Ludwika Orańska
Ludwika Orańska, urodzona jako Wilhelmina Fryderyka Aleksandra Anna Ludwika Orańska-Nassau (ur. 5 sierpnia 1828 w Hadze, zm. 30 marca 1871 w Sztokholmie) – księżniczka holenderska, królowa Szwecji i Norwegii.
| ||
| ||
| Królowa Szwecji i Norwegii | ||
| Okres | od 1859 do 1871 | |
| Jako żona | Karola XV | |
| Poprzedniczka | Józefina de Beauharnais-Bernadotte | |
| Następczyni | Zofia Wilhelmina Nassau | |
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | Orańska-Nassau | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 sierpnia 1828 Haga | |
| Data i miejsce śmierci | 30 marca 1871 Sztokholm | |
| Ojciec | Fryderyk Holenderski | |
| Matka | Ludwika Pruska | |
| Mąż | Karol XV | |
| Dzieci | Luiza, Karol | |
| Odznaczenia | ||
| ||
ŻyciorysEdytuj
Była najstarszym dzieckiem księcia Niderlandów Fryderyka, drugiego syna króla Niderlandów, Wilhelma I i królowej Wilhelminy Pruskiej. Jej matką była księżna Ludwika, ósme dziecko Fryderyka Wilhelma, króla Prus i królowej Luizy. Ludwika miała dwóch młodszych braci, którzy zmarli we wczesnym dzieciństwie i młodszą siostrę – Wilhelminę Fryderykę Annę Elżbietę Marię (1841–1910).
Księżniczka Luiza wyszła za mąż 19 czerwca 1850 za następcę tronu Szwecji i Norwegii, księcia Karola. Jej mąż był synem króla szwedzkiego i norweskiego, Oskara I i jego żony Józefiny de Beauharnais-Bernadotte. Księżniczka Ludwika i książę Karol mieli dwoje dzieci:
Ludwika została królową Szwecji, kiedy jej teść zmarł 8 lipca 1859. Jej mąż został nowym królem jako Karol XV w Szwecji i Karol IV w Norwegii. Księżniczka Ludwika otrzymała tytuł królowej Szwecji i Norwegii.
Królowa Ludwika zmarła 30 marca 1871 w Sztokholmie.
Linki zewnętrzneEdytuj
historiska personer.nu (szw.) [dostęp 1 stycznia 2011]