Luiza Belgijska

Luiza Koburg, właśc. Louise-Marie Amélie de Saxe-Cobourg-et-Gotha, Princesse de Belgique (ur. 18 lutego 1858 w Brukseli, zm. 1 marca 1924 w Wiesbaden) – księżniczka belgijska, księżna Saksonii-Coburga-Gothy, najstarsza córka Leopolda II, króla Belgów i królowej Marii Henrietty. Siostra Leopolda, Stefanii Klotyldy i Klementyny.

Małżeństwo edytuj

W 1875 roku, w wieku siedemnastu lat, poślubiła swojego kuzyna Ferdynanda Filipa Koburga-Koháry'ego, syna Augusta i Klementyny Orleańskiej. Z małżeństwa tego miała dwójkę dzieci:

Leopolda Klemensa z Saksonii-Coburga-Gothy (ur. 19 lipca 1878 – zm. 27 kwietnia 1916 w Wiedniu)
Dorotę Marię z Saksonii-Coburga-Gothy (ur. 30 kwietnia 1881 w Wiedniu, zm. 21 stycznia 1967), późniejszą żonę księcia Ernsta Günthera ze Szlezwika-Holsztynu-Sonderburga-Augustenburga.

Romans z Mattachichem edytuj

Pobyt i wystawne życie na dworze austriackim, gdzie mieszkała księżna, przyczynił się do jej kłopotów finansowych. W 1897 roku zainteresowała się chorwackim arystokratą, hrabią Gezą Mattachichem, wkrótce znajomość przekształciła się w romans. Zdradzony mąż zawiązał spisek, doprowadził do uwięzienia hrabiego (skazano go za oszustwo), natomiast Luiza została umieszczona w klinice psychiatrycznej w Döblingu, później w Lindenhofie, koło Drezna. Po siedmiu latach, z pomocą Mattachicha (który tymczasem został uniewinniony i wypuszczony z więzienia) uciekła ze szpitala. W 1906 roku rozwiodła się z Filipem, ale Gezy Mattachicha nigdy nie poślubiła.

Kłopoty finansowe edytuj

Zadłużonej księżnej nie udało się porozumieć z ojcem w sprawach finansowych. Po jego śmierci w 1909 roku otrzymała spadek, który wydała na spłatę długów. Odseparowana od ponownie uwięzionego Mattachicha, mieszkała w Austrii lub Niemczech, pozbawiona środków do życia. W swoich zapiskach odnotowała: Nie wiedziałam, gdzie będę spała wieczorem i czy zjem jutro obiad.

W 1910 roku, wraz z siostrami, wytoczyła państwu belgijskiemu serię procesów, które przegrała. Zmarła w biedzie w Wiesbaden. Napisała autobiograficzną książkę Dwory, których upadek widziałam.