Matwiej Manizer

rosyjski rzeźbierz

Matwiej Gienrichowicz Manizer (ros. Матвей Генрихович Манизер, ur. 5 marca?/17 marca 1891 w Petersburgu, zm. 20 grudnia 1966 w Moskwie) – radziecki rzeźbiarz.

Matwiej Manizer
Матвей Генрихович Манизер
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1891
Petersburg

Data i miejsce śmierci

20 grudnia 1966
Moskwa

Dziedzina sztuki

rzeźba

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Ludowy Artysta ZSRR Zasłużony Działacz Sztuk RFSRR
Order Lenina Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”

Życiorys edytuj

W 1914 ukończył studia na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Petersburskiego, później zajmował się rysunkiem technicznym, następnie został artystą plastykiem, w latach 1911–1916 studiował w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. W latach 1918–1920 brał udział w wykonywaniu leninowskiego „planu propagandy monumentalnej”, pomiędzy 1920 a 1921 wykonał cementowy relief „Robotnik” w moskiewskim Pasażu Pietrowskim. Tworzył rzeźby kameralne (głównie portrety) i pomniki w stylu akademickiego realizmu, w latach 1936–1939 wykonał 20 figur z brązu na stacji moskiewskiego metraPlac Rewolucji”. W 1921 wykonał monumentalne popiersie Marksa w Kałudze, później zaprojektował pomniki Wołodarskiego w Leningradzie (1925) i pomniki Lenina w Chabarowsku (1925), Pietrozawodsku (1933), Mińsku (1933) i Uljanowsku (1940). W 1931 wykonał pomnik „Pamięci Ofiar 9 stycznia 1905” w Leningradzie, w 1935 pomnik Tarasa Szewczenki w Charkowie, w 1947 pomnik Zoi Kosmodiemjanskiej w Tambowie, w 1949 pomnik Iwana Pawłowa w Riazaniu oraz, w latach 1937–1950, wiele pomników i popiersi Stalina, które później zostały zdemontowane. W latach 1947–1966 był wiceprezydentem Akademii Sztuk Pięknych ZSRR. Trzykrotnie otrzymał Nagrodę Stalinowską (1941, 1943 i 1950), otrzymał tytuł Ludowego Artysty ZSRR (1958). Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Bibliografia edytuj