Wikipedia

Krzysztof Zimnoch

polski pięściarz

Krzysztof Zimnoch (ur. 6 września 1983 w Białymstoku) – polski pięściarz zawodowy. W boksie amatorskim zdobył trzykrotnie mistrzostwo Polski oraz wygrał dwukrotnie turniej im. Feliksa Stamma w wadze ciężkiej. Został również 2-krotnym brązowym medalistą mistrzostw Unii Europejskiej oraz reprezentował Polskę na mistrzostwach świata w latach 2005 oraz 2007. W 2010 przeszedł na zawodowstwo.

Krzysztof Zimnoch
Ilustracja
Pseudonim

Drąg

Data i miejsce urodzenia

6 września 1983
Białystok

Obywatelstwo

polskie

Wzrost

190 cm

Kategoria wagowa

ciężka, junior ciężka (od 2019)

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

26

Zwycięstwa

22 (15 KO)

Porażki

3

Remisy

1

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Mistrzostwa Unii Europejskiej
brąz Pecz 2006 (waga superciężka)
brąz Dublin 2007 (waga ciężka)

Życiorys edytuj

Dzieciństwo oraz początki w boksie edytuj

Wychował się w Chodorach koło Białegostoku. W dzieciństwie interesował się piłką nożną i chciał zostać zawodowym piłkarzem[1]. Treningi bokserskie rozpoczął w styczniu 2000 roku, zapisując się na treningi, wraz z bratem Tomaszem, do białostockiego klubu Cristal Białystok, gdzie trenował pod okiem Ryszarda Dargiewicza[2]. Swój pierwszy sukces na amatorskim ringu odniósł dwa miesiące później, zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski juniorów w kategorii lekkopółśredniej[3]. Jeszcze w lipcu tego samego roku reprezentował swój klub na 24. edycji turnieju o czarne diamenty, który odbywał się w Myszkowie. Zimnoch doszedł do finału tej imprezy, przegrywając w nim z Tomaszem Laburą[4].

Kariera amatorska edytuj

Lata 2001-2005 edytuj

W 2001 roku rozpoczął zmagania od odbywających się w Elblągu mistrzostw Polski juniorów. Zimnoch podczas marcowego turnieju wygrał wszystkie swoje pojedynki przed czasem, zdobywając złoty medal w kategorii półciężkiej[5]. W czerwcu tego samego roku triumfował w juniorskim turnieju o czarne diamenty, wygrywając złoty medal w tej samej kategorii wagowej[6]. Swój pierwszy seniorski start na arenie międzynarodowej zaliczył w listopadzie 2001 roku, reprezentując Polskę na 17. edycji bokserskiego turnieju Aleksandria, który odbywał się w greckim mieście Saloniki. Polak wygrał wszystkie swoje pojedynki, dochodząc do finału, w którym przegrał na punkty (10:15) z reprezentantem Anglii Davidem Pendletonem[7].

W latach 2002-2004 trzykrotnie stawał na podium mistrzostw Polski seniorów w kategorii półciężkiej, dochodząc do finału w roku 2003 oraz półfinału w roku 2002 i 2004. Trzy lata z rzędu przegrywał w finałowych walkach mistrzostw kraju z Aleksym Kuziemskim[8][9][10]. W roku 2002 oraz 2003 był wicemistrzem Polski do lat 20 w kategorii do 81 kg[11][12].

W 2005 roku Zimnoch przeniósł się do wyższej kategorii wagowej, rozpoczynając rywalizację w kategorii ciężkiej. W marcu wygrał w 22. edycji Turnieju im. Feliksa Stamma w Warszawie. W finale pokonał na punkty (31:7) Lukása Viktorię[13]. W kwietniu tego samego roku uczestniczył w 20. edycji turnieju im. Ahmeta Cömerta w Stambule. Polak doszedł do finału imprezy, przegrywając w nim z reprezentantem Azerbejdżanu Elvinem Alizade[14]. Dwa miesiące po tym sukcesie, Zimnoch reprezentował Polskę na Mistrzostwach Unii Europejskiej 2005, gdzie doszedł do ćwierćfinału, w którym przegrał przed czasem z reprezentantem Niemiec Aleksandrem Powernowem[15]. 11 września 2005 roku zdobył swoje pierwsze mistrzostwo Polski seniorów, pokonując w finale Tomasza Hutkowskiego[16]. W listopadzie reprezentował Polskę na mistrzostwach świata w chińskim mieście Mianyang. Zimnoch odpadł w 1/16 finału mistrzostw, przegrywając z Anglikiem Davidem Dolanem[17].

Lata 2006-2009 edytuj

W kwietniu 2006 roku brał udział w 34. edycji turnieju Chemiepokal, który odbywał się w Halle. Zimnoch zdobył brązowy medal tych zawodów, przegrywając w półfinale z Węgrem Józsefem Darmosem[18]. Niecały miesiąc później wywalczył brązowy medal na mistrzostwach Unii Europejskiej. Polak zakończył rywalizację po przegranej w półfinale z medalistą olimpijskim Roberto Cammarelle[19]. W tym samym roku był również finalistą czeskiego turnieju Grand Prix w Ostrawie[20].

Rok 2007 zaczął od triumfu na marcowych mistrzostwach Polski, które odbywały się w Białymstoku. Zimnoch wygrał w półfinale zawodów z Marcinem Madajem a w finale z Jakubem Kapelińskim, kończąc dwa pojedynki przed czasem[21]. Pod koniec miesiąca startował również w turnieju Stamma, gdzie zdobył srebrny medal. W finale lepszy od Polaka okazał się reprezentant Białorusi Wiktar Zujeu, który wygrał ten pojedynek wyraźnie na punkty (29:4)[22]. W czerwcu reprezentował Polskę na mistrzostwach Unii Europejskiej w Dublinie. Polak wyeliminował z turnieju ówczesnego mistrza Anglii Danny'ego Price'a oraz reprezentanta Hiszpanii Mahdiego Khanji, zapewniając sobie brązowy medal mistrzostw. Udział zakończył na półfinale, w którym przegrał na punkty (5:12) z Włochem Clemente Russo[23]. W październiku był uczestnikiem mistrzostw świata w Chicago. Zimnoch pokonał w 1/32 finału Amerykanina Deontaya Wildera, wygrywając z nim na punkty (23:20). Z turnieju odpadł w swojej kolejnej walce, w której przegrał ze swoim byłym rywalem, Aleksandrem Powernowem[24].

Po występie na mistrzostwach świata, Zimnoch do końca kariery amatorskiej nie brał udziału w żadnych międzynarodowych mistrzostwach. W roku 2008[25] i 2009[26] ponownie triumfował w turnieju im. Feliksa Stamma oraz zdobył mistrzostwo Polski w roku 2009[27]. Ostatni amatorski pojedynek stoczył 16 stycznia 2010 roku, uczestnicząc w meczu międzynarodowym przeciwko reprezentacji Chicago. Zimnoch w swoim ostatnim pojedynku pokonał przed czasem Roberta Jekabsona[28].

Łącznie na ringu amatorskim stoczył 130 pojedynków[29].

Kariera zawodowa edytuj

Lata 2010-2016 edytuj

W styczniu 2010 roku, Zimnoch nawiązał współpracę z przebywającym wtedy w Stanach Zjednoczonych Hubertem Kozubem[30]. W lutym wyjechał do Stanów[31], gdzie do swojego zawodowego debiutu przygotowywał się z Fresem Oquendo oraz Andrejem Arłouskim[32]. Na zawodowym ringu zadebiutował 20 lutego 2010 roku, nokautując w pierwszej rundzie debiutanta Keona Grahama[33].

Po stoczeniu kolejnych trzech walk[34][35][36], Zimnoch podpisał w sierpniu 2010 roku długoletni kontrakt promotorski z Babilon Promotion przy współpracy z KnockOut Promotion, którzy za finansowym rozliczeniem dogadali się z ówczesnym opiekunem Polaka, Hubertem Kozubem[37].

Swój pierwszy pojedynek w Polsce stoczył 25 września 2010 roku, wygrywając przez nokaut w pierwszej rundzie z Panjoundoro Nsangou[38]. Do końca lutego 2013, Zimnoch wygrał kolejne dziesięć pojedynków z mało znanymi rywalami, pracując w międzyczasie jako trener boksu na siłowni oraz jako ochroniarz w jednej z białostockich dyskotek[39].

28 marca 2013 roku były mistrz świata wagi ciężkiej Oliver McCall został ogłoszony rywalem Polaka podczas gali w Legionowie, organizowanej przez Babilton Promotion, która zaplanowała była na 18 maja[40]. Polak wygrał ten pojedynek przez jednogłośną decyzję sędziów, po bardzo wyrównanym pojedynku[41]. W przygotowaniach do walki z Oliverem McCallem, Zimnochowi pomagał wielokrotny mistrz Polski w boksie amatorskim Marcin Rekowski[42], który na tej samej gali wygrał z synem Olivera, Elijahem McCallem[43].

18 sierpnia 2013 roku odbyła się walka Zimnocha z Mateuszem Malujdą. Rywal Zimnocha był w tej walce dwukrotnie liczony (w rundzie trzeciej oraz szóstej), a sama walka zakończyła się wysokim zwycięstwem punktowym (80-71, 79-71, 80-71) na korzyść Podlasianina[44]. Zimnoch wyszedł do ringu ponownie 19 października 2013 roku podczas gali w Wieliczce. Jego rywalem był olimpijczyk z Sydney, Artur Binkowski. Zimnoch wygrał ten pojedynek jednogłośnie na punkty (80-75, 80-71, 79-74) po nieczystym pojedynku[45]. Bokserzy zostali ukarani odjęciem punktu w rundzie szóstej za wyzwiska, a sam Binkowski w tej samej rundzie ugryzł rywala w ramię[46].

Polski bokser planował powrócić na ring 16 sierpnia 2014 roku na gali w Międzyzdrojach, jednakże 10 czerwca ogłoszono, że konieczna będzie operacja barku boksera, gdyż od miesięcy zmagał się z kontuzją, która uniemożliwiała mu treningi[47][48]. 18 września 2015 roku Gbenga Oluokun został ogłoszony jako rywal Zimnocha podczas gali w Wieliczce, która została zaplanowana na 17 października 2015 roku[49]. Sama walka trwała tylko dwie rundy, podczas których Polak dwukrotnie posłał rywala na deski. Nigeryjczyk był liczony w pierwszej rundzie po tym jak uklęknął, a w drugiej rundzie został wyliczony do dziesięciu przez sędziego Leszka Jankowiaka, który ogłosił zwycięstwo Polaka przez nokaut[50].

20 lutego 2016 roku doszło do jego pierwszego pojedynku z Amerykaninem Mikiem Mollo. Amerykanin był nieaktywny na zawodowym ringu przez ponad dwa i pół roku, od czasu porażki z Arturem Szpilką. Walka zakończyła się nokautem na Polaku już w pierwszej rundzie pojedynku. Zimnoch był liczony po tym, jak upadł po prawym sierpowym rywala. Polak wstał, jednak upadł po raz kolejny po kombinacji ciosów Amerykanina i dał się wyliczyć przez sędziego, który ogłosił zwycięstwo Mollo przez nokaut[51].

Kolejną zawodową walkę stoczył 28 maja 2016 roku, mierząc się z reprezentantem Niemiec Konstantinem Airichem. Zimnoch pokonał rywala przez techniczny nokaut w czwartej rundzie, po tym gdy trener Airicha rzucił na ring ręcznik na znak poddania swojego zawodnika[52]. Po wygranym pojedynku, Polak wyraził chęć rewanżu z Mollo, twierdząc że potrzebowałby trzech miesięcy na przygotowania do tej walki[53].

Ponownie na ringu pojawił się 22 października 2016 roku, walcząc z Polakiem Marcinem Rekowskim. Zimnoch wygrał ten pojedynek po niejednogłośnej decyzji sędziów, dominując w początkowych rundach pojedynku[54].

Lata 2017-2019 edytuj

20 grudnia 2016 ogłoszono datę rewanżowego pojedynku z Amerykaninem Mikiem Mollo na 25 lutego 2017 roku[55]. Do walki doszło w Netto Arenie w Szczecinie. Walka miała zupełnie inny przebieg niż ich pierwsze starcie. Polak od pierwszego gongu kontrolował pojedynek, posyłając rywala na deski w drugiej rundzie. Po zakończeniu szóstej rundy, Mollo narzekał na ból w lewym barku, przez co jego narożnik zdecydował się na zakończenie pojedynku[56]. Zimnoch zwyciężył przez poddanie, wygrywając każdą rundę u wszystkich sędziów punktowych do czasu przerwania walki[57].

Kolejnym rywalem Polaka był Michael Grant. Amerykanin przed walka z Zimnochem był nieaktywny od ponad dwóch lat[58], a ostatnie zwycięstwo zanotował w roku 2011[59]. Do walki doszło 22 kwietnia 2017 roku w Legionowie. Zimnoch zwyciężył przez nokaut w drugiej rundzie, w której Grant był dwukrotnie liczony[60].

9 września 2017 roku przystąpił do walki z Joeyem Abellem. Obydwaj bokserzy wnieśli na wagę najwięcej w swojej dotychczasowej karierze. Amerykanin podczas ważenia wniósł 120 kilogramów, a Polak 106 kilogramów[61]. Walka trwała trzy rundy, w której to znany z mocnego ciosu Abell zwyciężył przez nokaut. Amerykanin napierał na Zimnocha od pierwszego starcia, raniąc go już w pierwszym starciu. Pojedynek zakończył się po kombinacji ciosów Abella, który posłał Zimnocha na matę ringu i nie zdołał wstać po nokdaunie[62].

Na początku 2019 roku Zimnoch poddał się głodówce, która trwała 21 dni[63]. Celem głodówki według Polaka było oczyszczenie organizmu z toksyn po antybiotykach przeciwko boreliozie, które przyjmował przez rok. W trakcie tego procesu Zimnoch schudł ponad 15 kilogramów, przenosząc się do niższej kategorii wagowej (junior ciężkiej)[64].

Na zawodowy ring powrócił 23 listopada 2019 roku na gali organizowanej przez Mateusza Borka, mierząc się z Krzysztofem Twardowskim. Zimnoch przegrał ten pojedynek przez techniczny nokaut w drugiej rundzie. Walka została przerwana przez sędziego po tym jak Twardowski zasypał rywala serią ciosów[65].

Wizerunek medialny edytuj

Do świadomości medialnej Zimnoch przebił się w 2013 roku za sprawą bójki z Arturem Szpilką podczas konferencji prasowej[66][67]. Niejednokrotnie wypowiadali się w wulgarnych słowach o sobie nawzajem[68], a w mediach szeroko komentowana była możliwa potyczka między nimi[69]. We wrześniu 2017 roku portal Interia.pl zwrócił uwagę, iż mimo passy porażek Szpilki (dwie porażki, ostatnie zwycięstwo w sierpniu 2015 roku) i przegranej Zimnocha z Abellem, ewentualne starcie między nimi nadal ma największy potencjał marketingowy w Polsce[70].

Lista walk na zawodowym ringu edytuj

Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Przegrana 22-3-1   Krzysztof Twardowski TKO 2/6 23.11.2019   Stadion Miejski w Radomiu, Radom Przejście do kategorii junior ciężkiej.
Przegrana 22-2-1   Joey Abell KO 3/12 09.09.2017   Stadion Miejski w Radomiu, Radom
Wygrana 22-1-1   Michael Grant KO 2/8 22.04.2017   Legionowo
Wygrana 21-1-1   Mike Mollo RTD 6/10 25.02.2017   Arena Szczecin, Szczecin
Wygrana 20-1-1   Marcin Rekowski SD 8/8 22.10.2016   Kopalnia soli, Wieliczka
Wygrana 19-1-1   Konstantin Airich TKO 4/6 28.05.2016   Arena Szczecin, Szczecin
Przegrana 18-1-1   Mike Mollo KO 1/10 20.02.2016   Arena Legionowo, Legionowo Walka o tytuł międzynarodowego mistrza Polski.
Wygrana 18-0-1   Gbenga Oluokun KO 2/8 17.10.2015   Kopalnia soli, Wieliczka
Wygrana 17-0-1   Artur Binkowski UD 8/8 19.10.2013   Kopalnia soli, Wieliczka
Wygrana 16-0-1   Mateusz Malujda UD 8/8 18.08.2013   Amfiteatr, Międzyzdroje
Wygrana 15-0-1   Oliver McCall UD 8/8 18.05.2013   Arena Legionowo, Legionowo
Wygrana 14-0-1   Damian Trzciński TKO 1/6 23.02.2013   Ergo Arena, Gdańsk
Wygrana 13-0-1   Ferenc Zsalek TKO 4/6 02.12.2012   OSiR Huragan Arena, Wołomin
Wygrana 12-0-1   Adnan Buharalija KO 1/6 30.06.2012   Atlas Arena, Łódź
Wygrana 11-0-1   Ben Nsafoah UD 6/6 02.06.2012   Hala Łuczniczka, Bydgoszcz
Wygrana 10-0-1   Vjekoslav Bajić KO 2/6 24.03.2012   Oświęcim
Wygrana 9-0-1   Gábor Farkas UD 4/4 03.12.2011   Hotel Hilton, Warszawa
Wygrana 8-0-1   Sebastian Tuchscherer TKO 3/4 15.10.2011   Spodek, Katowice
Wygrana 7-0-1   Toni Visić RTD 3/6 16.09.2011   Hala Torwar, Warszawa
Wygrana 6-0-1   Abdelhadi Hanine TKO 2/4 23.10.2010   Hotel Hilton, Warszawa
Wygrana 5-0-1   Remigijus Žiaušys UD 4/4 16.10.2010   Arena Legionowo, Legionowo
Wygrana 4-0-1   Panjoundoro Nsangou Aouna TKO 1/4 25.09.2010   Hala Torwar, Warszawa
Wygrana 3-0-1   Michael Moncrief TKO 3/4 29.05.2010   UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Remis 2-0-1   Joey Montoya MD 4/4 30.04.2010   UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Wygrana 2-0   Dustin Hedrick TKO 1/4 26.03.2010   UIC Pavilion, Chicago, Illinois
Wygrana 1-0   Keon Graham KO 1/4 20.02.2010   Horseshoe Casino, Hammond, Indiana

Legenda: TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, RTD – techniczna decyzja sędziów

Przypisy edytuj

  1. ↑ Zimnoch przed Grantem: nauczyłem się pokonywać takich kolosów (sport.tvp.pl) [online], sport.tvp.pl [dostęp 2018-04-19].
  2. ↑ Wywiad – Krzysztof Zimnoch. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  3. ↑ 54.Polish Junior National Championships – Grudziądz – March 22-26 2000. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  4. ↑ 24.Black Diamonds Junior Tournament – Myszków, Poland – June 8-11 2000. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  5. ↑ 55.Polish Junior National Championships – Elbląg – March 28 – April 1 2001. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  6. ↑ 25.Black Diamonds Junior Tournament – Myszków, Poland – June 7-9 2001. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  7. ↑ 17.Alexandria Tournament – Thessaloniki, Greece – November 26-28 2001. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  8. ↑ 73.Polish National Championships – Białystok – April 9-14 2002. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  9. ↑ 74.Polish National Championships – Jastrzębie – September 9-14 2003. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  10. ↑ 75.Polish National Championships Poznań September 22-26, 2004. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  11. ↑ 10.Polish U-20 National Championships – Zawiercie – March 14-17 2002. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  12. ↑ 11.Polish U-20 National Championships – Tychy – February 19-22 2003. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  13. ↑ 22.Feliks Stamm Tournament – Warsaw – March 16-19th 2005. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  14. ↑ 20.Ahmet Comert Tournament – Istanbul, Turkey – April 20-25 2005. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  15. ↑ 3.European Union Championships – Cagliari, Italy – June 4-11 2005. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  16. ↑ Polish National Championships – Płońsk – September 8-11 2005. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  17. ↑ 13.World Championships Mianyang, China November 13-20, 2005. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  18. ↑ 34.Chemie Pokal – Halle, Germany – April 27-29th 2006. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  19. ↑ 4.European Union Championships – Pecs, Hungary – May 23-27 2006. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  20. ↑ 35.Grand Prix – Ostrava, Czech Republic – September 28-30 2006. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  21. ↑ 78.Polish National Championships – Białystok – March 1-4 2007. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  22. ↑ 24.Feliks Stamm Tournament – Warsaw, Poland – March 21-24 2007. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  23. ↑ 5.European Union Championships – Dublin, Ireland – June 18-23 2007. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  24. ↑ 14.World Championships – Chicago, USA – October 23 – November 3 2007. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  25. ↑ 25.Feliks Stamm Memorial – Warsaw, Poland – March 12-15 2008. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  26. ↑ 26.Feliks Stamm Memorial – Warsaw, Poland – March 25-28 2009. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  27. ↑ 80.Polish National Championships – Pniewy – March 4-8 2009. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  28. ↑ Duals Poland – USA (Chicago Team) 14:4 January 16, 2010 Knurów, Poland. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  29. ↑ Krzysztof Zimnoch – biografia. Fightime.pl. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  30. ↑ Kozub: Zimnoch jedzie jak wygra. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  31. ↑ Zimnoch debiutuje. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  32. ↑ Zimnoch i mocni sparingpartnerzy. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  33. ↑ Ekspresowy Zimnoch i mocni sparingpartnerzy. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  34. ↑ Sprinter Zimnoch. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  35. ↑ Zimnoch tylko remisuje. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  36. ↑ Rehabilitacja Zimnocha. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  37. ↑ Zimnoch pod nowym szyldem w Newark. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  38. ↑ Ekspresowy debiut Zimnocha. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  39. ↑ Zimnoch: Artur bez powodu uderzył mnie z głowy. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  40. ↑ 'Atomowy byk' rywalem Zimnocha. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  41. ↑ Zimnoch zwycięża jednogłośnie na punkty. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  42. ↑ Zimnoch przed McCallem sparuje z 'Rexem'. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  43. ↑ Rekowski wygrywa przez efektowny nokaut. bokser.org. [dostęp 2020-04-17]. (pol.).
  44. ↑ Zimnoch vs. Malujda. boxrec.com. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  45. ↑ Zimnoch vs. Binkowski. boxrec.com. [dostęp 2020-04-17]. (ang.).
  46. ↑ Binkowski nie spełnił buńczucznych obietnic i przegrał z Zimnochem na punkty. sportowefakty.pl. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  47. ↑ Krzysztofa Zimnocha czeka operacja. bialystok.sport.pl. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  48. ↑ Zimnoch wciąż zmaga się z kontuzją: radość była przedwczesna = sport.onet.pl. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  49. ↑ Gbenga Oluokun rywalem Zimnocha w Wieliczce = bokser.org. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  50. ↑ Krzysztof Zimnoch vs. Gbenga Oluokun = boxrec.com. [dostęp 2020-04-18]. (ang.).
  51. ↑ Przykra sensacja: Mollo znokautował Zimnocha = bokser.org. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  52. ↑ Krzysztof Zimnoch vs. Konstantin Airich = boxrec.com. [dostęp 2020-04-18]. (ang.).
  53. ↑ Zimnoch zastopował Airicha i prosi Mollo o rewanż = bokser.org. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  54. ↑ Krzysztof Zimnoch wygrał z Rekowskim i czeka na rewanż z Mollo = bokser.org. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  55. ↑ Rewanż Zimnocha z Mollo 25 lutego w Szczecinie = sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  56. ↑ Dominacja Zimnocha! Mollo nie wyszedł do siódmej rundy= bokser.org. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  57. ↑ Krzysztof Zimnoch vs. Mike Mollo II= boxrec.com. [dostęp 2020-04-18]. (ang.).
  58. ↑ Michael Grant – BoxRec= boxrec.com. [dostęp 2020-04-18]. (ang.).
  59. ↑ Francois Botha vs. Michael Grant = boxrec.com. [dostęp 2020-04-18]. (ang.).
  60. ↑ Krzysztof Zimnoch vs. Michael Grant = boxrec.com. [dostęp 2020-04-18]. (ang.).
  61. ↑ Ważenie: Krzysztof Zimnoch (106 KG) vs Joey Abell (120 KG) = bokser.org. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  62. ↑ Abell rozbił Zimnocha = bokser.org. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  63. ↑ Krzysztof Zimnoch przez 21 dni nic nie jadł. Znamy przyczynę jego głodówki = sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  64. ↑ Zimnoch schudł na tyle, żeby zmienić kategorię wagową = sportowefakty.wp.pl. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  65. ↑ Twardowski zastopował Zimnocha w drugiej rundzie = bokser.org. [dostęp 2020-04-18]. (pol.).
  66. ↑ Zimnoch i Szpilka walczą poza ringiem [W najnowszej POLITYCE] | Zarzuty wagi ciężkiej – strona 1 – Polityka.pl [online], www.polityka.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  67. ↑ Andrzej Wasilewski: W grudniu walka Szpilki z Zimnochem – WP SportoweFakty [online], sportowefakty.wp.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  68. ↑ Walka Artur Szpilka – Krzysztof Zimnoch znowu na horyzoncie – Polskatimes.pl [online], www.polskatimes.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).
  69. ↑ Zimnoch: czuję się jakbym był już mistrzem świata (sport.tvp.pl) [online], sport.tvp.pl [dostęp 2018-04-19].
  70. ↑ Szpilka – Zimnoch. Walka wieczoru na przekór porażkom – eurosport.interia.pl [online], eurosport.interia.pl [dostęp 2018-04-19] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Krzysztof_Zimnoch&oldid=72139593”