Oficyna Literacka
Oficyna Literacka – polskie wydawnictwo założone w 1978 roku w Krakowie.
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1978 |
Działalność
edytujWydawnictwo zostało założone w 1978 roku w Krakowie jako Krakowska Oficyna Studentów (KOS) przez Henryka Karkoszę. W 1982 roku KOS została przemianowana na Oficynę Literacką. Do 1989 roku wydawnictwo działało w drugim obiegu wydawniczym[1].
Po transformacji ustrojowej w Polsce, związanej z przyjęciem modelu gospodarki wolnorynkowej, wydawnictwo radziło sobie „kiepsko”[2]. Pod koniec lat 90. XX wieku Oficyna Literacka zaprzestała wydawania książek. Próby reaktywowania wydawnictwa ustały w 2004 roku, gdy Bronisław Wildstein i Bogusław Sonik oskarżyli Henryka Karkoszę o tajną współpracą ze Służbą Bezpieczeństwa[2]. Jeszcze jedna próba reaktywacji została podjęta w 2011 roku[2].
Swoim profilem Oficyna Literacka obejmowała: literaturę piękną, eseistykę, publicystykę literacką, wspomnienia, historię najnowszą, politologię[1].
Nakładem Oficyny ukazywała się literatura emigracyjna i krajowa (seria Biblioteka Poetów), przekłady utworów, m.in.: Vladimira Nabokova, Borisa Pasternaka, Aleksandra Sołżenicyna, George'a Orwella, Milana Kundery; teksty filozoficzne (m.in. Józefa Marii Bocheńskiego, Leszka Kołakowskigo), polityczne (m.in. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, Alaina Besançon), krajowe przedruki periodyków: Aneksu, Zeszytów Literackich, wybory z paryskiej Kultury, Brulionu, Almanachu Humanistycznego[1].
W sumie nakładem Krakowskiej Oficyny Studentów i Oficyny Literackiej ukazało się około sto czterdzieści tytułów[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Oficyna Literacka, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2019-12-06].
- ↑ a b c d Ryszard Kozik: Oficyna Literacka reaktywacja – dzięki Tranströmerowi. Gazeta Wyborcza Kraków, 7 listopada 2011. [dostęp 2019-12-06].