Wikipedia

Mieczysław Urbański (generał)

Mieczysław Urbański (ur. 17 czerwca 1923 w Stanisławowie, zm. 27 lutego 1997 w Szczecinie) – generał brygady ludowego Wojska Polskiego.

Mieczysław Urbański
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

17 czerwca 1923
Stanisławów

Data i miejsce śmierci

27 lutego 1997
Szczecin

Przebieg służby
Lata służby

1945–1989

Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Stanowiska

adiunkt w Katedrze Taktyki Ogólnej i Sztuki Operacyjnej ASG WP, szef sztabu 8 Dywizji Zmechanizowanej, dowódca 12 Dywizji Zmechanizowanej, komendant CDO, szef Zarządu w Głównym Zarządzie Szkolenia Bojowego WP

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Służba w wojsku edytuj

Syn Jana. Od marca 1945 służył jako szeregowy w 2 Zapasowym Pułku Piechoty w Krakowie[1]. W 1947 ukończył Oficerską Szkołę Piechoty nr 1 w Krakowie i został promowany do stopnia podporucznika w korpusie oficerów piechoty. Po promocji został dowódcą plutonu w 25 pułku piechoty we Wrocławiu. Pułk ten wchodził w skład 10 Dywizji Piechoty w Jeleniej Górze. Od 1949 dowódca kompanii w 27 pułku piechoty w Kłodzku. W 1949 ukończył kurs dowódców batalionu w Wyższej Szkole Piechoty w Rembertowie. Po ukończeniu kursu pozostał w Wyższej Szkole Piechoty na stanowisku wykładowcy taktyki. Następnie został przeniesiony do Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego, gdzie był wykładowcą, starszym wykładowcą i adiunktem w Katedrze Taktyki Ogólnej i Sztuki Operacyjnej. Od 1967 do 1969 zastępca dowódcy i szef sztabu 8. Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie, potem dowódca 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie (1969-1973). W październiku 1972 na mocy uchwały Rady Państwa PRL mianowany na stopień generała brygady; nominację wręczył mu 11 października 1972 w Belwederze przewodniczący Rady Państwa prof. Henryk Jabłoński. W latach 1973-1980 był komendantem Centrum Doskonalenia Oficerów im. gen. armii Stanisława Popławskiego w Rembertowie, w latach 1980–1989 szefem Zarządu Planowania i Zaopatrywania w Materiały Szkoleniowe w Głównym Zarządzie Szkolenia Bojowego WP w Warszawie. Po ukończeniu 65 roku życia, 5 kwietnia 1989 został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku[2]. Mieszkał w Szczecinie, gdzie zmarł i został pochowany.

Działacz PZPR, delegat na VI Zjazd PZPR (1971).

Żonaty, żona Barbara Urbańska[3].

Wykształcenie wojskowe edytuj

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Faszcza 2015 ↓, s. 178.
  2. ↑ Królikowski J., Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990, t. IV, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010, str. 176
  3. ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 175-176

Bibliografia edytuj

  • Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.
  • Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 175-176.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Urbański_(generał)&oldid=68809658”