Pierre Tchernia Télé Monte Carlo
10   Szwecja Edvard Matz Berndt Friberg Sveriges Radio-TV i SR P1[11]
11   Francja TBD Pierre Tchernia Première Chaîne ORTF[12]
12   Portugalia Maria Manuela Furtado Henrique Mendes RTP
13   Włochy Renato Tagliani Renato Tagliani Programma Nazionale
14   Dania Bent Henius TBC DR TV
15   Luksemburg TBC Pierre Tchernia Télé-Luxembourg[12]
16   Finlandia Poppe Berg[13] Aarno Walli TV-ohjelma 1[14]
17   Jugosławia TBD Miloje Orlović RTV Beograd (JRT)
Mladen Delić RTV Zagreb (JRT)
Tomaž Terček RTV Ljubljana (JRT)
18   Szwajcaria Alexandre Burger Theodor Haller TV DRS
Georges Hardy TSR
Giovanni Bertini TSI
  1. Ingvar Wixell, zamiast wykonać szwedzkojęzyczne „Annorstädes vals”, wykonał anglojęzyczną wersję utworu - „Absent Friend”. Nie było to złamaniem regulaminu, ale rok później Europejska Unia Nadawców wprowadziła zapis dotyczący obowiązku śpiewania przez każdego reprezentanta w jego języku narodowym, uniemożliwiając tym samym śpiewanie w języku angielskim[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Eurovision Song Contest 1965. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-07]. (ang.).
  2. Archivio della canzone napoletana. radio.rai.it. [dostęp 2013-05-07]. (wł.).
  3. Conductors 1965. [dostęp 2013-05-07].
  4. 1965 – 10th edition. diggiloo.net. [dostęp 2013-05-07]. (ang.).
  5. „18 landen azen op het Eurovisie-goud”, Limburgsch Dagblad, 20 marca 1965.
  6. Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival. [w:] Eurovision Artists [on-line]. (niderl.).
  7. FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010. Eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2013-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)]. (port.).
  8. www.tvprogramme.net [online], tvprogramme.net [dostęp 2017-11-24].
  9. a b Dyrseth, Seppo (OGAE Norway).
  10. The Eurovision Song Contest (1965) – Full Cast & Crew – IMDb [online], imdb.com [dostęp 2017-11-24].
  11. Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna (2006), s. 54. Sztokholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2.
  12. a b Christian Masson: 1965 – Naples. Songcontest.free.fr. [dostęp 2013-05-07]. (fr.).
  13. Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila. Viisukuppila.fi. [dostęp 2013-05-07]. (fiń.).
  14. Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila. Viisukuppila.fi. [dostęp 2013-05-07]. (fiń.).