Konkurs Piosenki Eurowizji 1993
38. Konkurs Piosenki Eurowizji 1993 został zorganizowany 15 maja 1993 roku w Green Glens Arena w Millstreet przez irlandzkiego nadawcę publicznego Raidió Teilifís Éireann (RTÉ), dzięki zwycięstwu reprezentantki Irlandii – Lindy Martin podczas konkursu w 1992 roku.
Informacje ogólne | |||||
Finał |
15 maja 1993 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejsce | |||||
Nadawca | |||||
Prowadzący |
Fionnuala Sweeney | ||||
Informacje dodatkowe | |||||
Reżyser |
Anita Notaro | ||||
Kierownik wykonawczy |
Christian Clausen | ||||
Występ otwarcia |
Opowieść o Eochaidzie i Étaínie z celtyckiej mitologii, przejście do widoku dzisiejszej irlandzkiej wsi. | ||||
Występ interwałowy |
Johnny Logan wraz z dziećmi Millstreet and the Cork School of Music Choirs – „Voices (Are Calling)” | ||||
Uczestnicy | |||||
Debiut | |||||
Rezygnacja | |||||
Łącznie |
25 reprezentacji | ||||
| |||||
Głosowanie | |||||
Komisja jurorska z każdego uczestniczącego kraju przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki. | |||||
Zwycięzca | |||||
Reprezentant | |||||
Piosenka |
„In Your Eyes” | ||||
Tekst i muzyka |
Jimmy Walsh | ||||
Konkurs Piosenki Eurowizji | |||||
|
Koncert finałowy prowadziła Fionnuala Sweeney, a zwyciężczynią została reprezentantka Irlandii – Niamh Kavanagh, która za utwór „In Your Eyes” otrzymała 187 punktów.
Kvalifikacija za Millstreet
edytujPrzed finałem konkursu Europejska Unia Nadawców (EBU) borykała się z intensywnym wzrostem liczby potencjalnych uczestników, spowodowaną rozpadem bloku wschodniego oraz rozdzieleniem się Jugosławii (która była jedynym komunistycznym krajem, który brał udział w konkursie) na mniejsze państwa. Organizatorzy byli przeciwni udziałowi większej ilości państw, ponieważ konkurs rósł by „zbyt szybko” otwierając granice na nowych uczestników[1]. W wyniku dużego zainteresowania udziałem wschodnich nadawców w konkursie, EBU zwiększyła maksymalną liczbę krajów uczestniczących w 1993 do dwudziestu pięciu – dwadzieścia dwa miejsca zarezerwowano dla krajów tradycyjnie uczestniczących w konkursie, a pozostałe trzy miejsca miały być rozdzielone między debiutantów, albo – jak w przypadku byłej Jugosławii – kraje, nie brały udziału jako osobny naród, wyłonionych podczas specjalnej rundy kwalifikacyjnej pt. Kvalifikacija za Millstreet, zorganizowanej 3 kwietnia we własnym studio w Lublanie przez nadawcę Radiotelevizija Slovenija (RTVSLO)[2][3][4].
EBU sama zaprosiła do udziału dwunastu nadawców[5]. Początkowo zainteresowanie udziałem w pierwszym w historii „półfinale” konkursu wyraziło początkowo czternaście państw, w tym m.in. nadawcy z Białorusi, Czech, Litwy, Łotwy, Rosji czy Ukrainy, jednak państwa te stopniowo wycofywały swoją chęć udziału i w lutym 1993 tylko sześć krajów widniało na liście zainteresowanych, w tym Bułgaria, która ostatecznie również się wycofała – dopiero później dołączyły natomiast telewizje z Estonii i Słowacji[6][7].
L.p. | Państwo | Język | Wykonawca | Tytuł | Miejsce | Punkty |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Bośnia i Hercegowina | bośniacki | Fazla | „Sva bol svijeta” | 2 | 52 |
2 | Chorwacja | chorwacki, angielski | Put | „Don’t Ever Cry” | 3 | 51 |
3 | Estonia | estoński | Janika Sillamaa | „Muretut meelt ja südametuld” | 5 | 47 |
4 | Węgry | węgierski | Andrea Szulák | „Árva reggel” | 6 | 44 |
5 | Rumunia | rumuński | Dida Drăgan | „Nu pleca” | 7 | 38 |
6 | Słowenia | słoweński | 1X Band | „Tih deževen dan” | 1 | 54 |
7 | Słowacja | słowacki | Elán | „Amnestia na neveru” | 4 | 50 |
Legenda:
Państwa zakwalifikowane do finału konkursu
Kontrowersje
edytujTelewizja z Bośni i Hercegowiny zadebiutowała w konkursie w trakcie trwania wojny domowej w swoim kraju. Ze względu na trwającą wojnę, preselekcje bośniackie miały bardzo skromny przebieg. Wygrał je Muhamed „Fazla” Fazlagic z piosenką „Sva bol svijeta”, której tekst poruszał temat tragicznej sytuacji w kraju (w refrenie śpiewał: Cały ból świata jest dziś w Bośni, Przeciwstawiam się wojnie, Nie boją się stać naprzeciw ściany, Mogę zaśpiewać, wygrać). Bośniacka reprezentacja borykała się z problemami militarnymi podczas podróży do Millstreet. W finale konkursu piosenka zajęła 16. miejsce[8][9].
Wyniki
edytujL.p. | Państwo | Język | Wykonawca | Tytuł | Miejsce | Punkty |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Włochy | włoski | Enrico Ruggeri | „Sole d'Europa” | 12 | 45 |
2 | Turcja | turecki | Burak Aydos | „Esmer yarim” | 21 | 10 |
3 | Niemcy | niemiecki | Münchener Freiheit | „Viel zu weit” | 18 | 18 |
4 | Szwajcaria | francuski | Annie Cotton | „Moi, tout simplement” | 3 | 148 |
5 | Dania | duński | Tommy Seebach Band | „Under stjernerne på himlen” | 22 | 9 |
6 | Grecja | grecki | Katerina Garbi | „Ellada, chora tu fotos” | 9 | 64 |
7 | Belgia | niderlandzki | Barbara Dex | „Iemand als jij” | 25 | 3 |
8 | Malta | angielski | William Mangon | „This Time” | 8 | 69 |
9 | Islandia | islandzki | Inga | „Þá veistu svarið” | 13 | 42 |
10 | Austria | niemiecki | Tony Wegas | „Maria Magdalena” | 14 | 32 |
11 | Portugalia | portugalski | Anabela | „A cidade ate ser dia” | 10 | 60 |
12 | Francja | francuski, korsykański | Patrick Fiori | „Mama Corsica” | 4 | 121 |
13 | Szwecja | szwedzki | Avingarna | „Eloise" | 7 | 89 |
14 | Irlandia | angielski | Niamh Kavanagh | „In Your Eyes” | 1 | 187 |
15 | Luksemburg | francuski, luksemburski | Modern Times | „Donne-moi une chance” | 20 | 11 |
16 | Słowenia | słoweński | 1X Band | „Tih dezeven dan” | 22 | 9 |
17 | Finlandia | fiński | Katri Helena | „Tule Luo” | 17 | 20 |
18 | Bośnia i Hercegowina | bośniacki | Fazla | „Sva bol svijeta” | 16 | 27 |
19 | Wielka Brytania | angielski | Sonia | „Better the Devil You Know” | 2 | 164 |
20 | Holandia | niderlandzki | Ruth Jacott | „Vrede” | 6 | 92 |
21 | Chorwacja | chorwacki, angielski | Put | „Don’t Ever Cry” | 15 | 31 |
22 | Hiszpania | hiszpański | Eva Santamaria | „Hombres” | 11 | 58 |
23 | Cypr | grecki | Zymboulakis i van Beke | „Mi stamatas” | 19 | 17 |
24 | Izrael | hebrajski | Lahakat | „Shiru shiru” | 24 | 4 |
25 | Norwegia | norweski | Silje Vige | „Alle mine tankar” | 5 | 120 |
Tabela punktacyjna finału
edytujPodczas kilku ostatnich głosowań było jasne, że wygra albo Niamh Kavanagh z Irlandii albo Sonia z Wielkiej Brytanii. Po przedostatnim przyznaniu punktów, różnica między dwoma najlepszymi krajami wynosiła 11 punktów, z korzyścią dla Irlandii.
Z powodów technicznych, ostatnim głosującym krajem była Malta. Podekscytowana irlandzka publiczność czekała, aż maltański sekretarz przyzna jakiekolwiek punkty walczącym o zwycięstwo krajom – wynik, który nie pozwoliłby Wielkiej Brytanii prześcignąć Irlandii. Jednak, nazwa żadnego z krajów nie padła. To oczywiście znaczyło, że albo Irlandia albo Wielka Brytania nie otrzymały żadnego punktu od maltańskiego jury i, jeżeli Sonia otrzyma 12 punktów, to wygra z przewagą tylko jednego głosu. Zamiast tego najwyższą liczbę punktów zdobyła Niamh Kavanagh, zdobywając ostatecznie 23 punkty więcej od rywalki.
Jury | |||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Suma punktów | Włochy | Turcja | Niemcy | Szwajcaria | Dania | Grecja | Belgia | Malta | Islandia | Austria | Portugalia | Francja | Szwecja | Irlandia | Luksemburg | Słowenia | Finlandia | Bośnia i Hercegowina | Wielka Brytania | Holandia | Chorwacja | Hiszpania | Cypr | Izrael | Norwegia | ||
Uczestnicy konkursu | Włochy | 45 | 1 | 7 | 10 | 5 | 10 | 8 | 2 | 2 | |||||||||||||||||
Turcja | 10 | 1 | 2 | 1 | 6 | ||||||||||||||||||||||
Niemcy | 18 | 8 | 2 | 3 | 4 | 1 | |||||||||||||||||||||
Szwajcaria | 148 | 10 | 12 | 10 | 7 | 8 | 5 | 4 | 6 | 1 | 12 | 6 | 7 | 12 | 8 | 4 | 10 | 8 | 2 | 3 | 6 | 4 | 3 | ||||
Dania | 9 | 1 | 3 | 5 | |||||||||||||||||||||||
Grecja | 64 | 2 | 2 | 2 | 6 | 7 | 6 | 5 | 8 | 12 | 7 | 7 | |||||||||||||||
Belgia | 3 | 3 | |||||||||||||||||||||||||
Malta | 69 | 7 | 5 | 4 | 7 | 5 | 5 | 4 | 2 | 2 | 4 | 2 | 4 | 6 | 4 | 4 | 1 | 3 | |||||||||
Islandia | 42 | 4 | 4 | 1 | 7 | 1 | 5 | 2 | 7 | 5 | 2 | 2 | 2 | ||||||||||||||
Austria | 32 | 4 | 1 | 3 | 3 | 6 | 12 | 3 | |||||||||||||||||||
Portugalia | 60 | 1 | 1 | 2 | 2 | 5 | 8 | 2 | 4 | 2 | 1 | 12 | 12 | 3 | 5 | ||||||||||||
Francja | 121 | 7 | 4 | 12 | 3 | 8 | 7 | 12 | 8 | 10 | 6 | 4 | 1 | 4 | 3 | 8 | 10 | 8 | 6 | ||||||||
Szwecja | 89 | 8 | 8 | 7 | 10 | 7 | 10 | 4 | 5 | 6 | 7 | 7 | 10 | ||||||||||||||
Irlandia | 187 | 12 | 1 | 5 | 12 | 6 | 6 | 2 | 12 | 3 | 8 | 6 | 10 | 12 | 7 | 12 | 3 | 8 | 12 | 10 | 6 | 10 | 7 | 5 | 12 | ||
Luksemburg | 11 | 10 | 1 | ||||||||||||||||||||||||
Słowenia | 9 | 4 | 1 | 3 | 1 | ||||||||||||||||||||||
Finlandia | 20 | 3 | 8 | 2 | 5 | 2 | |||||||||||||||||||||
Bośnia i Hercegowina | 27 | 3 | 12 | 1 | 4 | 4 | 3 | ||||||||||||||||||||
Wielka Brytania | 164 | 1 | 8 | 6 | 5 | 8 | 12 | 12 | 12 | 7 | 6 | 10 | 8 | 8 | 10 | 5 | 3 | 4 | 10 | 5 | 4 | 12 | 8 | ||||
Holandia | 92 | 6 | 6 | 7 | 7 | 3 | 6 | 3 | 5 | 12 | 7 | 10 | 3 | 7 | 10 | ||||||||||||
Chorwacja | 31 | 3 | 4 | 5 | 8 | 1 | 6 | 4 | |||||||||||||||||||
Hiszpania | 58 | 5 | 6 | 5 | 8 | 2 | 2 | 10 | 6 | 7 | 5 | 1 | 1 | ||||||||||||||
Cypr | 17 | 2 | 10 | 5 | |||||||||||||||||||||||
Izrael | 4 | 3 | 1 | ||||||||||||||||||||||||
Norwegia | 120 | 10 | 10 | 10 | 12 | 6 | 10 | 8 | 5 | 1 | 3 | 12 | 7 | 6 | 12 | 8 |
Powracający artyści
edytujArtysta | Kraj | Poprzedni rok | Miejsce | Punkty |
---|---|---|---|---|
Tony Wegas | Austria | 1992 | 10 | 63 |
Tommy Seebach Tommy Seebach (w duecie z Debbie Cameron) |
Dania | 1979 1981 |
6 11 |
76 41 |
Katri Helena | Finlandia | 1979 | 14 | 38 |
Przypisy
edytuj- ↑ Riku Ranta , History: Eurovision Song Contest 1993 in Millstreet (Part 1/2) [online], ESC Webs - Latest Eurovision News, 7 lipca 2012 [dostęp 2024-04-12] (ang.).
- ↑ Millstreet 1993 [online], eurovision.tv [dostęp 2024-04-12] (ang.).
- ↑ Gordon Roxburgh , Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest, Prestatyn, s. 131, ISBN 978-1-84583-163-9 [dostęp 2024-04-12] (ang.).
- ↑ To była Eurowizja: otwarcie na wschód w 1993 roku [online], OGAE Polska, 15 maja 2021 [dostęp 2024-04-12] (pol.).
- ↑ Roy Knoops , Eurovision 2024 Estonia: Janika Sillamaa takes a trip down Eurovision's memory lane - ESCToday.com [online], ESCToday, 4 kwietnia 2018 [dostęp 2024-04-12] (ang.).
- ↑ Päevaleht 22 veebruar 1993 — DIGAR Eesti artiklid [online], dea.digar.ee [dostęp 2024-04-12] .
- ↑ Igor K. , Eurosong '93 [online], Gorenjski glas, s. 13 (słoweń.).
- ↑ Stephen Oliver: Nieznana historia Eurowizji – część 2 1/4. 2012-09-15. [dostęp 2011]. (pol.).
- ↑ Arts: Would you risk your life for Eurovision?: Bosnia-Herzegovina's entry for Eurovision brings the chill of war to bubblegum pop. Marek Kohn reports. [w:] The Independent [on-line]. independent.co.uk, 1993-05-01. [dostęp 2018-06-26]. (ang.).