Konstancjusz Kunz

zakonnik pauliński

Konstancjusz Kunz (właściwie Stefan Kunz; ur. 16 maja 1934 w Pakości, zm. 29 października 2021 w Częstochowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, paulin, dwukrotny przeor klasztoru paulinów na Jasnej Górze, nazywany przeorem sześćsetlecia, definitor generalny Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika oraz przeor i proboszcz parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Biechowie[2].

Konstancjusz Kunz OSPPE
Stefan Kunz
zakonnik, prezbiter, przeor, definitor
przeor sześćsetlecia
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

16 maja 1934
Pakość

Data i miejsce śmierci

29 października 2021
Częstochowa

Miejsce pochówku

cmentarz św. Rocha w Częstochowie

Przeor klasztoru paulinów na Jasnej Górze
Okres sprawowania

1978-06-10 10 czerwca 1978(dts)
1984-07-14 14 lipca 1984(dts)

Definitor generalny Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika
Okres sprawowania

1984–1990[1]

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika (paulini)

Śluby zakonne

13 sierpnia 1962
Jasna Góra

Diakonat

1 lipca 1964

Prezbiterat

29 czerwca 1965

Życiorys

edytuj

Stefan Kunz urodził się 16 maja 1934 w Pakości (archidiecezja gnieźnieńska) w rodzinie wielodzietnej jako syn Mariana i Agnieszki z domu Łączna[2]. 23 maja 1934 został ochrzczony w kościele św. Bonawentury z Bagnoregio w Pakości[2]. W rodzinnej miejscowości uczęszczał do szkoły podstawowej, a po jej ukończeniu w 1949 podjął dalszą naukę w zasadniczej szkole zawodowej, pracując jednocześnie w Pomorskich Zakładach Przemysłu Wapienniczego w Piechcinie jako urzędnik biurowy[2].

Idąc za głosem powołania we wrześniu 1953 wstąpił do zakonu franciszkanów, gdzie został bratem zakonnym w klasztorze w Panewnikach, po czym w 1955 przerwał nowicjat i wystąpił ze zgromadzenia. 26 czerwca 1955 wstąpił do zakonu paulinów, rozpoczynając we wrześniu roczny nowicjat w Żarkach-Leśniowie, a 26 sierpnia 1956 złożył tam pierwsze śluby zakonne, przyjmując imię zakonne Konstancjusz[2]. Następnie podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym Paulinów w Krakowie na Skałce, a jednocześnie korespondencyjnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie[2]. Profesję wieczystą złożył 13 sierpnia 1962 na Jasnej Górze, po czym 21 marca 1964 przyjął subdiakonat w kościele św. Wincentego à Paulo w Krakowie[2]. 1 lipca 1964 otrzymał diakonat, a 29 czerwca 1965 przyjął święcenia prezbiteratu na Jasnej Górze[2] z rąk bp. Stefana Bareły. Ze względu na słaby stan zdrowia przebywał następnie na leczeniu w sanatorium, w Bystrej, po czym został mianowany duszpasterzem młodzieży na Jasnej Górze przy kaplicy św. Józefa na Halach[2]. Następnie 29 sierpnia 1967 decyzją przełożonych został przeniesiony jako wikariusz do paulińskiej parafii św. Jana Chrzciciela w Łęczeszycach, w której przebywał do 18 czerwca 1970, powracając później na Jasną Górę[2]. 28 lutego 1972 został skierowany do sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Biechowie, zostając przeorem klasztoru i proboszczem w tej parafii[2]. Dzięki jego staraniom 12 września 1976 obraz Matki Bożej z tego sanktuarium został ukoronowany przez Prymasa Polski, kard. Stefana Wyszyńskiego, późniejszego błogosławionego[2].

Po kolejnym powrocie 19 kwietnia 1977 na Jasną Górę, decyzją generała zakonu o. Józefa Stanisława Płatka OSPPE został 10 czerwca 1978 mianowany przeorem jasnogórskim (pełniąc ją przez dwie kadencje)[2]. Będąc przeorem zorganizował w 1982 obchody 600-lecia fundacji klasztoru oraz wiele innych działań na rzecz sanktuarium jasnogórskiego (m.in. odnowienie ołtarza głównego w kaplicy Matki Bożej, powstanie Muzeum 600-lecia (3 maja 1982)[3], zlecenie pracy nad wykonaniem monstrancji 600-lecia, sukienki 600-lecia[4] czy budowy „Domu Pielgrzyma im. Jana Pawła II”[5]; założenie Wydawnictwa Paulinianum (późniejszy jego dyrektor[1]) czy czasopisma „Jasna Góra”)[2]. Przyczynił się do przygotowania pierwszej pielgrzymki papieża Jana Pawła II na Jasną Górę w 1979, sprowadzenia gobelinów do Sali Papieskiej, wykonania tablicy upamiętniającej pielgrzymkę oraz pobyt papieża Jana Pawła II na Jasnej Górze[2]. W 1984 po przekazaniu urzędu przeora następcy, został przez kapitułę generalną wybrany definitorem generalnym zakonu (1984–1990[1])[2]. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 29 października 2021 w Częstochowie[6], po czym 3 listopada odbyły się pod przewodnictwem bp. Andrzeja Przybylskiego uroczystości pogrzebowe w bazylice jasnogórskiej[2], po których został pochowany na częstochowskim cmentarzu św. Rocha w mogile ojców paulinów (sektor 65, nr rzędu 1, nr mogiły 1 → śp. Stefan Kunz).

Publikacje

edytuj

Jest autorem przede wszystkim modlitewników maryjnych oraz współautorem przewodników po sanktuarium jasnogórskim.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c Wydawnictwo Paulinianum, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com [zarchiwizowane 2016-06-23].
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q Pogrzeb śp. o. Konstancjusza Kunza - rozsławiał Maryję i Jasną Górę, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com, 3 listopada 2021 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].
  3. Muzeum 600-lecia Jasnej Góry w Częstochowie [online], orlegniazda.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-12-08].
  4. Sukienki Cudownego Obrazu, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com, 4 października 2005 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].
  5. Położył kamień pod jasnogórski Dom Pielgrzyma, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com, 3 czerwca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].
  6. Zmarł o. Konstancjusz Kunz były przeor Jasnej Góry, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com, 29 października 2021 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].