Królestwo Egiptu
Królestwo Egiptu – historyczne państwo arabskie powstałe po uzyskaniu (oficjalnej) niepodległości od Brytyjczyków. Położone częściowo w północno-wschodniej Afryce i częściowo w Azji (półwysep Synaj), nad Morzem Śródziemnym i nad Morzem Czerwonym.
1922–1953 | |||||
| |||||
Hymn: Salam Affandina | |||||
Ustrój polityczny | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Data powstania | |||||
Data likwidacji | |||||
Władca | |||||
Premier | |||||
Powierzchnia |
3 507 263 km² | ||||
Populacja (1953) • liczba ludności |
| ||||
• gęstość |
79,8 os./km² | ||||
Kod ISO 3166 |
EG | ||||
Waluta |
funt egipski (EGP) | ||||
Telefoniczny nr kierunkowy |
ET | ||||
Strefa czasowa |
UTC +2 - zima | ||||
Narody i grupy etniczne | |||||
Język urzędowy | |||||
Religia dominująca | |||||
Terytoria zależne |
Sudan (kondominium brytyjsko-egipskie) | ||||
Położenie na mapie |
Królowie
edytuj- Fu’ad I (brat sułtana Husajna Kāmila)
- sułtan Egiptu (1917–1922)
- król Sudanu (1917–1936)
- suweren Nubii (1917–1936)
- suweren Kordofanu (1917–1936)
- suweren Darfuru (1917–1936)
- król Egiptu (1922–1936)
- Faruk I (syn króla Fuada I)
- Fu’ad II (syn króla Faruka I)
Sąsiedzi
edytuj- Wielka Brytania
- Królestwo Włoch (od 1946 Republika Włoska)
- Libia (od 1951 niepodległa)
- Izrael (od 1948)
Podział administracyjny
edytujHistoria
edytujPowstanie
edytujW latach 1804–1914 istniało tu Wicekrólestwo Egiptu, które w 1878 roku dostało się pod brytyjską okupację. Gdy Imperium Osmańskie 2 sierpnia 1914 roku nawiązało sojusz z II Rzeszą Niemiecką (stając się sojusznikiem państw centralnych) Wielka Brytania ogłosiła Egipt swoim protektoratem. Usunęła protureckiego wicekróla Abbas II Hilmi. Na miejsce tureckiego wicekrólestwa Egiptu wprowadziła Sułtanat Egiptu, a sułtanem mianowano Husajna Kāmila.
Okres międzywojenny
edytujStan z 1914 utrzymywał się do 28 lutego 1922 roku, gdy Egipt oficjalnie ogłosił niepodległość od Wielkiej Brytanii. Panujący wówczas już 5 lat drugi sułtan Egiptu (brat Husajna Kāmila) został pierwszym nowożytnym królem Egiptu. Mimo formalnej niepodległości Egipt nadal znajdował się w strefie wpływów brytyjskich.
II wojna światowa
edytujW 1940 Włochy przystąpiły do wojny po stronie Niemiec. Włochy posiadały dwie kolonie w Afryce – Libię i Włoską Afrykę Wschodnią.
13 września 1940 roku armia włoska, pod dowództwem marszałka Rodolfo Grazianiego, przekroczyła granicę Egiptu i zdobyła Sidi Barrani. Włosi umocnili się i czekali na zaopatrzenie dla armii. Brytyjczycy - dowodzeni przez generała Archibalda Wavella - wycofali się do Marsa Matruh. 9 grudnia Brytyjczycy przypuścili kontrofensywę, która wyparła Włochów z Egiptu i zajęła Cyrenajkę oraz wschodnią Libię (wraz z Bardią i Tobrukiem).
9 stycznia 1941 roku Adolf Hitler podjął decyzję o wsparciu swego włoskiego sojusznika. W lutym Włosi broniący się w Libii zostali wsparci przez pierwsze oddziały Afrika Korps dowodzonego przez generała Erwina Rommla.
31 marca ruszyło natarcie wojsk niemiecko-włoskich, które podzieliło armię brytyjską na pół i zepchnęło ją aż nad granicę libijsko-egipską, pozostawiając jedynie załogę w oblężonym Tobruku. 25 sierpnia obleganych Australijczyków wsparła polska Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich. 18 listopada Brytyjczycy rozpoczęli kontrofensywę, która po ciężkich walkach zniosła oblężenie Tobruku oraz zepchnęła Włochów i Niemców z powrotem do Cyrenajki. 21 stycznia 1942 roku rozpoczęła się jednak nowa niemiecko-włoska ofensywa, która nie dość, że odzyskała utracone terytoria libijskie, Cyrenajkę i Tobruk, to dotarła w głąb Egiptu, aż pod El Alamein. II bitwa pod El Alamein trwała od 31 sierpnia do 4 listopada i zakończyła się porażką wojsk świeżo mianowanego na feldmarszałka Erwina Rommla. Rozpoczął się po niej pościg wojsk alianckich za Afrika Korps, w czasie którego wrogie wojska zostały ostatecznie wyparte z terytorium Egiptu.