Niedobczyce

dzielnica Rybnika

Niedobczyce (śl. Ńydobczyce, niem. Niedobschütz, cz. Nedobčice) – dzielnica Rybnika położona w południowo-zachodniej części miasta. W latach 1955–1975 stanowiły samodzielne miasto. Liczy ponad 11 000 mieszkańców.

Niedobczyce
Dzielnica Rybnika
Ilustracja
Budynek starej szkoły w Niedobczycach
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miasto

Rybnik

Prawa miejskie

1954-1975

W granicach Rybnika

27 maja 1975[1]

SIMC

0942937

Populacja (2023)
• liczba ludności


11 432[2]

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

44-270

Tablice rejestracyjne

SR

Położenie na mapie Rybnika
Położenie na mapie
Położenie na mapie Rybnika
50°03′58,029″N 18°30′08,328″E/50,066119 18,502313
Strona internetowa

Miejscowość Niedobczyce była w latach 1945–1954 siedzibą gminy Niedobczyce. W 1954 wieś należała i była siedzibą władz gromady Niedobczyce, ale zanim gromada zaczęła funkcjonować, rozwiązano ją i przekształcono w miasto. Niedobczyce bardzo dobrze skomunikowane z innymi miejscowościami oraz resztą dzielnic Rybnika. W dzielnicy regularnie zatrzymują się pociągi Kolei Śląskich oraz kursują autobusy Komunikacji miejskiej w Rybniku. Linie autobusowe obsługujące Niedobczyce: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 21, 22, 23, 24 oraz 39.

Położenie edytuj

Niedobczyce położone są w południowej części Rybnika, na kilku wzgórzach oraz w rozległej dolinie wzdłuż rzeki Nacyny. Od południa Niedobczyce sąsiadują z miastem Radlin w powiecie wodzisławskim, od wschodu z dzielnicą Popielów, z zachodu Niewiadom, z północnego wschodu z dzielnicą Zamysłów i dzielnicą Radziejów oraz z dzielnicą Zebrzydowice z północnego zachodu.

Nazwa edytuj

Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od imienia jej dawnego właściciela - Niedobka, lub Niedobki[potrzebny przypis]. Zanim Niedobczyce stały się częścią Rybnika historyczne dokumenty notowały je jako osobną miejscowość. W łacińskim dokumencie z 1228 roku wydanym przez Kazimierza I opolskiego miejscowość zanotowana została w szeregu miejscowości założonych na prawie polskim iuris Polonici[3] w zlatynizowanej, staropolskiej formie Nedobcici[4]. W 1531 notowana jako Niedobtzitze, a w 1584 jako Niedobschitz[5].

Historia edytuj

 
Dawny herb Niedobczyc przedstawiający bróg
 
Szkoła Podstawowa nr 21

Dzieje Niedobczyc sięgają XIII wieku[5]. Miejscowość założona była pierwotnie na prawie polskim iure polonico[3] i podlegała władzy książęcej Kazimierza I opolskiego. Mieszkańcy wsi zobowiązani byli do świadczenia dla niego powinności służebnych wynikających z tego prawa takich jak: stan, stróża, powoz, przewod, bobrownicy, psiarego i innych. W 1228 Kazimierz opolski przekazał wieś w uposażenie klasztoru w Czarnowąsach zachował jednak przysługujące władzy książęcej prawa polskie[3].

Do połowy XIX wieku była to, jak wiele jej podobnych, niewielka, rolnicza wioska. Powstanie kolei i rozwój przemysłu węglowego spowodował gwałtowny przyrost mieszkańców, a co za tym idzie rozbudowę Niedobczyc. W latach 1892–1896 wybudowano tam kopalnię, o niemieckiej nazwie „Römer”, w ślad za nią powstało osiedle robotnicze. Po pierwszej wojnie światowej, w 1936 roku nazwę kopalni zmieniono na podobnie brzmiącą, ale polską- „Rymer”, od nazwiska pierwszego wojewody śląskiego, Józefa Rymera[6].

Dnia 25 stycznia 1920 roku w Niedobczycach utworzone zostało gniazdo najstarszej polskiej organizacji sportowej Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Koło to podlegało organizacyjnie Towarzystwu Gimnastycznemu „Sokół” w Rybniku[7] i należało do szeregu sekcji gimnastycznych śląskiego Sokoła. W roku 1932 niedobczyckie koło tej organizacji liczyło 42 członków[8].

W 1955 roku, miejscowość po połączeniu z sąsiednim Niewiadomiem (Górnym i Dolnym), Beatą, Popielowem i Radziejowem, otrzymała prawa miejskie. Ten stan trwał do 1975 roku, kiedy Niedobczyce stały się jedną z dzielnic Rybnika.

Ludzie związani z miejscowością edytuj

14 lutego 1928 roku urodził się w Niedobczycach Władysław Basista[9], 25 października 1934 roku Damian Zimoń, 18 kwietnia 1937 roku Alojzy Gryt a 29 grudnia 1943 roku polski gimnastyk olimpijski Wilhelm Kubica.

Zabudowa edytuj

 
Familoki na ulicy Andersa
 
Ulica Obrońców Pokoju

W dzielnicy znajdują się m.in.:

Przypisy edytuj

  1. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 87
  2. Rybniczan wciąż ubywa. W której dzielnicy najwięcej? | Rybnicka.eu - Twoja Gazeta Rybnicka, Twój Rybnik [online], rybnicka.eu [dostęp 2024-04-24] (pol.).
  3. a b c Grünhagen 1857 ↓, s. 4.
  4. Grünhagen 1857 ↓, s. 3.
  5. a b Franz Idzikowski,"Geschichte Stadt udn ehemaligen Herrschaft Rybnik in Oberschlesien", Maruschke&Berendt, Breslau 1861, str. 16.
  6. Michał Bulsa, Patronackie osiedla robotnicze. Tom 2: Zagłębie Dąbrowskie, Ziemia Rybnicka, Ziemia Wodzisławska, Łódź 2023, s. 115-117.
  7. "Działalność Towarzystwa gimnastycznego „Sokół” na ziemi rybnickiej w latach 1898–1939", Rybnicki Kurier Muzealny nr 4, czerwiec 2012
  8. "Encyklopedia powstań śląskich", Instytut Śląski w Opolu, Opole 1982, str. 563, hasło "Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" - dzielnica Śląska".
  9. Rada Miasta Katowice, UCHWAŁA NR LIX/1219/18 RADY MIASTA KATOWICE z dnia 11 września 2018 r. w sprawie przyznania ks. Władysławowi Basiście tytułu "Honorowy Obywatel Miasta Katowice", Katowice, 11 września 2018 (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Colmar Grünhagen: Regesten zur Schleisischen Geschichte. Erster Band. Urkunden des klosters Czarowanz. Breslau: Josef Max & COMP., 1857.

Linki zewnętrzne edytuj