An-Nabigha az-Zubjani

An-Nabigha az-Zubjani (arab. النابغة الذبياني), właśc. Zijad ibn Mu’awija (ur. ok. 535; zm. ok. 604) – pisarz i poeta dworski, jeden z ostatnich arabskich poetów czasów przed-islamskich. An-Nabigha znaczy po arabsku: geniusz.^[1]

Zaliczany do sześciu najznamienitszych poetów arabskich czasów przed-islamskich; wielu znawców tematu uważa go nawet za pierwszego pośród tych sześciu. Przebywał i tworzył m.in. na dworach: Ghassanidów i Lachmidów. Pisał głównie panegiryki, satyry i kasydy.

Najbardziej znana jego kasyda opisuje wielbłądzicę i dzikiego byka. Uznawana jest ona za tzw. mullakkę, czyli jedną z kasyd znajdującą się w zbiorze siedmiu^[2] najpiękniejszych kasyd staroarabskich, zestawionego w VIII w. przez Hammada ar-Rawiję.

Przypisy edytuj

↑ Esat Ayyıldız, Klasik Arap Şiirinde Emevî Dönemine Kadar Hiciv. Ankara: Gece Kitaplığı, 2020. s.200-210.
↑ według innych źródeł^[jakich?]: dziewięciu lub dziesięciu

Bibliografia edytuj

Nabigha - hasło w Onet.wiem
Mullakki - hasło w Onet.wiem
al-Nābighah al-Dhubyānī, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03] (ang.).
Nabigha - zbiór polskich przekładów prac poety

[1] Esat Ayyıldız, Klasik Arap Şiirinde Emevî Dönemine Kadar Hiciv. Ankara: Gece Kitaplığı, 2020. s.200-210.

[2] według innych źródeł^[jakich?]: dziewięciu lub dziesięciu

[1]

[2]