Olga Morozowa

tenisistka rosyjska

Olga Wasiljewna Morozowa, ros. Ольга Васильевна Морозова, zamężna Rubenowa (ur. 22 lutego 1949 w Moskwie) – tenisistka rosyjska, zwyciężczyni wielkoszlemowego French Open w grze podwójnej, finalistka French Open i Wimbledonu w grze pojedynczej, reprezentantka w Pucharze Federacji.

Olga Morozowa
Pełne imię i nazwisko

Olga Wasiljewna Morozowa Rubenowa

Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1949
Moskwa

Wzrost

170 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Status profesjonalny

1968

Zakończenie kariery

1977

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

7 (3 listopada 1975)

Australian Open

QF (1972, 1975)

Roland Garros

F (1974)

Wimbledon

F (1974)

US Open

QF (1972)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

21

Australian Open

F (1975)

Roland Garros

W (1974)

Wimbledon

SF (1974)

US Open

F (1976)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  ZSRR
Uniwersjada
złoto Moskwa 1973 gra pojedyncza
złoto Moskwa 1973 gra podwójna
złoto Moskwa 1973 gra mieszana

Kariera tenisowa

edytuj

Praworęczna Olga Morozowa preferowała ofensywny styl gry „serwis-wolej”. Jest uważana za najwybitniejszą reprezentantkę ZSRR w tenisie, pierwszą z tytułem wielkoszlemowym, a także pierwszą z tytułem międzynarodowej mistrzyni USA (halowe mistrzostwo w 1973 z Maryną Kroszyną). W 1965 wygrała grę pojedynczą juniorek na Wimbledonie. W 1968 w parze z Gruzinem w barwach radzieckich Aleksandrem Metrewelim dotarła po raz pierwszy do wimbledońskiego finału gry mieszanej, przegrywając z Australijczykami Kenem Fletcherem i Margaret Court 1:6, 12:14. Dwa lata później w finale miksta na Wimbledonie, ponownie z Metrewelim, nie sprostała Rumunowi Ilie Năstase i Amerykance Rosie Casals, przegrywając po zaciętym meczu 3:6, 6:4, 7:9.

W grze pojedynczej w każdej z imprez Wielkiego Szlema doszła przynajmniej do ćwierćfinału. Najlepsze rezultaty uzyskała w 1974, kiedy spotkała się w finale French Open i Wimbledonu z Chris Evert. Oba mecze przegrała w dwóch setach. Na mistrzostwach Francji powetowała sobie porażkę singlową tytułem w grze podwójnej, partnerując swojej finałowej rywalce Evert. W drodze do finału na Wimbledonie pokonała w ćwierćfinale obrończynię tytułu Billie Jean King, a w półfinale Brytyjkę Virginię Wade. Miała na koncie także zwycięstwa m.in. nad Evonne Goolagong, Haną Mandlíkovą, Mimą Jaušovec, Wendy Turnbull, Virginią Ruzici. W latach 19731976 figurowała w czołowej dziesiątce rankingu światowego, w tym jako nr 4 w 1974.

Do innych znaczących osiągnięć singlowych Morozowej można zaliczyć finał Italian Open w Rzymie w 1972 (porażka z Lindą Tueno) oraz mistrzostwo Europy amatorów w tymże roku. W 1971 wygrała międzynarodowe mistrzostwa Polski. Kilkakrotnie zdobywała tytuł mistrzyni ZSRR. Karierę zawodową zakończyła formalnie w 1977, kiedy władze radzieckie zabroniły międzynarodowych kontaktów sportowych w proteście wobec dopuszczenia do rywalizacji zawodników z RPA. Od tego czasu występowała jedynie w rozgrywkach Pucharu Federacji, w ramach których łącznie rozegrała 18 spotkań (z czego 14 zwycięskich). Ostatni raz wystąpiła w reprezentacji ZSRR w 1980, ponosząc dotkliwą porażkę z Tracy Austin.

Ukończyła studia medyczne na uniwersytecie w Moskwie, wyszła za mąż za inżyniera Wiktora Rubenowa. Po zakończeniu kariery zawodniczej była m.in. trenerką narodowej ekipy radzieckiej i brytyjskiej oraz osobistą trenerką Jeleny Diemientjewej.

Historia występów wielkoszlemowych

edytuj
Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

      A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

     Początek Ery Open

Występy w grze pojedynczej

edytuj
Turniej 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A A A A QF A A QF A A 0 / 2 (0 / 2) 4 – 2 (4 – 2)
French Open A 1R 2R 3R 2R 2R QF 2R F SF A A 0 / 9 (0 / 8) 17 – 9 (17 – 8)
Wimbledon 1R A 1R 4R 2R 3R 4R QF F QF QF A 0 / 10 (0 / 9) 22 – 10 (22 – 9)
US Open A A A A 3R A QF 3R A 2R 3R A 0 / 5 (0 / 5) 9 – 5 (9 – 5)
Ranking na koniec roku[a] 10 8 7 9 [b] 0 / 26 (0 / 24) 52 – 26 (52 – 24)

Występy w grze podwójnej

edytuj
Turniej 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A A A A SF A A F A A 0 / 2 (0 / 2) 4 – 2 (4 – 2)
French Open A 1R 1R 2R 3R 3R QF SF W F A A 0 / 9 (0 / 8) 11 – 7 (11 – 6)
Wimbledon 1R A 2R 2R 3R 2R QF 3R SF QF 1R A 0 / 10 (0 / 9) 14 – 10 (14 – 9)
US Open A A A A QF A QF SF A QF F A 0 / 5 (0 / 5) 14 – 5 (14 – 5)
Ranking na koniec roku Ranking nie był publikowany 1 – 26 (1 – 24) 43 – 24 (43 – 22)

Występy w grze mieszanej

edytuj
Turniej 1966 1967 1968 1969 1970 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1989 Tytuły (w EO) Z–P (w EO)
Australian Open A A A A Turniej nie był rozgrywany A 0 / 0 0 – 0
French Open A 1R 1R 3R QF SF QF 2R A 2R A A A 0 / 8 (0 / 7) 9 – 8 (9 – 7)
Wimbledon A A F 3R F 3R 4R SF QF SF 1R A A 0 / 9 (0 / 9) 24 – 9 (24 – 9)
US Open A A A A 2R A 3R QF A SF 2R A 1R 0 / 6 (0 / 6) 8 – 5 (8 – 5)
0 / 23 (0 / 22) 41 – 22 (41 – 21)

Finały turniejów WTA

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1971

1987
Virginia Slims Circuit
Grand Prix Series
Colgate Series

Gra pojedyncza 21 (11–10)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 22 lutego 1970 Moskwa Dywanowa (hala)   Helga Niessen Masthoff 5:7, 6:2, 3:6
Finalistka 2. 13 czerwca 1970 Beckenham Trawiasta   Patti Hogan 1:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 26 grudnia 1970 Adelaide Trawiasta   Kristien Kemmer 6:4, 4:6, 9:7
Finalistka 3. 10 stycznia 1971 Sydney Trawiasta   Margaret Smith Court 2:6, 2:6
Zwyciężczyni 2. 21 lutego 1971 Moskwa Dywanowa (hala)   Maria Kull 6:1, 7:5
Zwyciężczyni 3. 2 maja 1971 Buenos Aires Ceglana   Anna-Maria Nasuelli 6:3, 6:4
Finalistka 4. 23 stycznia 1972 Adelaide Trawiasta   Evonne Goolagong 6:7(4), 3:6
Finalistka 5. 6 lutego 1972 Perth Trawiasta   Evonne Goolagong 2:6, 5:7
Finalistka 6. 2 maja 1972 Rzym Ceglana   Linda Tuero 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 4. 17 czerwca 1972 Beckenham Trawiasta   Jill Cooper 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 5. 27 sierpnia 1972 Orange Trawiasta   Maryna Kroszyna 6:2, 6:7, 7:5
Finalistka 7. 25 marca 1973 Akron Dywanowa (hala)   Chris Evert 3:6, 4:6
Zwyciężczyni 6. 23 czerwca 1973 Londyn Trawiasta   Evonne Goolagong 6:2, 6:3
Zwyciężczyni 7. 22 lipca 1973 Kitzbühel Ceglana   Evonne Goolagong tytuł wspólny, mecz
nie odbył się
Zwyciężczyni 8. 28 kwietnia 1974 Filadelfia Dywanowa (hala)   Billie Jean King 7:6, 6:1
Finalistka 8. 15 czerwca 1974 French Open Ceglana   Chris Evert 1:6, 2:6
Finalistka 9. 6 lipca 1974 Wimbledon Trawiasta   Chris Evert 0:6, 4:6
Zwyciężczyni 9. 8 grudnia 1974 Adelaide Trawiasta   Evonne Goolagong 7:6, 2:6, 6:2
Finalistka 10. 15 grudnia 1974 Perth Trawiasta   Margaret Smith Court 4:6, 5:7
Zwyciężczyni 10. 19 stycznia 1975 Moskwa Dywanowa (hala)   Jelena Granaturowa 6:0, 1:6, 6:4
Zwyciężczyni 11. 12 czerwca 1976 Beckenham Trawiasta   Marise Kruger 7:5, 2:6, 6:3

Gra podwójna 35 (21–14)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Zwyciężczyni 1. 15 lipca 1968 Båstad Ceglana   Eva Lundquist   Kathleen Harter
  Julie Heldman
6:0, 6:4
Zwyciężczyni 2. 26 grudnia 1970 Adelaide Trawiasta   Kerry Harris   Patti Hogan
  Sharon Walsh
8:6, 6:8, 6:3
Zwyciężczyni 3. 10 stycznia 1971 Sydney Trawiasta   Margaret Smith Court   Helen Gourlay
  Kerry Harris
6:2, 6:0
Zwyciężczyni 4. 1 lutego 1971 Melbourne Trawiasta   Margaret Smith Court   Helen Gourlay
  Kerry Harris
nie rozegrano,
tytuł wspólny
Finalistka 1. 21 lutego 1971 Moskwa Dywanowa (hala)   Jelena Granaturowa   Jewgienija Biriukowa
  Maryna Kroszyna
6:7, 7:5, 5:7
Zwyciężczyni 5. 2 maja 1971 Buenos Aires Ceglana   Betty Stöve   Beatriz Araújo
  Ines Roget
7:5, 6:1
Finalistka 2. 12 czerwca 1971 Beckenham Trawiasta   Zaiga Jansone   Christine Janes
  Nell Truman
3:6, 7:9
Zwyciężczyni 6. 23 stycznia 1972 Adelaide Trawiasta   Evonne Goolagong   Kerry Hogarth
  Marilyn Tesch
6:3, 6:0
Finalistka 3. 6 lutego 1972 Perth Trawiasta   Janet Young   Barbara Hawcroft
  Evonne Goolagong
6:3, 4:6, 3:6
Zwyciężczyni 7. 2 maja 1972 Rzym Ceglana   Lesley Hunt   Gail Sherriff Chanfreau
  Rosalba Vido
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 8. 17 czerwca 1972 Beckenham Trawiasta   Sharon Walsh   Laura duPont
  Mona Schallau
8:6, 6:1
Zwyciężczyni 9. 27 sierpnia 1972 Orange Trawiasta   Maryna Kroszyna   Carole Caldwell Graebner
  Patti Hogan
6:7, 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 10. 18 marca 1973 Boston Dywanowa (hala)   Maryna Kroszyna   Evonne Goolagong
  Janet Young
6:2, 6:4
Zwyciężczyni 11. 10 czerwca 1973 Rzym Ceglana   Virginia Wade   Martina Navrátilová
  Renáta Tomanová
3:6, 6:2, 7:5
Zwyciężczyni 12. 17 czerwca 1973 Beckenham Trawiasta   Maryna Kroszyna   Jackie Fayter-Hough
  Peggy Michel
8:6, 6:3
Zwyciężczyni 13. 22 lipca 1973 Kitzbühel Ceglana   Aleksandra Iwanowa   Evonne Goolagong
  Janet Young
2:6, 6:4, 6:2
Finalistka 4. 24 marca 1974 Akron Dywanowa (hala)   Julie Heldman   Rosie Casals
  Billie Jean King
2:6, 4:6
Zwyciężczyni 14. 21 kwietnia 1974 St. Petersburg Ceglana   Betty Stöve   Chris Evert
  Evonne Goolagong
6:4, 6:2
Zwyciężczyni 15. 5 maja 1974 Hilton Head Ceglana   Rosie Casals   Helen Gourlay Cawley
  Karen Krantzcke
6:2, 6:1
Zwyciężczyni 16. 2 czerwca 1974 Rzym Ceglana   Chris Evert   Helga Masthoff
  Heide Orth
walkower
Zwyciężczyni 17. 15 czerwca 1974 French Open Ceglana   Chris Evert   Gail Chanfreau
  Katja Ebbinghau
6:4, 2:6, 6:1
Finalistka 5. 23 czerwca 1974 Eastbourne Trawiasta   Chris Evert   Helen Gourlay
  Karen Krantzcke
2:6, 0:6
Zwyciężczyni 18. 15 grudnia 1974 Perth Trawiasta   Martina Navrátilová   Lesley Hunt
  Kazuko Sawamatsu
6:1, 6:3
Finalistka 6. 22 grudnia 1974 Sydney Trawiasta   Martina Navrátilová   Evonne Goolagong
  Peggy Michel
7:6, 4:6, 1:6
Finalistka 7. 1 stycznia 1975 Australian Open Trawiasta   Margaret Smith Court   Evonne Goolagong
  Peggy Michel
6:7, 6:7
Finalistka 8. 16 lutego 1975 Chicago Dywanowa (hala)   Margaret Smith Court   Chris Evert
  Martina Navrátilová
2:6, 5:7
Finalistka 9. 6 maja 1975 Hilton Head Ceglana   Rosie Casals   Evonne Goolagong
  Virginia Wade
6:4, 4:6, 2:6
Finalistka 10. 15 czerwca 1975 French Open Ceglana   Julie Anthony   Chris Evert
  Martina Navrátilová
3:6, 2:6
Zwyciężczyni 19. 22 czerwca 1975 Eastbourne Trawiasta   Julie Anthony   Evonne Goolagong Cawley
  Peggy Michel
6:2, 6:4
Finalistka 11. 30 listopada 1975 Tokio Dywanowa (hala)   Jeanne Evert   Rosie Casals
  Françoise Durr
3:6, 3:6
Zwyciężczyni 20. 25 stycznia 1976 Waszyngton Dywanowa (hala)   Virginia Wade   Mona Guerrant
  Wendy Overton
7:6(2), 6:2
Zwyciężczyni 21. 2 lutego 1976 Chicago Dywanowa (hala)   Virginia Wade   Evonne Goolagong Cawley
  Martina Navrátilová
6:7(4), 6:4, 6:4
Finalistka 12. 12 czerwca 1976 Beckenham Trawiasta   Natalja Czmyriowa   Brigitte Cuypers
  Annette Du Plooy
7:9, 4:6
Nierozstrzygnięte 13. 20 czerwca 1976 Eastbourne Trawiasta   Virginia Wade   Chris Evert
  Martina Navrátilová
1:6, 1:1 przerwany
z powodu deszczu
Finalistka 14. 11 września 1976 US Open Ceglana   Virginia Wade   Linky Boshoff
  Ilana Kloss
1:6, 4:6

Gra mieszana 4 (2–2)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalistka 1. 6 lipca 1968 Wimbledon Trawiasta   Aleksandre Metreweli   Margaret Smith Court
  Ken Fletcher
1:6, 12:14
Finalistka 2. 3 lipca 1970 Wimbledon Trawiasta   Aleksandre Metreweli   Rosie Casals
  Ilie Năstase
3:6, 6:4, 7:9
Zwyciężczyni 1. 21 lutego 1971 Moskwa Dywanowa (hala)   Aleksandre Metreweli   Jewgienija Biriukowa
  Siergiej Lichaczow
6:3, 6:4
Zwyciężczyni 2. 17 czerwca 1973 Beckenham Trawiasta   Aleksandre Metreweli   Marita Redondo
  Jean-Baptiste Chanfreau
6:3, 6:1

Występy w Turnieju Mistrzyń

edytuj

W grze pojedynczej

edytuj
Rok Rezultat Rywalka Wynik
1975 Faza grupowa   Evonne Goolagong
  Chris Evert
  Marcie Louie
5:7, 3:6
0:6, 2:6
4:6, 6:1, 6:1
1976 Runda kwalifikacyjna   Françoise Durr 6:7, 3:6

Występy w turnieju WTA Doubles Championships

edytuj
Rok Rezultat Partnerka Przeciwniczki Wynik
1976 Półfinał   Virginia Wade   Mona Guerrant
  Ann Kiyomura
3:6, 1:6
  1. Oficjalny komputerowy ranking WTA rozpoczął się od 1975 roku. Dane wcześniejsze podane na podstawie „The Bud Collins History of Tennis”, Third Edition 2017.
  2. Wystąpiła w rozgrywkach, ale przez zbyt małą liczbę punktów nie została sklasyfikowana w rankingu WTA.

Bibliografia

edytuj