Michał Janocha
Michał Robert Janocha[1] (ur. 27 października 1959 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie historii, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, biskup pomocniczy warszawski od 2015.
| Biskup tytularny Bariki | |||
 Michał Janocha (2010) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
27 października 1959 | ||
| Biskup pomocniczy warszawski | |||
| Okres sprawowania |
od 2015 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
28 maja 1987 | ||
| Nominacja biskupia |
9 maja 2015 | ||
| Sakra biskupia |
14 czerwca 2015 | ||
| Odznaczenia | |||
| |||
| Data konsekracji |
14 czerwca 2015 |
|---|---|
| Miejscowość |
Warszawa |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Życiorys edytuj
Urodził się 27 października 1959 w Warszawie[2]. Siostrzeniec polityka Jana Olszewskiego[3]. Kształcił się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Batorego. W latach 1978–1982 studiował historię sztuki w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, uzyskując w 1983 magisterium. W latach 1982–1987 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 28 maja 1987 w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie kardynał Józef Glemp[4][5]. Inkardynowany został do archidiecezji warszawskiej[6]. W latach 1988–1993 kontynuował studia z zakresu historii i historii sztuki w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[6], gdzie w 1993 na podstawie dysertacji Ikonografia Mszy Świętej w średniowiecznej i nowożytnej sztuce polskiej otrzymał doktorat nauk humanistycznych w zakresie nauk o sztuce[1]. W 2003 na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie po przedłożeniu rozprawy Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu uzyskał habilitację z nauk humanistycznych w zakresie historii[1][2].
W latach 1987–1988 pracował jako wikariusz i katecheta w parafii w Izabelinie[6]. W latach 1990–1994 pełnił posługę kapelana w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach. W 2009 został rezydentem w parafii św. Zygmunta w Warszawie[5]. W latach 1988–1990 był pracownikiem Muzeum Archidiecezji Warszawskiej. W 1989 współzakładał miesięcznik społeczno-religijny „Credo”, następnie w latach 1989–1993 był jego redaktorem naczelnym, do 1999 pozostał członkiem redakcji. Został członkiem Rady Prymasowskiej Budowy Kościołów w Archidiecezji Warszawskiej, Komisji Architektoniczno-Artystycznej przy Kurii Metropolitalnej Warszawskiej oraz konsultorem Rady ds. Kultury Episkopatu Polski[2]. W 2004 otrzymał godność kapelana Jego Świątobliwości[5].
W latach 1992–2011 był zatrudniony w Akademii Teologii Katolickiej (następnie Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego)[2][7] na stanowiskach: asystenta (od 1992), adiunkta przy Katedrze Historii Sztuki Nowożytnej (od 1995) i profesora nadzwyczajnego przy Katedrze Historii Sztuki Bizantyńskiej i Postbizantyńskiej (od 2004)[2]. W latach 2002–2011 pełnił funkcję kierownika Katedry Historii Kultury Chrześcijańskiego Wschodu w Instytucie Historii Sztuki. Od 2008 do 2010 był wykładowcą na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[7]. W 2010 został profesorem w Instytucie Badań Interdyscyplinarnych „Artes Liberales” (przekształconego w Wydział „Artes Liberales”[1]) Uniwersytetu Warszawskiego[7]. W latach 2009–2013 pełnił funkcję ojca duchownego w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie[4]. W 2013 został dyrektorem biblioteki seminaryjnej i spowiednikiem alumnów[5]. Jego zainteresowania naukowe dotyczą sztuki i tradycji bizantyńskiej, teologii sztuki oraz badań porównawczych kultury chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu[7]. Wszedł w skład Stowarzyszenia Historyków Sztuki. W 2000 został jurorem Fundacji im. Ks. Janusza Pasierba[2]. Wraz z Waldemarem Delugą współredaktor periodyku „Series Byzantina. Studies on Byzantine and Postbyzantine Art”[7].
9 maja 2015 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej ze stolicą tytularną Barica[6][8]. Święcenia biskupie przyjął 14 czerwca 2015 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie[9]. Głównym konsekratorem był kardynał Kazimierz Nycz, arcybiskup metropolita warszawski, zaś współkonsekratorami Józef Michalik, arcybiskup metropolita przemyski, i arcybiskup Celestino Migliore, nuncjusz apostolski w Polsce[10]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Marana tha” (Przyjdź, Panie)[11].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 2016 został przewodniczącym Rady ds. Kultury i Ochrony Dziedzictwa Kulturowego[12].
Powołany w skład rad muzeów przy Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego (2021)[13] oraz przy Zamku Królewskim w Warszawie (2022)[14].
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
W 2020 prezydent RP Andrzej Duda nadał mu Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[15].
W 2018 otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[16] a w 2023 Medal „Pro Bono Poloniae”[17].
Został laureatem m.in.: nagrody Fundacji im. Ks. Janusza St. Pasierba (1999), nagrody „Przeglądu Wschodniego” w kategorii autorów krajowych za książkę Ukraińskie i białoruskie ikony świąteczne w dawnej Rzeczypospolitej. Problem kanonu (2002)[2], nagrody Feniks „Pro Autore” przyznanej przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich za książkę Ikony w Polsce. Od średniowiecza do współczesności (2009)[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Michał Janocha, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2017-04-21].[martwy link]
- ↑ a b c d e f g h Nota biograficzna Michała Janochy na stronie Komisji Speculum Byzantinum. speculum.ibi.uw.edu.pl. [dostęp 2015-05-09].
- ↑ I. Świerdzewska. Życie najwyższą sztuką. „Idziemy”. nr 24 (507), 14 czerwca 2015. ISSN 1734-9079. [dostęp 2016-11-09].
- ↑ a b Nowy biskup pomocniczy w Warszawie. episkopat.pl (arch.), 2015-05-09. [dostęp 2016-11-09].
- ↑ a b c d Nota biograficzna Michała Janochy na stronie Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Warszawie. wmsd.waw.pl (arch.). [dostęp 2016-11-09].
- ↑ a b c d Nomina di Ausiliare di Warszawa (Polonia). press.vatican.va, 2015-05-09. [dostęp 2015-05-09]. (wł.).
- ↑ a b c d e f Michał Janocha na stronie Wydziału „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego. obta.uw.edu.pl (arch.). [dostęp 2017-08-04].
- ↑ Warszawa: ks. prał. Michał Janocha – biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej. episkopat.pl (arch.), 2015-05-09. [dostęp 2016-11-09].
- ↑ Święcenia biskupie ks. prał. Michała Janochy. ekai.pl (arch.), 2015-06-15. [dostęp 2017-02-14].
- ↑ Michał Janocha. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-06-01]. (ang.).
- ↑ Ks. Michał Janocha mianowany biskupem pomocniczym. archidiecezja.warszawa.pl (arch.), 2015-05-09. [dostęp 2017-02-14].
- ↑ ŚDM, rodzina, uchodźcy, związki niesakramentalne – zakończyło się 373. zebrania KEP. ekai.pl, 2016-06-08. [dostęp 2023-03-24].
- ↑ Dz.Urz.MKDNiS.2021.3. [dostęp 2024-01-14].
- ↑ Dz.Urz.MKDN.2022.27. [dostęp 2024-01-14].
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 268 – pkt 13. [dostęp 2021-01-21].
- ↑ Baza nagrodzonych na dole strony: Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 2019-10-05].
- ↑ Wręczenie odznaczeń państwowych oraz medali „Stulecia Odzyskanej Niepodległości”, „Pro Bono Poloniae” i „Pro Patria”. kombatanci.gov.pl, 2023-11-22. [dostęp 2023-11-22].
Linki zewnętrzne edytuj
- Nota biograficzna Michała Janochy na stronie archidiecezji warszawskiej. [dostęp 2023-03-24].
- Michał Janocha na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2016-07-04].
- Michał Janocha [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2015-05-09] (ang.).
- Michał Janocha w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2019-07-17].