Neoaeshnidatakson ważek z podrzędu Epiprocta i infrarzędu różnoskrzydłych.

Neoaeshnida
Bechly, 1996
Okres istnienia: kreda–dziś
145/0
145/0
Ilustracja
Żagnica sina z rodziny żagnicowatych
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

ważki

Podrząd

Epiprocta

(bez rangi) Euepiproctophora
(bez rangi) Anisopteromorpha
(bez rangi) Trigonoptera
(bez rangi) Pananisoptera
(bez rangi) Neoanisoptera
Infrarząd

ważki różnoskrzydłe

(bez rangi) Euanisoptera
(bez rangi) Aeshnoptera
(bez rangi) Aeshnomorpha
(bez rangi) Panaeshnida
(bez rangi) Aeshnida
(bez rangi) Paneuaeshnida
(bez rangi) Euaeshnida
(bez rangi) Neoaeshnida

Morfologia edytuj

U ważek tych spośród dwóch dodatkowych żyłek ukośnych między drugą gałęzią żyłki radialnej tylnej a żyłką interradialną dystalna uległa w tej grupie zanikowi, a bazalna przesunięciu w kierunku subnodusa. Sektor medialny spłaszczony jest dobrze wyodrębniony, niezygzakujący, w pierwotnym planie budowy całkowicie równoległy w przebiegu do żyłki medialnej przedniej. Dystalna strona drugiej gałęzi wtórnej żyłki medialnej przedniej w trójkącie dyskoidalnym jest wyraźnie zagięta kanciasto lub zakrzywiona. Żyłka trygonalna stanowi silnie uwypukloną wtórną żyłkę podłużną w części postdyskoidalnej. Żyłki medialna tylna i kubitalna przednia biegną równolegle do siebie i aż po krawędź skrzydła oddzielone są tylko pojedynczym szeregiem komórek. Odwłok ma wyraźne żeberka boczne na tergitach[1].

U larw z tej grupy formująca maskę warga dolna ma silniej rozszerzony ku wierzchołkowi przedbródek niż u taksonów bardziej bazalnych. Wierzchołek odwłoka larwy ma silnie wydłużoną piramidę analną o długich paraproktach i wyrostkach epiproktu[1].

Taksonomia edytuj

Takson ten wprowadzony został w 1996 roku przez Güntera Bechly’ego[2]. Jego filogenetyczna systematyka według pracy Bechly’ego z 2007 roku do rangi rodziny przedstawia się następująco[3]:

Przypisy edytuj

  1. a b Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Euanisoptera / Aeshnoptera, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.
  2. Günter Bechly, Morphologische Untersuchungen am Flügelgeäder der rezenten Libellen und deren Stammgruppenvertreter (Insecta; Pterygota; Odonata), unter besonderer Berücksichtigung der Phylogenetischen Systematik und des Grundplanes der *Odonata, „Petalura”, Special Volume 2, 1996, s. 1–402.
  3. Günter Bechly, Phylogenetic classification of fossil and extant odonates, [w:] Günter Bechly, Phylogenetic Systematics of Odonata, Böblingen 2007.